جَنجَویدها شبه نظامیان عرب زبان در منطقه دارفور در غرب سودان هستند. جنجویدها عرب تبار بوده ( بیشتر از قبیله بقاره ) هستند و در درگیری دارفور که از سال ۲۰۰۳ به این سو رخ داده نقشی اصلی را به عهده داشته و دارند. آنان از حکومت مرکزی دفاع می کنند. جنجوید معنای مرد مسلح اسب سوار است. جنجویدها به نوعی ادامهٔ نیروی مسلّح قبیله ای مراحلین هستند که سال ها قبل وجود داشته اند.
... [مشاهده متن کامل]
بنا به تعریف سازمان ملل، جنجوید شامل مبارزانی است با پیشینه سیاه پوست آفریقائی که به زبان عربی تکلم می کنند. ریشه آن نیز از پیشینه یک اباله ( شتربان ) ناشی می شود که با استخدام مهم خود از مردم بقاره ( گاوچران ) به وجود آمده اند. از سال ۲۰۰۳ تاکنون آن ها یکی از بازیگران اصلی درگیری دارفور بوده اند که سودانی های بادیه نشین مسلمان با هویت عربی را علیه جمعیت ساکن مسلمان غیر عرب طی یک نبرد در منطقه و بر سر مالکیت منابع و زمین به جان هم انداخته اند.
اغلب تصور می شود نام «جنجوید» در لهجه غرب سودان دارای معنی خاصی است. کلاً در زبان محاوره ای عربی به مفهوم «سپاهیان» است. جنجویدها جانشینان یک گروه قدیمی شبه نظامی قبیله ای عرب، تحت عنوان «مراحلین» ( یعنی «کوچگران» ) بوده اند که سال ها پیش در این ناحیه بوده اند.
این اصطلاح به جای یک مشتق کلمه فارسی، «جنگ»، «جنگاوی»، «جنگاور» بکار رفته است. این مورد ( لغوی ) از سوی مهدویون در سودان در کنار اعتقاد به مهدی بکار رفته است، یک سنت مدید از سلسله قدیمی رستم عبادی در تونس که از یک پیشینه ایرانی اقتباس شده است. سلسله شیعی اسماعیلی فاطمیان که رستمیان را فتح نمودند، این اصطلاح را از خود برجای گذاشته و به مصر منتقل ساختند، و از آنجا به سودان. مهدویون یک روحیه ایدئولوژیک قوی شیعی نشان دادند، اما از لحاظ اعتقادی سنی بودند. اصطلاح جانجاوید نسخه عربی شده جنگاوی است، که معادل با «جنگجوی با ایمان» در بین جوامع سابق شیعی در شمال آفریقا طی قرون وسطی می باشد.
جنجویدها یک گروه شبه نظامی هستند که از قبایل دارفوری و چادی عرب زبان می باشند که به خاطر کشتار، تجاوز، اعمال زور در سال های ۲۰۰۴–۲۰۰۳ انگشت نما شدند.
در ابتدا جنجویدها در سال ۱۹۸۸ پس از آن که رئیس جمهور چاد، حسین حبری، با پشتیبانی فرانسه ارتش لیبی شکست داد، به وجود آمدند، و بدین وسیله به برنامه های منطقه ای سرهنگ معمر قذافی در سرزمین چادی تحت الحمایه لیبی خاتمه دادند، شیخ بن عمر سعید، با نیروهای شبه نظامی عرب خود به دارفور عقب نشینی کرد که در آنجا مهمان شیخ موسی هلال، رئیس تازه ترفیع یافته در بین عربهای محامد رزیقات در شمال دارفور شدند. مردان قبیله هلال قبلاً سلاح های لیبیایی را برای نیروهای ابن عمر قاچاق می کردند. حمله نیروهای فرانسوی - چادی اردوگاه ابن عمر را ویران ساخت، اما سلاح های آن ها در نزد میزبانان محامدی وی باقی ماند، که در کنار ایدئولوژی تعالی جویانه عربی با عربهای لیبیایی تبار ارتباط برقرار می کردند. در ابتدا جنجویدها «اباله» یا ساربان بودند، اما در سال ۲۰۰۴ برخی از «بقاره» ها یا گاوچرانها نیز به آن ها پیوستند.
