جنبش خلافت

دانشنامه آزاد فارسی

جنبش خلافت (Khilafat movement)
مبارزۀ مسلمانان هند پس از جنگ جهانی اول در حمایت از مقام خلافت عثمانی دربرابر انحلال آن توسط بریتانیا، و اعتراض به تقسیم ترکیه عثمانی طبق پیمان سِور۱ در ۱۹۲۰، که تلاشی سازمان یافته برای ازبین بردن همۀ مراکز قدرت اسلامی تلقی می شد. فقط در این زمان بود که مسلمانان و هندوها در اقدامی برضد بریتانیا متفق شدند. خلیفه رهبر مذهبی و دنیوی مسلمانان اهل سنّت و مرکزش در قسطنطنیه (استانبول) بود. این نهضت بخشی از جنبش عدم همکاری در هند در اوایل دهۀ ۱۹۲۰ بود و گاندی حزب کنگره را به حمایت از آرمان مسلمانان واداشت. هنگامی که کمال آتاتورک، رهبر ملی گرای ترکیه، در ۱۹۲۴ این مقام را منحل کرد جنبش خلافت ازبین رفت، و این نهضت با اتهام های متقابل هندو ـ مسلمان به شکست انجامید.
Sévres

پیشنهاد کاربران

جنبش خلافت، در سال ۱۹۱۸ به پشتیبانی از خلافت عثمانی در هندوستان پدید آمد و صحنهٔ همبستگی هندوان و مسلمانان شد. این جنبش مخالف سرنگونی امپراتوری عثمانی بود و باور داشت بریتانیا در تلاش برای از میان بردن همه کانون های قدرت اسلامی است. برخی بر این باورند که جنبش خلافت ریشه در اندیشه اتحاد اسلام داشت که در عثمانی تبلیغ می شد.
...
[مشاهده متن کامل]

نخستین حرکت برای تشکیل جنبش خلافت در یازدهمین نشست سالانه جامعه مسلمانان سراسر هند ( ۳۰ دسامبر ۱۹۱۸ ) در دهلی انجام گرفت. در این نشست، دربارهٔ مسائل خلافت عثمانی بحث و صحبت شد.
• جنگ یونان و ترکیه ( ۱۸۹۷ )
• برنامه بخش بندی ایران به دو منطقه نفوذ میان روسیه و انگلیس در ۱۹۰۷،
• یورش ایتالیا به لیبی و اشغال این ایالت عثمانی در ۱۹۱۱،
• تحکیم قیمومیت فرانسه بر مراکش در ۱۹۱۱،
• افزایش مداخلات نظامی روسیه و انگلیس در ایران در ۱۹۱۱،
• گلوله باران آرامگاه علی بن موسی به دست روسها در ۱۹۱۲،
• جنگ های بالکان با عثمانی در ۱۹۱۲–۱۹۱۳ و تجزیه بخش های اروپایی آن،
• قیام شریف حسین در حجاز در ۱۹۱۶ با پشتیبانی انگلیس علیه عثمانی، که محکومیت مسلمانان هند را در پی داشت.

جنبش خلافت
منابع• https://fa.wikipedia.org/wiki/جنبش_خلافت

بپرس