جنغولک بازی

جَنْغولک بازی
(یا: جَنقولَک بازی؛ جانغولَک بازی؛ جانقولک بازی) گویا برگرفته از رقص مضحک رقاصی با نام غولک در یکی از بازی های نمایشی است. برخی به اشتباه جنغولک را مُصَحَّف جان قولک، به تصغیر از جان قلی، دانسته اند و چنین حدس زده اند که جنغولک بازی، دست کم به سبب کلمۀ «بازی» پس از «جنغولک»، از نمایش های ازمنۀ قدیم در ایران است. حدس درست تر آن که، غولک رقاصی بوده است که خود را به مانند دیوی می آراسته و صورتک و پوششی ملوّن داشته است. این نوع نمایش در نوروزی خوانی های منطقۀ فارس رایج بوده است. حدس دیگر آن که جنغولک بازی، از بازی های کودکان است. کودکان اصفهانی، بازی ای دارند که به آن چنگولک بازی می گویند و به این بازی در تهران تاب بازی می گویند. شاید جنغولک بازی مُصَحَّفِ چنگولک بازی اصفهانی باشد. جنغولک بازی به کنایه، در زبان مردم کوچه و بازار، وجه قاموسی نیز یافته است و آشوب و آشفتگی یا سر و صدای بیهوده و ساختگی معنی می دهد و با «اَلَم شَنگه» مترادف است.