چو بارد یارم از گلنار گوهر
شود گل خار و ماند خوار گوهر.
( از لباب الالباب عوفی صص 525-526 ).
حکیم جنتی را وقتی به قصیده ای امتحان کردند ردیف پیاله ، قصیده ای بربدیهه بگفت به مطلع زیر:چو آرد سوی لب دلبر پیاله
کند لعلش پر از شکّر پیاله.
( از تاریخ ادبیات در ایران صفا ج 2 ص 349 ) ( از لباب الالباب عوفی ص 525 ).