جنگ انگلستان و روسیه (۱۸۱۲ ۱۸۰۷). در طول جنگ های ناپلئونی، جنگ انگلستان و روسیه ( ۲ سپتامبر ۱۸۰۷–۱۸ ژوئیه ۱۸۱۲ ) مرحلهٔ خصومت بین بریتانیای کبیر و روسیه پس از امضای پیمان تیلسیت بود که به جنگ خود با فرانسه پایان داد. خصومت های انگلستان و روسیه عمدتاً به اقدامات دریایی جزئی در دریای بالتیک و دریای بارنتز محدود می شد. [ ۱]
پس از این که ناپلئون بناپارت در نبرد فریدلند ( ۱۴ ژوئن ۱۸۰۷ ) روس ها را شکست داد، تزار الکساندر یکم، امپراتور روسیه پیمان صلحی را امضا کرد که با عنوان پیمان تیلسیت شناخته می شود. اگرچه این پیمان در دربار روسیه کاملاً منفور بود، روسیه هیچ جایگزینی برای آن نداشت زیرا ناپلئون می توانست به راحتی از رودخانه نمان ( در آن زمان مرز روسیه ) عبور کند و به روسیه حمله کند.
مفاد این پیمان، روسیه را موظف می کرد که تجارت دریایی خود را با بریتانیای کبیر متوقف کند. این توقف تجاری، بخشی از تلاش های مستمر ناپلئون برای ایجاد سیستم قاره ای، تقویت روابط اقتصادی بین کشورهای مختلف اروپا تحت سلطهٔ فرانسه بود. هدف ناپلئون، بستن یکی از مهم ترین بازارهای بریتانیا و در نتیجه وادار ساختن آن از نظر اقتصادی به تسلیم بود.
در طول جنگ ایران و روسیه ( ۱۸۱۳–۱۸۰۴ ) ، چندین افسر بریتانیایی، در ایران ماندند و به ارتش ایران آموزش دادند. یکی از افسران انگلیسی به نام ویلیام مونتیث در لشکرکشی ناموفق عباس میرزا به گرجستان همراه شد و سپس فرماندهی نیروی مرزی و پادگان ایروان را برعهده داشت. [ ۲]
الکساندر یکم، روسیه را تا حد امکان در جنگ ادامه دار فرانسه با بریتانیا بی طرف نگه داشت. او به روس ها اجازه داد مخفیانه به تجارت با بریتانیا ادامه دهند و محاصرهٔ مورد نیاز سیستم قاره ای را اجرا نکرد. [ ۳] در سال ۱۸۱۰ او روسیه را از سیستم قاره ای خارج کرد و تجارت بین بریتانیا و روسیه رشد کرد. [ ۴]
روابط فرانسه و روسیه پس از سال ۱۸۱۰ به تدریج بدتر شد. در سال ۱۸۱۱، مشخص شد که ناپلئون از مفاد پیمان تیلسیت پیروی نمی کند. او قول کمک به روسیه در جنگ علیه امپراتوری عثمانی را داده بود، اما با ادامهٔ کارزار، فرانسه اصلاً حمایتی از آن ها نکرد. [ ۳]
با نزدیک شدن جنگ بین فرانسه و روسیه، اسکندر شروع به زمینه سازی از طریق دیپلماتیک کرد. در آوریل ۱۸۱۲ روسیه و سوئد قراردادی را برای دفاع متقابل امضا کردند. یک ماه بعد، الکساندر، جناح جنوبی خود را با پیمان بخارست ( ۱۸۱۲ ) تضمین کرد که به طور رسمی به جنگ علیه ترکیه پایان داد. [ ۴]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفپس از این که ناپلئون بناپارت در نبرد فریدلند ( ۱۴ ژوئن ۱۸۰۷ ) روس ها را شکست داد، تزار الکساندر یکم، امپراتور روسیه پیمان صلحی را امضا کرد که با عنوان پیمان تیلسیت شناخته می شود. اگرچه این پیمان در دربار روسیه کاملاً منفور بود، روسیه هیچ جایگزینی برای آن نداشت زیرا ناپلئون می توانست به راحتی از رودخانه نمان ( در آن زمان مرز روسیه ) عبور کند و به روسیه حمله کند.
مفاد این پیمان، روسیه را موظف می کرد که تجارت دریایی خود را با بریتانیای کبیر متوقف کند. این توقف تجاری، بخشی از تلاش های مستمر ناپلئون برای ایجاد سیستم قاره ای، تقویت روابط اقتصادی بین کشورهای مختلف اروپا تحت سلطهٔ فرانسه بود. هدف ناپلئون، بستن یکی از مهم ترین بازارهای بریتانیا و در نتیجه وادار ساختن آن از نظر اقتصادی به تسلیم بود.
در طول جنگ ایران و روسیه ( ۱۸۱۳–۱۸۰۴ ) ، چندین افسر بریتانیایی، در ایران ماندند و به ارتش ایران آموزش دادند. یکی از افسران انگلیسی به نام ویلیام مونتیث در لشکرکشی ناموفق عباس میرزا به گرجستان همراه شد و سپس فرماندهی نیروی مرزی و پادگان ایروان را برعهده داشت. [ ۲]
الکساندر یکم، روسیه را تا حد امکان در جنگ ادامه دار فرانسه با بریتانیا بی طرف نگه داشت. او به روس ها اجازه داد مخفیانه به تجارت با بریتانیا ادامه دهند و محاصرهٔ مورد نیاز سیستم قاره ای را اجرا نکرد. [ ۳] در سال ۱۸۱۰ او روسیه را از سیستم قاره ای خارج کرد و تجارت بین بریتانیا و روسیه رشد کرد. [ ۴]
روابط فرانسه و روسیه پس از سال ۱۸۱۰ به تدریج بدتر شد. در سال ۱۸۱۱، مشخص شد که ناپلئون از مفاد پیمان تیلسیت پیروی نمی کند. او قول کمک به روسیه در جنگ علیه امپراتوری عثمانی را داده بود، اما با ادامهٔ کارزار، فرانسه اصلاً حمایتی از آن ها نکرد. [ ۳]
با نزدیک شدن جنگ بین فرانسه و روسیه، اسکندر شروع به زمینه سازی از طریق دیپلماتیک کرد. در آوریل ۱۸۱۲ روسیه و سوئد قراردادی را برای دفاع متقابل امضا کردند. یک ماه بعد، الکساندر، جناح جنوبی خود را با پیمان بخارست ( ۱۸۱۲ ) تضمین کرد که به طور رسمی به جنگ علیه ترکیه پایان داد. [ ۴]
