جنبش زیباشناختی

جنبش زیباشناختی (Aesthetic Movement)
جنبش هنری انگلیسی در سال های پایانی قرن ۱۹ که بر اساس آموزۀ «هنر برای هنر۱» شکل گرفت. بانیان این جنبش بر آن بودند که هنر موجودیتی خودبسنده است که صرفاً به زیبایی می پردازد، و هیچ غایت اخلاقی یا اجتماعی ندارد. نقاشانی همچون اوبری بیردزلی۲ و جیمز مک نیل ویسلر۳، و نویسندگانی همچون اسکار وایلد۴ و والتر پِیتِر۵ از هم بستگان این جنبش بودند. عقیدۀ «هنر برای هنر» در تفکر فلسفی اروپای قرن ۱۸ به پیشوایی ایمانوئل کانت۶ ریشه داشت، و در سراسر قرن ۱۹ در اروپا رایج بود. لیکن جنبش انگلیسی زیبا شناسی، در دو دهۀ آخر قرن ۱۹، گرایشی افراطی به پیراستگی احساس هنری و خودمختاری هنر پیدا کرد که مایۀ تمسخر و استهزای بسیاری از اندیشوران و منتقدان شد. از آن جمله جان راسکین۷ و ویلیام ماریس۸، به شدت به جنبش زیبا شناختی تاختند.
art for art’s sakeAubrey BeardsleyJames McNeill WhistlerOscar WildeWalter PaterImmanuel KantJohn RuskinWilliam Morris