جَنّتی عطایی، ابوالقاسم (۱۲۹۶ـ۱۳۷۲ش)
پژوهشگر تئاتر و نمایش نامه نویس ایرانی. اثرش با نام بنیاد نمایش در ایران (۱۳۳۳)، نخستین پژوهش دربارۀ تئاتر سنتی و مدرن در ایران است و انتشار کتاب زندگی و آثار رضا کمال شهرزاد در همان سال، ادامۀ مطالعاتش دربارۀ تئاتر ایران و شخصیت های تأثیرگذار آن بود. جنتی عطایی فارغ التحصیل رشتۀ تئاتر و دارای دکترای ادبیات از دانشگاه پاریس است، و نمایش نامه های یادگار اشک (۱۳۱۸)، چراغ (۱۳۲۶)، همت عالی، اصغر بنا، اورنگ و گلچهر، امیرکبیر، بچۀ شیطان، یوسف و زلیخا، عروس توران، چنار سوخته (۱۳۴۲)، و سپاه خوشبختی (۱۳۴۳) را برای اجرا در رادیو و نیز بر روی صحنه نوشت. اغلب این نمایش ها جنبۀ آموزشی و تربیتی و تبلیغی داشتند. او در سال های اواخر عمرش در خارج از ایران اقامت داشت.
پژوهشگر تئاتر و نمایش نامه نویس ایرانی. اثرش با نام بنیاد نمایش در ایران (۱۳۳۳)، نخستین پژوهش دربارۀ تئاتر سنتی و مدرن در ایران است و انتشار کتاب زندگی و آثار رضا کمال شهرزاد در همان سال، ادامۀ مطالعاتش دربارۀ تئاتر ایران و شخصیت های تأثیرگذار آن بود. جنتی عطایی فارغ التحصیل رشتۀ تئاتر و دارای دکترای ادبیات از دانشگاه پاریس است، و نمایش نامه های یادگار اشک (۱۳۱۸)، چراغ (۱۳۲۶)، همت عالی، اصغر بنا، اورنگ و گلچهر، امیرکبیر، بچۀ شیطان، یوسف و زلیخا، عروس توران، چنار سوخته (۱۳۴۲)، و سپاه خوشبختی (۱۳۴۳) را برای اجرا در رادیو و نیز بر روی صحنه نوشت. اغلب این نمایش ها جنبۀ آموزشی و تربیتی و تبلیغی داشتند. او در سال های اواخر عمرش در خارج از ایران اقامت داشت.
wikijoo: جنتی_عطایی،_ابوالقاسم_(۱۲۹۶ـ۱۳۷۲ش)