... [مشاهده متن کامل]
بنا به تعریف سازمان ملل، جنجوید شامل مبارزانی است با پیشینه سیاه پوست آفریقائی که به زبان عربی تکلم می کنند. ریشه آن نیز از پیشینه یک اباله ( شتربان ) ناشی می شود که با استخدام مهم خود از مردم بقاره ( گاوچران ) به وجود آمده اند. از سال ۲۰۰۳ تاکنون آن ها یکی از بازیگران اصلی درگیری دارفور بوده اند که سودانی های بادیه نشین مسلمان با هویت عربی را علیه جمعیت ساکن مسلمان غیر عرب طی یک نبرد در منطقه و بر سر مالکیت منابع و زمین به جان هم انداخته اند.
اغلب تصور می شود نام «جنجوید» در لهجه غرب سودان دارای معنی خاصی است. کلاً در زبان محاوره ای عربی به مفهوم «سپاهیان» است. جنجویدها جانشینان یک گروه قدیمی شبه نظامی قبیله ای عرب، تحت عنوان «مراحلین» ( یعنی «کوچگران» ) بوده اند که سال ها پیش در این ناحیه بوده اند.
این اصطلاح به جای یک مشتق کلمه فارسی، «جنگ»، «جنگاوی»، «جنگاور» بکار رفته است. این مورد ( لغوی ) از سوی مهدویون در سودان در کنار اعتقاد به مهدی بکار رفته است، یک سنت مدید از سلسله قدیمی رستم عبادی در تونس که از یک پیشینه ایرانی اقتباس شده است. سلسله شیعی اسماعیلی فاطمیان که رستمیان را فتح نمودند، این اصطلاح را از خود برجای گذاشته و به مصر منتقل ساختند، و از آنجا به سودان. مهدویون یک روحیه ایدئولوژیک قوی شیعی نشان دادند، اما از لحاظ اعتقادی سنی بودند. اصطلاح جانجاوید نسخه عربی شده جنگاوی است، که معادل با «جنگجوی با ایمان» در بین جوامع سابق شیعی در شمال آفریقا طی قرون وسطی می باشد.
جنجویدها یک گروه شبه نظامی هستند که از قبایل دارفوری و چادی عرب زبان می باشند که به خاطر کشتار، تجاوز، اعمال زور در سال های ۲۰۰۴–۲۰۰۳ انگشت نما شدند.
در ابتدا جنجویدها در سال ۱۹۸۸ پس از آن که رئیس جمهور چاد، حسین حبری، با پشتیبانی فرانسه ارتش لیبی شکست داد، به وجود آمدند، و بدین وسیله به برنامه های منطقه ای سرهنگ معمر قذافی در سرزمین چادی تحت الحمایه لیبی خاتمه دادند، شیخ بن عمر سعید، با نیروهای شبه نظامی عرب خود به دارفور عقب نشینی کرد که در آنجا مهمان شیخ موسی هلال، رئیس تازه ترفیع یافته در بین عربهای محامد رزیقات در شمال دارفور شدند. مردان قبیله هلال قبلاً سلاح های لیبیایی را برای نیروهای ابن عمر قاچاق می کردند. حمله نیروهای فرانسوی - چادی اردوگاه ابن عمر را ویران ساخت، اما سلاح های آن ها در نزد میزبانان محامدی وی باقی ماند، که در کنار ایدئولوژی تعالی جویانه عربی با عربهای لیبیایی تبار ارتباط برقرار می کردند. در ابتدا جنجویدها «اباله» یا ساربان بودند، اما در سال ۲۰۰۴ برخی از «بقاره» ها یا گاوچرانها نیز به آن ها پیوستند.
