جنگ استقلال مکزیک ( اسپانیایی: Guerra de Independencia de México ) یک درگیری مسلحانه و اوج فرایند سیاسی اجتماعی بود که طی آن در سال ۱۸۲۱ به حاکمیت اسپانیا در مکزیک پایان داد.
این جنگ به نام جنگ شبه جزیره در سال ۱۸۰۸ بعد از حمله ناپلئون به اسپانیا شروع شد و توسط پدر میگل ایدالگو ی کوستییا در ۱۶ سپتامبر ۱۸۱۰ و ادامه عملیات فریاد دولورس تا روز استقلال مکزیک در ۲۷ سپتامبر ۱۸۲۱ ادامه داشت. این روز همه ساله بعنوان روز استقلال مکزیک جشن گرفته می شود.
جنبش استقلال طلبانه مکزیک از وقایعی مانند عصر روشنگری، انقلاب آمریکا و فرانسه الهام گرفت.
در آن زمان نخبگان تحصیل کرده اسپانیا شروع به تفکر دربارهٔ روابط اسپانیا و پادشاهی های مستعمرات خود کردند. تغییرات ساختار اجتماعی و سیاسی ناشی از اصلاحات بوربون اسپانیا و یک بحران اقتصادی عمیق در اسپانیا باعث نارضایتی نخبگان بومی شد. رویدادهای دراماتیک سیاسی در اروپا، جنگ های انقلاب فرانسه و فتوحات ناپلئون، رویدادهای اسپانیای نو را عمیقاً تحت تأثیر قرار داد. در سال ۱۸۰۸، کارلوس چهارم اسپانیا و فرناندو هفتم مجبور شدند به نفع امپراتور فرانسه، که برادر بزرگترش ژوزف بناپارت را در منصب پادشاهی قرار داد، کنار بروند. در همان سال، شورای شهر مکزیکو سیتی، در غیاب شاه خود را حاکم مشروع این کشور می دانست. این امر باعث شد که علیه آنها کودتا شود. در این کودتا رهبران شورا دستگیر شدند.
با وجود شکست شورا در مکزیکو سیتی، گروه های کوچکی از شورشیان در شهرهای دیگر اسپانیای جدید با هم متحد شدند تا علیه حکومت استعماری قیام کنند. در ۱۶ سپتامبر ۱۸۱۰، دهقانان و ساکنان بومی دولورس تصمیم گرفتند به دعوت میگوئیل هیدالگو روحانی رادیکال سلاح به دست بگیرند.
پس از ۱۸۱۰، جنبش استقلال طلبی وارد مراحل دیگری شد. چرا که رهبران جنبش یا دستگیر یا اعدام شده بودند. در ابتدای حاکمیت فردیناند هفتم اسپانیا و مستعمره های آن را به رسمیت شناختند، اما بعدها رهبران جنبش موضوعات رادیکال تری مانند نظم اجتماعی و الغاء بردگی را مطرح کردند. خوسه ماریا مورلوس، کشیش سکولار، استان های جدایی طلب را به تشکیل کنگره فراخواند. این فراخوان به جنبش چهره ای قانونی می داد. پس از شکست مورلوس، این جنبش در شکل یک جنگ چریکی تحت رهبری ویسنته گوررووقیج ادامه یافت. تا سال ۱۸۲۰، تعداد زیادی از گروه های شورشی جان خود را از دست دادند. تعدیل قانون اساسی اسپانیا در سال ۱۸۲۰ باعث آن شد که اذهان گروه های نخبه که از حکومت اسپانیا حمایت می کردند تغییر کند. بومی ها که تحت تأثیر این رویداد قرار گرفته بودند تصمیم گرفتند تا از استقلال اسپانیای جدید حمایت کنند. آن ها خواستار پیوستن به جنبش مقاومت سابق شدند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین جنگ به نام جنگ شبه جزیره در سال ۱۸۰۸ بعد از حمله ناپلئون به اسپانیا شروع شد و توسط پدر میگل ایدالگو ی کوستییا در ۱۶ سپتامبر ۱۸۱۰ و ادامه عملیات فریاد دولورس تا روز استقلال مکزیک در ۲۷ سپتامبر ۱۸۲۱ ادامه داشت. این روز همه ساله بعنوان روز استقلال مکزیک جشن گرفته می شود.
جنبش استقلال طلبانه مکزیک از وقایعی مانند عصر روشنگری، انقلاب آمریکا و فرانسه الهام گرفت.
در آن زمان نخبگان تحصیل کرده اسپانیا شروع به تفکر دربارهٔ روابط اسپانیا و پادشاهی های مستعمرات خود کردند. تغییرات ساختار اجتماعی و سیاسی ناشی از اصلاحات بوربون اسپانیا و یک بحران اقتصادی عمیق در اسپانیا باعث نارضایتی نخبگان بومی شد. رویدادهای دراماتیک سیاسی در اروپا، جنگ های انقلاب فرانسه و فتوحات ناپلئون، رویدادهای اسپانیای نو را عمیقاً تحت تأثیر قرار داد. در سال ۱۸۰۸، کارلوس چهارم اسپانیا و فرناندو هفتم مجبور شدند به نفع امپراتور فرانسه، که برادر بزرگترش ژوزف بناپارت را در منصب پادشاهی قرار داد، کنار بروند. در همان سال، شورای شهر مکزیکو سیتی، در غیاب شاه خود را حاکم مشروع این کشور می دانست. این امر باعث شد که علیه آنها کودتا شود. در این کودتا رهبران شورا دستگیر شدند.
با وجود شکست شورا در مکزیکو سیتی، گروه های کوچکی از شورشیان در شهرهای دیگر اسپانیای جدید با هم متحد شدند تا علیه حکومت استعماری قیام کنند. در ۱۶ سپتامبر ۱۸۱۰، دهقانان و ساکنان بومی دولورس تصمیم گرفتند به دعوت میگوئیل هیدالگو روحانی رادیکال سلاح به دست بگیرند.
پس از ۱۸۱۰، جنبش استقلال طلبی وارد مراحل دیگری شد. چرا که رهبران جنبش یا دستگیر یا اعدام شده بودند. در ابتدای حاکمیت فردیناند هفتم اسپانیا و مستعمره های آن را به رسمیت شناختند، اما بعدها رهبران جنبش موضوعات رادیکال تری مانند نظم اجتماعی و الغاء بردگی را مطرح کردند. خوسه ماریا مورلوس، کشیش سکولار، استان های جدایی طلب را به تشکیل کنگره فراخواند. این فراخوان به جنبش چهره ای قانونی می داد. پس از شکست مورلوس، این جنبش در شکل یک جنگ چریکی تحت رهبری ویسنته گوررووقیج ادامه یافت. تا سال ۱۸۲۰، تعداد زیادی از گروه های شورشی جان خود را از دست دادند. تعدیل قانون اساسی اسپانیا در سال ۱۸۲۰ باعث آن شد که اذهان گروه های نخبه که از حکومت اسپانیا حمایت می کردند تغییر کند. بومی ها که تحت تأثیر این رویداد قرار گرفته بودند تصمیم گرفتند تا از استقلال اسپانیای جدید حمایت کنند. آن ها خواستار پیوستن به جنبش مقاومت سابق شدند.
wiki: جنگ استقلال مکزیک