جنتی خراسانی. [ ج َن ْ ن َ ی ِ خ ُ ] ( اِخ ) از شاعران خراسان است ، اگرچه طبع خوب داشت ولی طالعی نیکو نداشت و بفقر و فاقه میگذرانید. این مطلع از اوست : بمی خوردن چو ساقی ساغر می را دهن پوشد چه شد کو را بسر پوش سواد چشم من پوشد. ( از مجالس النفایس ص 69 و 239 ) ( از الذریعة جزء 1 از ج 9 ص 206 ).
فرهنگ فارسی
از شاعران خراسان است اگر چه طبع خوب داشت ولی طالعی نیکو نداشت و بفقر و فاقه میگذرانید .
