[ویکی نور] جنه الماوی فی ذکر من فاز بلقاء الحجه(علیه السلام) او معجزته فی الغیبه الکبری. جنّة المأوی فی ذکر من فاز بلقاء الحجة(عج) معروف به جنّة المأوی به زبان عربی اثر شیخ میرزا حسین طبرسی نوری معروف به محدّث نوری (ره) (1254-1320ق) می باشد و در بیان اشخاصی است که توفیق زیارت حضرت مهدی(عج)در غیبت کبری نائل شده اند.
با توجه به این که مرحوم مجلسی (ره) در باب بیست و سوم ترجمه جلد سیزدهم کتاب بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار(ع)، داستان ملاقات بسیاری از علاقه مندان به امام زمان(عج) را نیاورده است، مؤلف بعد از زیارت ثامن الحجج(ع) برای بار دوّم هجرت خود را از این شهر به سامراء، سرزمین پدر و جدّ بزرگوار و محل غیبت امام زمان(ع)بعد از زیارت بیت الله الحرام آغاز می کند. وی بعد از اقامت، تصمیم می گیرد، هدیه ای به قدر وسع و میسور خود برای امام زمان(ع)پیشکش نماید و این مسئله سال هایی (ده سال) خاطر او را مشغول می کند تا این که در 1302ق به ذهن او می رسد تا کار علامه مجلسی(ع) را ادامه داده و اثری که به معرفی و نقل داستان ملاقات آنان در غیبت کبری با امام زمان(عج) که علامه مجلسی نیاورده، تألیف نماید. به همین خاطر اثر حاضر را که در حقیقت نوعی متمم و مستدرکی بر کتاب مجلسی است، فراهم می آورد. حکایات نقل شده یا به طور مستقیم از اشخاصی است که توفیق ملاقات برای آنان حاصل شده یا این که از افراد موثقی که از او شنیده اند، نقل شده است.
اثر محدث نوری(ره) با مقدّمه سید محمد قبانچی رئیس مرکز مطالعات تخصصی امام مهدی(ع) همراه شده است.
در مقدّمه سید محمد قبانچی این نکته آمده است که اعتقاد به امام منتظر، مساله ای بنیادین در باور مسلمانان است، به گونه ای که عقیده به وی از ضروریات دین اسلام گشته است. و در روایات فراوانی که به مرز تواتر می رسد، پیامبر اکرم(ص) تاکید به ظهور مهدی(ع) در آخرالزمان نموده اند، حتی اگر از عمر دنیا فقط یک روز باقی مانده باشد. و دیگر این که همه مسلمانان بر این نظر اتفاق دارند که مهدی منتظر(ع) از اهل بیت(علیهم السلام) و از فرزندان فاطمه(س) می باشد و شیعیان و بعضی از علمای اهل سنت باز بر این مسئله متفق القول هستند که امام زمان(ع)فرزند امام حسن عسکری(ع) می باشد و نام، خصوصیات و تمام ویژگی های او را به طور کامل ثبت نموده اند و در ادامه بازگو می کند که عقیده شیعه نسبت به مسئله مهدویت، عقیده ای است که بر پایه های محکمی از دلیل های عقلی علاوه بر ادله نقلی استوار است. و در آخر به انگیزه های این مرکز برای نشر آثار در رابطه با امام زمان(ع)اشاراتی دارند.
متن مؤلف از مقدّمه، داستان تشرف پنجاه و نه ملاقات کننده با امام(ع) که فیض وصال یار را چشیده اند و دو فایده که در پایان آمده است، تشکیل یافته است.
با توجه به این که مرحوم مجلسی (ره) در باب بیست و سوم ترجمه جلد سیزدهم کتاب بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار(ع)، داستان ملاقات بسیاری از علاقه مندان به امام زمان(عج) را نیاورده است، مؤلف بعد از زیارت ثامن الحجج(ع) برای بار دوّم هجرت خود را از این شهر به سامراء، سرزمین پدر و جدّ بزرگوار و محل غیبت امام زمان(ع)بعد از زیارت بیت الله الحرام آغاز می کند. وی بعد از اقامت، تصمیم می گیرد، هدیه ای به قدر وسع و میسور خود برای امام زمان(ع)پیشکش نماید و این مسئله سال هایی (ده سال) خاطر او را مشغول می کند تا این که در 1302ق به ذهن او می رسد تا کار علامه مجلسی(ع) را ادامه داده و اثری که به معرفی و نقل داستان ملاقات آنان در غیبت کبری با امام زمان(عج) که علامه مجلسی نیاورده، تألیف نماید. به همین خاطر اثر حاضر را که در حقیقت نوعی متمم و مستدرکی بر کتاب مجلسی است، فراهم می آورد. حکایات نقل شده یا به طور مستقیم از اشخاصی است که توفیق ملاقات برای آنان حاصل شده یا این که از افراد موثقی که از او شنیده اند، نقل شده است.
اثر محدث نوری(ره) با مقدّمه سید محمد قبانچی رئیس مرکز مطالعات تخصصی امام مهدی(ع) همراه شده است.
در مقدّمه سید محمد قبانچی این نکته آمده است که اعتقاد به امام منتظر، مساله ای بنیادین در باور مسلمانان است، به گونه ای که عقیده به وی از ضروریات دین اسلام گشته است. و در روایات فراوانی که به مرز تواتر می رسد، پیامبر اکرم(ص) تاکید به ظهور مهدی(ع) در آخرالزمان نموده اند، حتی اگر از عمر دنیا فقط یک روز باقی مانده باشد. و دیگر این که همه مسلمانان بر این نظر اتفاق دارند که مهدی منتظر(ع) از اهل بیت(علیهم السلام) و از فرزندان فاطمه(س) می باشد و شیعیان و بعضی از علمای اهل سنت باز بر این مسئله متفق القول هستند که امام زمان(ع)فرزند امام حسن عسکری(ع) می باشد و نام، خصوصیات و تمام ویژگی های او را به طور کامل ثبت نموده اند و در ادامه بازگو می کند که عقیده شیعه نسبت به مسئله مهدویت، عقیده ای است که بر پایه های محکمی از دلیل های عقلی علاوه بر ادله نقلی استوار است. و در آخر به انگیزه های این مرکز برای نشر آثار در رابطه با امام زمان(ع)اشاراتی دارند.
متن مؤلف از مقدّمه، داستان تشرف پنجاه و نه ملاقات کننده با امام(ع) که فیض وصال یار را چشیده اند و دو فایده که در پایان آمده است، تشکیل یافته است.