[ویکی نور] جنّة المأوى فى ذکر من فاز بلقاء الحجة(عج) معروف به جنّة المأوى به زبان عربى اثر شیخ میرزا حسین طبرسى نورى معروف به محدّث نورى (ره) (1254-1320ق) مى باشد و در بیان اشخاصی است که توفیق زیارت حضرت مهدی(عج) در غیبت کبری نائل شده اند.
با توجه به این که مرحوم مجلسى (ره) در باب بیست و سوم ترجمه جلد سیزدهم کتاب بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار علیهم السلام، داستان ملاقات بسیارى از علاقه مندان به امام زمان(عج) را نیاورده است، مؤلف بعد از زیارت ثامن الحجج(ع) براى بار دوّم هجرت خود را از این شهر به سامراء، سرزمین پدر و جدّ بزرگوار و محل غیبت امام زمان(ع) بعد از زیارت بیت الله الحرام آغاز مى کند. وى بعد از اقامت، تصمیم مى گیرد، هدیه اى به قدر وسع و میسور خود براى امام زمان(ع)پیشکش نماید و این مسئله سال هایى (ده سال) خاطر او را مشغول مى کند تا این که در 1302ق به ذهن او مى رسد تا کار علامه مجلسى(ع) را ادامه داده و اثرى که به معرفى و نقل داستان ملاقات آنان در غیبت کبرى با امام زمان(عج) که علامه مجلسى نیاورده، تألیف نماید. به همین خاطر اثر حاضر را که در حقیقت نوعى متمم و مستدرکى بر کتاب مجلسى است، فراهم مى آورد. حکایات نقل شده یا به طور مستقیم از اشخاصى است که توفیق ملاقات براى آنان حاصل شده یا این که از افراد موثقى که از او شنیده اند، نقل شده است.
اثر محدث نورى(ره) با مقدّمه سید محمد قبانچى رئیس مرکز مطالعات تخصصى امام مهدى(ع) همراه شده است.
در مقدّمه سید محمد قبانچى این نکته آمده است که اعتقاد به امام منتظر، مساله اى بنیادین در باور مسلمانان است، به گونه اى که عقیده به وى از ضروریات دین اسلام گشته است. و در روایات فراوانى که به مرز تواتر مى رسد، پیامبر اکرم(ص) تاکید به ظهور مهدى(ع) در آخرالزمان نموده اند، حتى اگر از عمر دنیا فقط یک روز باقى مانده باشد. و دیگر این که همه مسلمانان بر این نظر اتفاق دارند که مهدى منتظر(ع) از اهل بیت علیهم السلام و از فرزندان فاطمه(س) مى باشد و شیعیان و بعضى از علماى اهل سنت باز بر این مسئله متفق القول هستند که امام زمان(ع) فرزند امام حسن عسکری(ع) مى باشد و نام، خصوصیات و تمام ویژگى هاى او را به طور کامل ثبت نموده اند و در ادامه بازگو مى کند که عقیده شیعه نسبت به مسئله مهدویت، عقیده اى است که بر پایه هاى محکمى از دلیل هاى عقلى علاوه بر ادله نقلى استوار است. و در آخر به انگیزه هاى این مرکز براى نشر آثار در رابطه با امام زمان(ع) اشاراتى دارند.
متن مؤلف از مقدّمه، داستان تشرف پنجاه و نه ملاقات کننده با امام(ع) که فیض وصال یار را چشیده اند و دو فایده که در پایان آمده است، تشکیل یافته است.
در مقدّمه، مؤلف گزارشى از سیر چگونگى و انگیزه و روش تألیف خود در اثر را بیان مى کند که ما گوشه اى از آن را در معرفى اجمالى ذکر نمودیم.
پنجاه و نه نفرى که سرگذشت جالب، درس آموز و الهام بخش آنان در این مجموعه گردآورى شده است، اشخاصى هستند که به افتخار دیار آن جان جهان و خورشید نایل آمده اند و یا بر معجزه آن قلب عالم امکان در بحرانى ترین شرایط زندگى خویش دست یافته اند و یا این که به هر دو فیض بزرگ رسیده اند که ظاهرا بیشتر مورد دوم باشد. روش محدث نورى در ضبط شرح حال این اشخاص بدین قرار است که اول به ذکر منابع و اسانید کتبى که این حکایات نقل شده مى پردازد. آن چنانکه اگر خواننده با انصافى به حال مؤلفان و صاحبان این اثر رجوع کند و احوال آنان را مورد کنکاش قرار دهد به مقام تقوا، فضل و وثاقت ایشان اذعان خواهد نمود و هر گونه جواز احتمال دروغ پردازى جمیع آنان بر این وقایع را هرگز به ذهن خود راه نخواهد داد. هر چند ممکن است، در بعضى موارد این احتمال برود، زیرا بسیارى از آن ها به حسب سند اتقن و اصح و اعلى هستند و جمله اى از مؤلفین آن ها به صدق و دیانت و علم در نزد اهل سنت معروف و مشهور مى باشند. حکایت از محمود فارسى معروف به ابى بکر آغاز مى شود. این حکایت از کتاب غیبت بهاء الدین على حسینى نجفى نیلى که معاصر شهید اول بوده است، آورده شده است. در ادامه حکایات مکاشفات و تشرف سید ابن طاووس، سید بحر العلوم، شیخ ابراهیم کفعمى و دعاى مروى از امام زمان(ع)جهت شفاى بیماران، شیخ حسن بن مثله جمکرانى و ذکر ساختن مسجد جمکران و طریقه خواندن نماز تحیّت این مسجد و نماز آن حضرت در آن مکان مقدس، حاج عبدالله واعظ، مرثیه منسوب به حضرت(ع) درباره شیخ مفید، ابن جواد نعمائى و پرسش او از آن حضرت در مورد اماکن مخصوص و معروف به مقام آن حضرت، حکایت زیارت امیرالمؤمنین(ع) توسط امام عصر(ع) استخاره منسوب به آن حضرت، شیخ حرّ عاملى صاحب الوسائل الشیعة، تعلیم دعا به ابى الحسن محمد بن ابى لیث از طرف آن حضرت، دعاى حضرت درباره شیعیان و حکایت سید رضى الدین محمد آوى حسینى و دعاى عبرات آمده است. قابل ذکر است که جریان جزیره خضراء که در بین مردم به مثلث برمودا مشهور شده است، حکایت سوم این اثر مى باشد.
