جنگ اُسقُف ها (Bishops\' Wars)
منازعات چارلز اول۱، پادشاه انگلستان، و پروتستان های اسکاتلند (۱۶۳۸ـ۱۶۴۰) بر سر تلاش های چارلز برای تحمیل دوبارۀ اقتدار سلطنتی بر کلیسا در اسکاتلند. نام جنگ اسقف ها از اسقف های آرمینیایی ـ پیرو آرمینیوس۲ و مخالف پروتستان ها ـ در انگلستان گرفته شده است که ظاهراً چارلز را به این اقدام وادار می کردند. مناقشه زمانی آغاز شد که اسقف اعظم لود۳ تلاش کرد تا کتاب دعای جدید کلیسای انگلیکان۴ را در کلیساهای اسکاتلند رواج دهد. اولین بار که کتاب دعای جدید در ژوئیۀ ۱۶۳۷ در کلیسای اسکاتلند خوانده شد، در ادینبورگ۵ شورش هایی به وقوع پیوست. مقاومت اسکاتلندی ها سبب شد تا چارلز با صدور فرمانی حمایت خود را از استفاده از کتاب دعای جدید اعلام کند. پروتستان های اسکاتلند این اقدام را چالشی علیه اعتبار کلیسای خود دانستند و در مارس ۱۶۳۸ با اعلام میثاق ملی۶ تصمیم گرفتند در برابر تحمیل کتاب دعای جدید چارلز مقاومت کنند. در نوامبر ۱۶۳۸ مجمع عمومی کلیساهای اسکاتلند (کرک)۷ بدون اجازۀ چارلز در گلاسگو برپا شد و با صدور قطعنامه هایی به برکناری اسقف های اسکاتلند و ردّ کتاب دعای جدید رأی داد. اسکاتلندی ها برای جنگ، به بسیجِ نیرو پرداختند و در مارس ۱۶۳۹ شهر ادینبورگ و دیگر شهرهای مهم اسکاتلند را تصرف کردند. چارلز، که مایل نبود با فراخواندن پارلمان انگلستان بودجه ای برای جنگ با شورشیان تأمین کند، با شتاب نیروهای خود را بسیج کرد، اما به وضوح نیروهای چارلز هماورد نیروهای شورشی اسکاتلند نبودند. اولین جنگ اسقف ها بی هیچ نبردی در ژوئن ۱۶۳۹ به پیمان بِرویک۸ منجر شد. با وجود این، اسکاتلندی ها همچنان به نافرمانی در برابر چارلز ادامه دادند، که او پس از خودداری پارلمان کوتاه۹ از همکاری در آوریل ۱۶۴۰، به ایرلندی ها متوسل شده بود. دومین جنگ اسقف ها در اوت ۱۶۴۰ با تهاجم نیروهای اسکاتلندی به انگلستان آغاز شد. چارلز در نیوبرن۱۰ شکست خورد و شهر نیوکاسل ـ آپان ـ تاین۱۱ به اشغال اسکاتلندی ها درآمد. چارلز به یورک۱۲ عقب نشینی و در اکتبر ۱۶۴۰ پیمان ریپون۱۳ را با اسکاتلندی ها امضا کرد. براساس این پیمان، چارلز ناگزیر شد ۳میلیون پوند غرامت به اسکاتلندی ها بپردازد، که شش بخش انگلستان را در اشغال داشتند و با انجام اصلاحات در کلیسای انگلستان موافقت کند. چارلز برای پرداخت این تاوان هنگفت، که در سه قسط مقرر شده بود، ناگزیر شد پارلمان طویل۱۴ را فراخوانَد و تا حدود زیادی به خواست های آن تن دردهد.
