جنبش پذیرش چاقی ( انگلیسی: Fat acceptance movement ) که با نام هایی مانند پذیرش سایز، برابری طلبی چاقی و چاق گرایی نیز شناخته می شود، یک جنبش اجتماعی است که به دنبال کم کردن گرایش ضد چاقی در نگرش مردم جامعه است. این جنبش از دههٔ ۶۰ میلادی آغاز شد و هدفش مبارزه برای بدست آوردن حقوق اجتماعی و قانونی متساوی با دیگر افراد جامعه برای اشخاص چاق بود.
... [مشاهده متن کامل]
بحث جنبش قبول چاقی این است که افراد چاق در جامعه بیشتر مورد تنفر و تبعیض قرار می گیرند و به طور مشخصتر زنان چاق بیشتر از مردان چاق در زیر بار فشار اجتماعی هستند. این جنبش بیان می دارد که در قوانین اجتماعی و به صورت معمول ترس از چاقی در بین این رفتارها وجود دارد. به خصوص در رسانه های بزرگ که افراد چاق بیشتر مورد تمسخر و تاسف قرار می گیرند. این تبعیضات موجب کمبود دسترسی به خدمات شهروندی ( مثل نبود لباس سایز بزرگ ) و حتی شغلی می شود. اعضای این جنبش نگرش های منفی اجتماعی را به عنوان چیزی مداوم و بر اساس این فرضیه که چاقی در شخصیت افراد تأثیر بدی می گذارد، درک کرده اند. حال فعالان جنبش چاقی در تلاش برای تغییر نگرش های اجتماعی، فردی و درمانی نسبت به افراد چاق هستند. تلاش بیشتر سازمان های قبول چاقی معطوف به آموزش های جمعی در مورد افسانه های مربوط افراد چاق است.
افراد چاق در طول زندگی خود تبعیضات بسیار زیادی رو بخاطر وزن خود متحمل می شوند. حال این تبعیضات مربوط به حوزهٔ سلامت، یافتن شغل، آموزش، روابط فردی و بین فردی و در رسانه ها است. این تبعیضات فرد را از هردو جنبهٔ سلامت فیزیکی و روحی و روانی تحت تأثیر قرار می دهد.
فعالان این حوزه بر این باورند که روندهای ضد چاقی و رژیم های خشن باعث بروز مشکلات عدیدهٔ روحی و فیزیکی بین افراد چاق شده است. همچنین طبق تحقیقات نشان داده شده که فرهنگ های نوین که تأکید بسیاری برای کاهش وزن دارند پایه ای بر اساس تحقیقات علمی ندارند اما ب به نظر می رسد که از علم به عنوان وسیله ای برای کنترل انحراف افرادی که در تلاش برای کنار آمدن با این وضعیت به اصطلاح ناخوشایند هستند استفاده می کنند.
منتقدان رژیم از بیشترین میزان شکست از تلاش های مداوم برای کاهش وزن، خطر نوسانات وزن و جراحی های کم کردن وزن می گویند. آن ها معتقدند که موضوعات مربوط به حوزهٔ سلامت در مورد چاقی و افراد چاق بیش از حد بزرگنمایی شده یا نادرست است؛ و همچنین از موضوع سلامتی به عنوان پوششی برای تعصبات فرهنگی و زیبایی شناسی استفاده می شود. طرفداران جنبش چاقی حامی اینکه همهٔ افراد در هر سایز و شکلی می توانند برای تناسب اندام و سلامت جسمی تلاش کنند هستند و معتقدند سلامتی موضوعی مجزا از وزن افراد است. باتوجه به این رویکرد روانشناسانی که از روش های درمانی برای افراد چاق ناراضی بودند جنبش سلامتی در هر سایزی ( Health at Every Size ) را به راه انداختند. این جنبش نیز به نوبهٔ خود شامل پنج هدف زیر می باشد:
... [مشاهده متن کامل]
بحث جنبش قبول چاقی این است که افراد چاق در جامعه بیشتر مورد تنفر و تبعیض قرار می گیرند و به طور مشخصتر زنان چاق بیشتر از مردان چاق در زیر بار فشار اجتماعی هستند. این جنبش بیان می دارد که در قوانین اجتماعی و به صورت معمول ترس از چاقی در بین این رفتارها وجود دارد. به خصوص در رسانه های بزرگ که افراد چاق بیشتر مورد تمسخر و تاسف قرار می گیرند. این تبعیضات موجب کمبود دسترسی به خدمات شهروندی ( مثل نبود لباس سایز بزرگ ) و حتی شغلی می شود. اعضای این جنبش نگرش های منفی اجتماعی را به عنوان چیزی مداوم و بر اساس این فرضیه که چاقی در شخصیت افراد تأثیر بدی می گذارد، درک کرده اند. حال فعالان جنبش چاقی در تلاش برای تغییر نگرش های اجتماعی، فردی و درمانی نسبت به افراد چاق هستند. تلاش بیشتر سازمان های قبول چاقی معطوف به آموزش های جمعی در مورد افسانه های مربوط افراد چاق است.
افراد چاق در طول زندگی خود تبعیضات بسیار زیادی رو بخاطر وزن خود متحمل می شوند. حال این تبعیضات مربوط به حوزهٔ سلامت، یافتن شغل، آموزش، روابط فردی و بین فردی و در رسانه ها است. این تبعیضات فرد را از هردو جنبهٔ سلامت فیزیکی و روحی و روانی تحت تأثیر قرار می دهد.
فعالان این حوزه بر این باورند که روندهای ضد چاقی و رژیم های خشن باعث بروز مشکلات عدیدهٔ روحی و فیزیکی بین افراد چاق شده است. همچنین طبق تحقیقات نشان داده شده که فرهنگ های نوین که تأکید بسیاری برای کاهش وزن دارند پایه ای بر اساس تحقیقات علمی ندارند اما ب به نظر می رسد که از علم به عنوان وسیله ای برای کنترل انحراف افرادی که در تلاش برای کنار آمدن با این وضعیت به اصطلاح ناخوشایند هستند استفاده می کنند.
منتقدان رژیم از بیشترین میزان شکست از تلاش های مداوم برای کاهش وزن، خطر نوسانات وزن و جراحی های کم کردن وزن می گویند. آن ها معتقدند که موضوعات مربوط به حوزهٔ سلامت در مورد چاقی و افراد چاق بیش از حد بزرگنمایی شده یا نادرست است؛ و همچنین از موضوع سلامتی به عنوان پوششی برای تعصبات فرهنگی و زیبایی شناسی استفاده می شود. طرفداران جنبش چاقی حامی اینکه همهٔ افراد در هر سایز و شکلی می توانند برای تناسب اندام و سلامت جسمی تلاش کنند هستند و معتقدند سلامتی موضوعی مجزا از وزن افراد است. باتوجه به این رویکرد روانشناسانی که از روش های درمانی برای افراد چاق ناراضی بودند جنبش سلامتی در هر سایزی ( Health at Every Size ) را به راه انداختند. این جنبش نیز به نوبهٔ خود شامل پنج هدف زیر می باشد:
