( جنگ آوردن ) جنگ آوردن. [ ج َ وَ دَ ] ( مص مرکب ) جنگ کردن. ( فرهنگ فارسی معین ) : نه بیند کسی پشت ما روز جنگ اگر چرخ جنگ آرد و کوه و سنگ.فردوسی.تو بنشین گر او با تو جنگ آوردبر او تیغ تو کار تنگ آورد.نظامی.