Charles IArminiusArchbishop LaudAnglicanEdinburghNational CovenantThe General Assembly of the KirkBerwickShort ParliamentNewburnNewcastle-upon-TyneYorkRiponLong Parliament
منازعات چارلز اول۱، پادشاه انگلستان، و پروتستان های اسکاتلند (۱۶۳۸ـ۱۶۴۰) بر سر تلاش های چارلز برای تحمیل دوبارۀ اقتدار سلطنتی بر کلیسا در اسکاتلند. نام جنگ اسقف ها از اسقف های آرمینیایی ـ پیرو آرمینیوس۲ و مخالف پروتستان ها ـ در انگلستان گرفته شده است که ظاهراً چارلز را به این اقدام وادار می کردند. مناقشه زمانی آغاز شد که اسقف اعظم لود۳ تلاش کرد تا کتاب دعای جدید کلیسای انگلیکان۴ را در کلیساهای اسکاتلند رواج دهد. اولین بار که کتاب دعای جدید در ژوئیۀ ۱۶۳۷ در کلیسای اسکاتلند خوانده شد، در ادینبورگ۵ شورش هایی به وقوع پیوست. مقاومت اسکاتلندی ها سبب شد تا چارلز با صدور فرمانی حمایت خود را از استفاده از کتاب دعای جدید اعلام کند. پروتستان های اسکاتلند این اقدام را چالشی علیه اعتبار کلیسای خود دانستند و در مارس ۱۶۳۸ با اعلام میثاق ملی۶ تصمیم گرفتند در برابر تحمیل کتاب دعای جدید چارلز مقاومت کنند. در نوامبر ۱۶۳۸ مجمع عمومی کلیساهای اسکاتلند (کرک)۷ بدون اجازۀ چارلز در گلاسگو برپا شد و با صدور قطعنامه هایی به برکناری اسقف های اسکاتلند و ردّ کتاب دعای جدید رأی داد. اسکاتلندی ها برای جنگ، به بسیجِ نیرو پرداختند و در مارس ۱۶۳۹ شهر ادینبورگ و دیگر شهرهای مهم اسکاتلند را تصرف کردند. چارلز، که مایل نبود با فراخواندن پارلمان انگلستان بودجه ای برای جنگ با شورشیان تأمین کند، با شتاب نیروهای خود را بسیج کرد، اما به وضوح نیروهای چارلز هماورد نیروهای شورشی اسکاتلند نبودند. اولین جنگ اسقف ها بی هیچ نبردی در ژوئن ۱۶۳۹ به پیمان بِرویک۸ منجر شد. با وجود این، اسکاتلندی ها همچنان به نافرمانی در برابر چارلز ادامه دادند، که او پس از خودداری پارلمان کوتاه۹ از همکاری در آوریل ۱۶۴۰، به ایرلندی ها متوسل شده بود. دومین جنگ اسقف ها در اوت ۱۶۴۰ با تهاجم نیروهای اسکاتلندی به انگلستان آغاز شد. چارلز در نیوبرن۱۰ شکست خورد و شهر نیوکاسل ـ آپان ـ تاین۱۱ به اشغال اسکاتلندی ها درآمد. چارلز به یورک۱۲ عقب نشینی و در اکتبر ۱۶۴۰ پیمان ریپون۱۳ را با اسکاتلندی ها امضا کرد. براساس این پیمان، چارلز ناگزیر شد ۳میلیون پوند غرامت به اسکاتلندی ها بپردازد، که شش بخش انگلستان را در اشغال داشتند و با انجام اصلاحات در کلیسای انگلستان موافقت کند. چارلز برای پرداخت این تاوان هنگفت، که در سه قسط مقرر شده بود، ناگزیر شد پارلمان طویل۱۴ را فراخوانَد و تا حدود زیادی به خواست های آن تن دردهد.
Charles IArminiusArchbishop LaudAnglicanEdinburghNational CovenantThe General Assembly of the KirkBerwickShort ParliamentNewburnNewcastle-upon-TyneYorkRiponLong Parliament
wikijoo: جنگ_اسقف_ها