جنبش حقوق معلولین[ الف] یک حرکت اجتماعی جهانی[ ۱] [ ۲] بوده که به دنبال تضمین فرصت ها و حقوق مساوی برای تمام افراد دارای معلولیت می باشد.
این جنبش از مؤسسات فعال در زمینه معلولیت، که از آنان به «مدافعین معلولیت»[ ب] نیز یاد می شون، ساخته شده که با هم برای اهداف و خواسته های مشابه مانند این موارد کار می کنند: دسترس پذیری و ایمنی در معماری، حمل ونقل و محیط فیزیکی؛ فرصت های یکسان در زندگی مستقل، مساوات در اشتغال، تحصیل و مسکن؛ و رهایی از تبعیض، آزار و اذیت، نادیده گرفتن و موارد دیگر نقض حقوق در سراسر جهان. [ ۳] فعالان معلولیت به هدف شکستن موانع سازمانی، فیزیکی و اجتماعی که مانع معلولین برای زندگی عادی مانند سایر شهروندان می شود، فعالیت می نماید. [ ۳] [ ۴]
حقوق معلولین پیچیده است زیرا این حقوق در بسترهای مختلف اجتماعی - سیاسی، فرهنگی و حقوقی از راه های متعددی می تواند نقض شود. به طور مثال، در زمان های مدرن، مانع مشترکی که افراد دارای معلولیت با آن مواجه اند، استخدام است. به صورت خاص کارفرماها اغلب نمی خواهند یا نمی توانند محل استراحت مورد نیاز را برای افراد دارای معلولیت طوری فراهم کنند که آن ها به صورت مؤثر فعالیت های کاری شان را انجام دهند. [ ۵]
فعالان معلولیت، هنگام بحث کردن در مورد نیازهای معلولین، اذعان می کنند که راه حل ها شامل اشتراک فعال افراد دارای معلولیت، لااقل تا حدی می شود. سیستم های فعلی وجود دارند که شامل دخیل شدن طرف ثالث مانند بازسازی ذهنی و مدافعه حقوقی می شوند، اما تعداد اندک این میتودها، توانمندسازی این گروه را دربر می گیرند تا به خودکفایی برسند.
حقوق معلولین در آمریکا در قرن گذشته به صورت چشم گیری تکامل یافته است. قبل از جنبش حقوق معلولین، امتناع رئیس جمهور فرانکلین دیلانو روزولت از قرار گرفتن وضعیت آسیب پذیر وی در معرض دید عام، نماد و نشان دهنده موجودیت ننگ پیرامون معلولیت ها بود. [ ۶] او هنگام کمپین، سخنرانی یا انجام وظایف منحیث یک شخصیت مردمی، معلولیت اش را پنهان کرد که این کار باعث تداوم بخشیدن این ایدئولوژی شد که «معلولیت معادل ضعف است». [ ۷]
در این برهه، معلولیت در ایالات متحده یک مسئله شخصی بود و مؤسسات سیاسی یا دولتی زیادی وجود نداشت تا از افراد در این گروه حمایت کنند. در دهه ۱۹۵۰، گذار به مؤسسات داوطلب و والدین محور مانند مارچ آف دایمز، صورت گرفت. [ ۸] هرچند این آغاز فعالیت و حمایت از این گروه ها بود، اطفال دارای معلولیت تا حد زیادی توسط والدین شان به دلیل ترس از معالجه اجباری پنهان می شدند. [ ۷] زمانی که جنبش حقوق مدنی در دهه ۱۹۶۰ اوج گرفت، مدافعین معلولیت با آن جنبش و جنبش های حقوق زنان یک جا شدند تا برخورد یک سان را ترویج کرده و کلیشه ها را به چالش بکشند. این زمانی بود که مدافعه حقوق معلولیت آغاز شد تا بالای عبور از معلولیت تمرکز کند. افراد دارای انواع مختلف معلولیت ( معلولیت های فیزیکی و ذهنی، هم چنین معلولیت های دیداری و شنیداری ) و نیازهای مختلف اساسی یک جا