جنگ افزارهای شیمیایی ابزارها یا موادی هستند که به وسیله آن ها انسان ها یا موجودات زنده را هدف قرار می دهند. در اثر تماس مستقیم این مواد با هر قسمت از بدن جاندار، بدن وی آلوده شده و جاندار به انواع بیماری های عمومی یا انحصاری آن ماده مبتلا می شود. این مواد می توانند به صورت جامد، مایع یا گاز استفاده شوند.
به عبارت دیگر عوامل شیمیائی به ترکیباتی گفته می شود که در صورت کاربرد مؤثر علیه انسان، حیوان یا گیاه، منجر به مرگ یا ضایعات قابل توجه دائمی یا موقتی در ساختار اندامی آن ها می شود.
جنگ افزارهای شیمیایی از نظر نظامی به ۶ گروه سمی و کشنده، ناتوان کننده، استفاده برای کنترل اغتشاش ها، دودزا، ضد گیاه و شعله زا و آتش زا تقسیم می شوند. [ ۱]
جنگ افزارهای شیمیایی از جمله قیر، روغن ها، نفت، آتش یونانی، ناپالم، اسیدها، آرسنیک ها و غیره از دوران قدیم مورد مصرف قرار گرفته اند. برای نمونه اسپارت در جنگ های پلوپونز ( سال های ۴۳۱ تا ۴۰۴ پیش از میلاد ) اسیدهای گوگردی ( از جمله دی اکسید سولفور ) به کار می بردند.
طی جنگ جهانی اول برای نخستین بار افزارهای مدرن جنگ شیمیایی، به ویژه توسط آلمان، ساخته و به کار گرفته شد. این اعمال با اسید پاشی و پخش ساده گازهای کشنده مانند کلر آغاز شدند تا اینکه بعدها بتوانند با پرتاب این مواد به راه دور نفرات بیشتری از سربازان دشمن را نابود کنند. آلمانی ها پیوسته پیشرو این صنعت بوده اند. در جریان جنگ اول جهانی کاربرد بیش از ۱۲۴ هزار تن مواد شیمیایی موجب مصدوم شدن حدود یک میلیون نفر و کشته شدن بین از یکصد هزار سرباز از طرفین جنگ گردید.
پس از پایان جنگ جهانی اول و با تصویب پروتکل ۱۹۲۵ ژنو توسط بیشتر کشورهای دنیا، کاربرد این سلاح ممنوع گردید. [ ۲]
آمریکایی ها نیز در جنگ ویتنام هزاران تُن عامل نارنجی[ ۳] بروی جنگل های منطقه ریختند تا آن مکان ها یعنی ( مخفی گاه ویت کنگ ها ) را تبدیل به بیابان کنند. بخش عمده این ماده را نیز آلمان ها در اختیار آمریکایی ها قرار دادند. تحت تأثیر این ماده مهلک دی اکسین دار[ ۴] هنوز پس از ۴۰ سال، در ویتنام بچه های معلول به دنیا میایند.
با وجود تصویب پروتکل ۱۹۲۵ ژنو رژیم عراق در طول جنگ ایران و عراق با نقض این معاهده بین المللی وسیعترین حملات شیمیایی پس از جنگ جهانی اول را مرتکب شد. [ ۲]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبه عبارت دیگر عوامل شیمیائی به ترکیباتی گفته می شود که در صورت کاربرد مؤثر علیه انسان، حیوان یا گیاه، منجر به مرگ یا ضایعات قابل توجه دائمی یا موقتی در ساختار اندامی آن ها می شود.
جنگ افزارهای شیمیایی از نظر نظامی به ۶ گروه سمی و کشنده، ناتوان کننده، استفاده برای کنترل اغتشاش ها، دودزا، ضد گیاه و شعله زا و آتش زا تقسیم می شوند. [ ۱]
جنگ افزارهای شیمیایی از جمله قیر، روغن ها، نفت، آتش یونانی، ناپالم، اسیدها، آرسنیک ها و غیره از دوران قدیم مورد مصرف قرار گرفته اند. برای نمونه اسپارت در جنگ های پلوپونز ( سال های ۴۳۱ تا ۴۰۴ پیش از میلاد ) اسیدهای گوگردی ( از جمله دی اکسید سولفور ) به کار می بردند.
طی جنگ جهانی اول برای نخستین بار افزارهای مدرن جنگ شیمیایی، به ویژه توسط آلمان، ساخته و به کار گرفته شد. این اعمال با اسید پاشی و پخش ساده گازهای کشنده مانند کلر آغاز شدند تا اینکه بعدها بتوانند با پرتاب این مواد به راه دور نفرات بیشتری از سربازان دشمن را نابود کنند. آلمانی ها پیوسته پیشرو این صنعت بوده اند. در جریان جنگ اول جهانی کاربرد بیش از ۱۲۴ هزار تن مواد شیمیایی موجب مصدوم شدن حدود یک میلیون نفر و کشته شدن بین از یکصد هزار سرباز از طرفین جنگ گردید.
پس از پایان جنگ جهانی اول و با تصویب پروتکل ۱۹۲۵ ژنو توسط بیشتر کشورهای دنیا، کاربرد این سلاح ممنوع گردید. [ ۲]
آمریکایی ها نیز در جنگ ویتنام هزاران تُن عامل نارنجی[ ۳] بروی جنگل های منطقه ریختند تا آن مکان ها یعنی ( مخفی گاه ویت کنگ ها ) را تبدیل به بیابان کنند. بخش عمده این ماده را نیز آلمان ها در اختیار آمریکایی ها قرار دادند. تحت تأثیر این ماده مهلک دی اکسین دار[ ۴] هنوز پس از ۴۰ سال، در ویتنام بچه های معلول به دنیا میایند.
با وجود تصویب پروتکل ۱۹۲۵ ژنو رژیم عراق در طول جنگ ایران و عراق با نقض این معاهده بین المللی وسیعترین حملات شیمیایی پس از جنگ جهانی اول را مرتکب شد. [ ۲]
wiki: جنگ افزار شیمیایی