[ویکی نور] مؤید الدین بن محمود جندی یا «مؤید الدین صوفی»، عارف و شاعر قرن هفتم هجری است. در باره شرح حال وی، اطلاعات اندکی وجود دارد. تاریخ ولادتش معلوم نیست. بر اساس نامش، او را اهل شهر جند دانسته اند. تنها منبع موثق در شرح حال او، مطالب پراکنده ای است که از خلال آثارش یافت می شود.
در آغاز، پدر و مادر و خویشان جندی او را از سلوک منع می کردند، اما وی با تفأل به قرآن کریم و بنا بر آیه 24 سوره توبه، اموال خود را به پدرش داد، کابین همسرش را پرداخت و به سیر و سلوک روی آورد، به حج رفت و بعدها (ظاهراً در قونیه) نزد صدر الدین قونیوی (متوفی 672) راه یافت و مقامات عارفانه خویش را در خانقاه و مَدْرس او طی نمود و از او اجازه ارشاد گرفت. وی بسیار تحت تأثیر قونیوی بود و خود به این امر تصریح کرده است.
او به مقام معنوی و فضیلت باطنی استاد و استادِ استاد خود (ابن عربی) چنان معتقد بود که در تمام شئون و مراحل زندگی، نه فقط در مشکلات عرفانی و علمی، بلکه در گشودن گره های زندگی نیز از باطن آنان مدد می جست.
فَناری، وی را از فرزندان الهی قونیوی به شمار آورده و تصریح کرده که در شرح مفتاح الغیب قونیوی، علاوه بر افادات ابن عربی، قونیوی و سعید الدین فَرغانی (متوفی 700)، از ذوق و فهم عرفانی مؤید الدین جندی مدد گرفته است.
جامی او را عارف کامل و جامع علوم ظاهری و باطنی دانسته است.
وی دارای حوزه تدریس بود و شاگردان قونیوی برای حل مشکلات علمی خود، به او مراجعه می کردند. به نظر آشتیانی، جندی و فرغانی آثار یکدیگر را دیده بودند؛ ازاین رو، مطالبی که در شرح تائیه فرغانی آمده، در آثار جندی تکرار نشده و مباحثی را که جندی به تفصیل از آنها سخن گفته، فرغانی در آثارش به اجمال به آنها پرداخته است.
در آغاز، پدر و مادر و خویشان جندی او را از سلوک منع می کردند، اما وی با تفأل به قرآن کریم و بنا بر آیه 24 سوره توبه، اموال خود را به پدرش داد، کابین همسرش را پرداخت و به سیر و سلوک روی آورد، به حج رفت و بعدها (ظاهراً در قونیه) نزد صدر الدین قونیوی (متوفی 672) راه یافت و مقامات عارفانه خویش را در خانقاه و مَدْرس او طی نمود و از او اجازه ارشاد گرفت. وی بسیار تحت تأثیر قونیوی بود و خود به این امر تصریح کرده است.
او به مقام معنوی و فضیلت باطنی استاد و استادِ استاد خود (ابن عربی) چنان معتقد بود که در تمام شئون و مراحل زندگی، نه فقط در مشکلات عرفانی و علمی، بلکه در گشودن گره های زندگی نیز از باطن آنان مدد می جست.
فَناری، وی را از فرزندان الهی قونیوی به شمار آورده و تصریح کرده که در شرح مفتاح الغیب قونیوی، علاوه بر افادات ابن عربی، قونیوی و سعید الدین فَرغانی (متوفی 700)، از ذوق و فهم عرفانی مؤید الدین جندی مدد گرفته است.
جامی او را عارف کامل و جامع علوم ظاهری و باطنی دانسته است.
وی دارای حوزه تدریس بود و شاگردان قونیوی برای حل مشکلات علمی خود، به او مراجعه می کردند. به نظر آشتیانی، جندی و فرغانی آثار یکدیگر را دیده بودند؛ ازاین رو، مطالبی که در شرح تائیه فرغانی آمده، در آثار جندی تکرار نشده و مباحثی را که جندی به تفصیل از آنها سخن گفته، فرغانی در آثارش به اجمال به آنها پرداخته است.
wikinoor: جندی،_مؤیدالدین_محمود