شده و به هدف مشترک مبارزه کردند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین جنبش از مؤسسات فعال در زمینه معلولیت، که از آنان به «مدافعین معلولیت»[ ب] نیز یاد می شون، ساخته شده که با هم برای اهداف و خواسته های مشابه مانند این موارد کار می کنند: دسترس پذیری و ایمنی در معماری، حمل ونقل و محیط فیزیکی؛ فرصت های یکسان در زندگی مستقل، مساوات در اشتغال، تحصیل و مسکن؛ و رهایی از تبعیض، آزار و اذیت، نادیده گرفتن و موارد دیگر نقض حقوق در سراسر جهان. [ ۳] فعالان معلولیت به هدف شکستن موانع سازمانی، فیزیکی و اجتماعی که مانع معلولین برای زندگی عادی مانند سایر شهروندان می شود، فعالیت می نماید. [ ۳] [ ۴]
حقوق معلولین پیچیده است زیرا این حقوق در بسترهای مختلف اجتماعی - سیاسی، فرهنگی و حقوقی از راه های متعددی می تواند نقض شود. به طور مثال، در زمان های مدرن، مانع مشترکی که افراد دارای معلولیت با آن مواجه اند، استخدام است. به صورت خاص کارفرماها اغلب نمی خواهند یا نمی توانند محل استراحت مورد نیاز را برای افراد دارای معلولیت طوری فراهم کنند که آن ها به صورت مؤثر فعالیت های کاری شان را انجام دهند. [ ۵]
فعالان معلولیت، هنگام بحث کردن در مورد نیازهای معلولین، اذعان می کنند که راه حل ها شامل اشتراک فعال افراد دارای معلولیت، لااقل تا حدی می شود. سیستم های فعلی وجود دارند که شامل دخیل شدن طرف ثالث مانند بازسازی ذهنی و مدافعه حقوقی می شوند، اما تعداد اندک این میتودها، توانمندسازی این گروه را دربر می گیرند تا به خودکفایی برسند.
حقوق معلولین در آمریکا در قرن گذشته به صورت چشم گیری تکامل یافته است. قبل از جنبش حقوق معلولین، امتناع رئیس جمهور فرانکلین دیلانو روزولت از قرار گرفتن وضعیت آسیب پذیر وی در معرض دید عام، نماد و نشان دهنده موجودیت ننگ پیرامون معلولیت ها بود. [ ۶] او هنگام کمپین، سخنرانی یا انجام وظایف منحیث یک شخصیت مردمی، معلولیت اش را پنهان کرد که این کار باعث تداوم بخشیدن این ایدئولوژی شد که «معلولیت معادل ضعف است». [ ۷]
در این برهه، معلولیت در ایالات متحده یک مسئله شخصی بود و مؤسسات سیاسی یا دولتی زیادی وجود نداشت تا از افراد در این گروه حمایت کنند. در دهه ۱۹۵۰، گذار به مؤسسات داوطلب و والدین محور مانند مارچ آف دایمز، صورت گرفت. [ ۸] هرچند این آغاز فعالیت و حمایت از این گروه ها بود، اطفال دارای معلولیت تا حد زیادی توسط والدین شان به دلیل ترس از معالجه اجباری پنهان می شدند. [ ۷] زمانی که جنبش حقوق مدنی در دهه ۱۹۶۰ اوج گرفت، مدافعین معلولیت با آن جنبش و جنبش های حقوق زنان یک جا شدند تا برخورد یک سان را ترویج کرده و کلیشه ها را به چالش بکشند. این زمانی بود که مدافعه حقوق معلولیت آغاز شد تا بالای عبور از معلولیت تمرکز کند. افراد دارای انواع مختلف معلولیت ( معلولیت های فیزیکی و ذهنی، هم چنین معلولیت های دیداری و شنیداری ) و نیازهای مختلف اساسی یک جا شده و به هدف مشترک مبارزه کردند.
wiki: جنبش حقوق معلولین