جنبش مقاومت ایتالیا ( ایتالیایی: Resistenza italiana ) واژه ای است که به گروه های مقاومتی گفته می شود که در برابر آلمان های اشغالگر و فاشیستهای حاکم بر ایتالیا یعنی حکومت دست نشانده ایتالیا در سالهای جنگ جهانی دوم می جنگیدند. این جنبش توسط گروه های ائتلافی و ائتلاف علیه تشکل نظامی نازی ها با نیروهای ایتالیایی تشکیل شده بود. نیروهای مسلح نازی در شمال ایتالیا مستقر شده این مناطق را به اشغال خود درآورده بودند. این جنبش بعنوان مقاومت ایتالیا یا پارتیزان های ایتالیا نیز شناخته می شد.
درگیریهای خونینی که این جنبش در آن شرکت داشته هم با عنوان «جنگ آزادیبخش ایتالیا» و هم بعنوان «جنگ داخلی در ایتالیا» شناخته شده است. منظور از جنگ داخلی ایتالیا عمدتاً جنگ علیه فاشیست هاست.
جمهوری ایتالیا بر پایه جدال علیه فاشیسم و مقاومتی که در این کشور وجود داشته است ایجاد شد.
مقاومت مسلحانه علیه اشغالگران نازی بعد از آن شروع شد که ائتلافی میان نظامیان دولتی و پارتیزان ها شکل گرفت. نظامیان دولتی یا بخش هایی از ارتش این کشور بودند یا نیرویی که در آن زمان پلیس نظامی نام داشت. برجسته ترین درگیری که در رم در تاریخ ثبت شده است در روزی بود که این ائتلاف اعلام وجود کرد. این نیروها رم و جاده های منتهی به آنرا محاصره کردند. در این درگیری نیروهای نازی تلفات سنگینی را متحمل شدند ولی از آنجا که زرهی های پانزر را وارد صحنه کردند توانستند تعادل قوای نظامی را به نفع خود تغییر دهند.
یکی از مهمترین فصل های مقاومت توسط نیروهای مسلح ایتالیا، نبرد پیومبینو، توسکانی است. [ ۱] در دهم سپتامبر سال ۱۹۴۳ یک گروه از آلمان ها تلاش کرد تا وارد بندر پیومبینو شود ولی افرادی که در بندر حضور داشتند مانع شدند. [ ۱] این گروه قصد داشت تا بندر را تصرف کند. مردم از نیروهای ایتالیایی همکار نازی ها خواستند تا نگذارند این گروه وارد بندر شود ولی فرمانده نیروی ایتالیایی ژنرال فورتوناتو پرنی دستور داد تا تانک هایش به مردم شلیک کنند. بعضی از افسران جزء بر خلاف دستور فرماندهان مافوقشان میان مردم سلاح توزیع کردند. داوطلب هایی که در میان مردم بودند به سربازان ایتالیایی پیوستند تا از بندر دفاع کنند. تانک های ایتالیایی یک قایق جنگی آلمان ها را غرق کردند. توپخانه ایتالیا همچنین هفت شناور آلمان ها را غرق کرد. تهاجم آلمان ها در سپیده دم روز ۱۱ سپتامبر هم شکسته شد. ۱۲۰ آلمانی کشته شدند و ۲۰۰ تا ۳۰۰ نفر دیگر از آن ها به اسارت نیروهای ایتالیایی درآمدند. در میان اسرا ۱۲۰ نفر مجروح هم دیده شدند. [ ۱] [ ۲] [ ۳] [ ۴]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدرگیریهای خونینی که این جنبش در آن شرکت داشته هم با عنوان «جنگ آزادیبخش ایتالیا» و هم بعنوان «جنگ داخلی در ایتالیا» شناخته شده است. منظور از جنگ داخلی ایتالیا عمدتاً جنگ علیه فاشیست هاست.
جمهوری ایتالیا بر پایه جدال علیه فاشیسم و مقاومتی که در این کشور وجود داشته است ایجاد شد.
مقاومت مسلحانه علیه اشغالگران نازی بعد از آن شروع شد که ائتلافی میان نظامیان دولتی و پارتیزان ها شکل گرفت. نظامیان دولتی یا بخش هایی از ارتش این کشور بودند یا نیرویی که در آن زمان پلیس نظامی نام داشت. برجسته ترین درگیری که در رم در تاریخ ثبت شده است در روزی بود که این ائتلاف اعلام وجود کرد. این نیروها رم و جاده های منتهی به آنرا محاصره کردند. در این درگیری نیروهای نازی تلفات سنگینی را متحمل شدند ولی از آنجا که زرهی های پانزر را وارد صحنه کردند توانستند تعادل قوای نظامی را به نفع خود تغییر دهند.
یکی از مهمترین فصل های مقاومت توسط نیروهای مسلح ایتالیا، نبرد پیومبینو، توسکانی است. [ ۱] در دهم سپتامبر سال ۱۹۴۳ یک گروه از آلمان ها تلاش کرد تا وارد بندر پیومبینو شود ولی افرادی که در بندر حضور داشتند مانع شدند. [ ۱] این گروه قصد داشت تا بندر را تصرف کند. مردم از نیروهای ایتالیایی همکار نازی ها خواستند تا نگذارند این گروه وارد بندر شود ولی فرمانده نیروی ایتالیایی ژنرال فورتوناتو پرنی دستور داد تا تانک هایش به مردم شلیک کنند. بعضی از افسران جزء بر خلاف دستور فرماندهان مافوقشان میان مردم سلاح توزیع کردند. داوطلب هایی که در میان مردم بودند به سربازان ایتالیایی پیوستند تا از بندر دفاع کنند. تانک های ایتالیایی یک قایق جنگی آلمان ها را غرق کردند. توپخانه ایتالیا همچنین هفت شناور آلمان ها را غرق کرد. تهاجم آلمان ها در سپیده دم روز ۱۱ سپتامبر هم شکسته شد. ۱۲۰ آلمانی کشته شدند و ۲۰۰ تا ۳۰۰ نفر دیگر از آن ها به اسارت نیروهای ایتالیایی درآمدند. در میان اسرا ۱۲۰ نفر مجروح هم دیده شدند. [ ۱] [ ۲] [ ۳] [ ۴]
wiki: جنبش مقاومت ایتالیا