اثر محدث نورى(ره) با مقدّمه سید محمد قبانچى رئیس مرکز مطالعات تخصصى امام مهدى(ع) همراه شده است.
در مقدّمه سید محمد قبانچى این نکته آمده است که اعتقاد به امام منتظر، مساله اى بنیادین در باور مسلمانان است، به گونه اى که عقیده به وى از ضروریات دین اسلام گشته است. و در روایات فراوانى که به مرز تواتر مى رسد، پیامبر اکرم(ص) تاکید به ظهور مهدى(ع) در آخرالزمان نموده اند، حتى اگر از عمر دنیا فقط یک روز باقى مانده باشد. و دیگر این که همه مسلمانان بر این نظر اتفاق دارند که مهدى منتظر(ع) از اهل بیت علیهم السلام و از فرزندان فاطمه(س) مى باشد و شیعیان و بعضى از علماى اهل سنت باز بر این مسئله متفق القول هستند که امام زمان(ع) فرزند امام حسن عسکری(ع) مى باشد و نام، خصوصیات و تمام ویژگى هاى او را به طور کامل ثبت نموده اند و در ادامه بازگو مى کند که عقیده شیعه نسبت به مسئله مهدویت، عقیده اى است که بر پایه هاى محکمى از دلیل هاى عقلى علاوه بر ادله نقلى استوار است. و در آخر به انگیزه هاى این مرکز براى نشر آثار در رابطه با امام زمان(ع) اشاراتى دارند.
متن مؤلف از مقدّمه، داستان تشرف پنجاه و نه ملاقات کننده با امام(ع) که فیض وصال یار را چشیده اند و دو فایده که در پایان آمده است، تشکیل یافته است.
در مقدّمه، مؤلف گزارشى از سیر چگونگى و انگیزه و روش تألیف خود در اثر را بیان مى کند که ما گوشه اى از آن را در معرفى اجمالى ذکر نمودیم.
پنجاه و نه نفرى که سرگذشت جالب، درس آموز و الهام بخش آنان در این مجموعه گردآورى شده است، اشخاصى هستند که به افتخار دیار آن جان جهان و خورشید نایل آمده اند و یا بر معجزه آن قلب عالم امکان در بحرانى ترین شرایط زندگى خویش دست یافته اند و یا این که به هر دو فیض بزرگ رسیده اند که ظاهرا بیشتر مورد دوم باشد. روش محدث نورى در ضبط شرح حال این اشخاص بدین قرار است که اول به ذکر منابع و اسانید کتبى که این حکایات نقل شده مى پردازد. آن چنانکه اگر خواننده با انصافى به حال مؤلفان و صاحبان این اثر رجوع کند و احوال آنان را مورد کنکاش قرار دهد به مقام تقوا، فضل و وثاقت ایشان اذعان خواهد نمود و هر گونه جواز احتمال دروغ پردازى جمیع آنان بر این وقایع را هرگز به ذهن خود راه نخواهد داد. هر چند ممکن است، در بعضى موارد این احتمال برود، زیرا بسیارى از آن ها به حسب سند اتقن و اصح و اعلى هستند و جمله اى از مؤلفین آن ها به صدق و دیانت و علم در نزد اهل سنت معروف و مشهور مى باشند. حکایت از محمود فارسى معروف به ابى بکر آغاز مى شود. این حکایت از کتاب غیبت بهاء الدین على حسینى نجفى نیلى که معاصر شهید اول بوده است، آورده شده است. در ادامه حکایات مکاشفات و تشرف سید ابن طاووس، سید بحر العلوم، شیخ ابراهیم کفعمى و دعاى مروى از امام زمان(ع)جهت شفاى بیماران، شیخ حسن بن مثله جمکرانى و ذکر ساختن مسجد جمکران و طریقه خواندن نماز تحیّت این مسجد و نماز آن حضرت در آن مکان مقدس، حاج عبدالله واعظ، مرثیه منسوب به حضرت(ع) درباره شیخ مفید، ابن جواد نعمائى و پرسش او از آن حضرت در مورد اماکن مخصوص و معروف به مقام آن حضرت، حکایت زیارت امیرالمؤمنین(ع) توسط امام عصر(ع) استخاره منسوب به آن حضرت، شیخ حرّ عاملى صاحب الوسائل الشیعة، تعلیم دعا به ابى الحسن محمد بن ابى لیث از طرف آن حضرت، دعاى حضرت درباره شیعیان و حکایت سید رضى الدین محمد آوى حسینى و دعاى عبرات آمده است. قابل ذکر است که جریان جزیره خضراء که در بین مردم به مثلث برمودا مشهور شده است، حکایت سوم این اثر مى باشد.