جنبش بدون خودرو شبکه ای گسترده، غیررسمی و نوظهور از افراد و سازمان ها، از جمله فعالان اجتماعی، برنامه ریزان شهری، مهندسان حمل ونقل، طرفداران محیط زیست و دیگران است که با این باور مشترک گرد هم آمده اند که وسایل نقلیه موتوری بزرگ و/یا پرسرعت ( خودروها ) ، کامیون ها، تراکتورها، موتورسیکلت ها و غیره ) در اکثر شهرهای مدرن به طور بیش از حدی به عنوان وسیله نقلیه و حمل و نقل استفاده می شوند. هدف این جنبش ایجاد مکان هایی است که استفاده از وسایل نقلیه موتوری را تا حد زیادی کاهش یا حذف می کند. این مکان ها، فضای جاده و پارکینگ را به سایر کاربری های عمومی بازسازی و محیط و مناطق شهری فشرده تری را در نظر دارند. در این محیط ها، بیشتر مقاصد با دیگر روش های حمل و نقل غیر خودرویی همانند پیاده روی، دوچرخه سواری، و حمل و نقل عمومی، در دسترس هستند.
قبل از قرن بیستم میلادی، شهرها و شهرک ها معمولاً فشرده بودند و دارای خیابان های باریکی بودند که با فعالیت های انسانی مشغول بود. در اوایل قرن بیستم، بسیاری از این سکونتگاه ها برای جا دادن خودرو با جاده های وسیع تر، فضای پارک خودرو بیشتر و تراکم جمعیت کمتر، با فضای بین ساختمان های شهری که برای استفاده خودروها در نظر گرفته شده بود، سازگار شدند. [ ۱] تراکم جمعیت کمتر به معنای پراکندگی شهری با فواصل طولانی تر بین مکان ها است. هزینه کم استفاده باعث ازدحام ترافیک شد که حمل و نقل قدیمی را غیرجذاب یا غیرعملی کرد و شرایط را برای ترافیک و پراکندگی بیشتر ایجاد کرد. سیستم استفاده از خودرو «به طور فزاینده ای قادر به بیرون راندن» انواع دیگری از نوع حمل و نقل مانند پیاده روی، دوچرخه سواری، اتوبوس و قطار شد. [ ۲] این روند به تغییراتی در شکل شهری و الگوهای زندگی منجر شد که فرصت کمی برای افراد بدون خودرو فراهم می کرد. [ ۳]
برخی از دولت ها با سیاست ها و مقرراتی با هدف معکوس کردن وابستگی به خودرو از طریق افزایش تراکم شهری، تشویق توسعه کاربری مختلط، کاهش فضای اختصاص داده شده به خودروهای شخصی، افزایش پیاده راهوری، حمایت از دوچرخه سواری و سایر وسایل نقلیه جایگزین مشابه در اندازه و سرعت، و حمل ونقل عمومی واکنش نشان داده اند. [ ۴] در سطح جهانی، برنامه ریزی شهری در تلاش برای افزایش سهم حمل و نقل عمومی و حمل و نقل غیر موتوری و دور شدن از توسعه حمل و نقل خصوصی در حال تحول است. شهرهایی مانند هنگ کنگ یک سیستم حمل و نقل عمومی بسیار یکپارچه ایجاد کردند که به طور مؤثر استفاده از حمل و نقل خصوصی را کاهش داده. [ ۵] برخلاف سفرهای شخصی با خودرو، اشتراک و اجاره خودرو، که در آن مردم به جای داشتن خودرو می توانند به راحتی برای چند ساعت خودرو اجاره کنند، به عنوان یک عنصر مهم برای حمل ونقل شهری در حال ظهور است. [ ۶]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفقبل از قرن بیستم میلادی، شهرها و شهرک ها معمولاً فشرده بودند و دارای خیابان های باریکی بودند که با فعالیت های انسانی مشغول بود. در اوایل قرن بیستم، بسیاری از این سکونتگاه ها برای جا دادن خودرو با جاده های وسیع تر، فضای پارک خودرو بیشتر و تراکم جمعیت کمتر، با فضای بین ساختمان های شهری که برای استفاده خودروها در نظر گرفته شده بود، سازگار شدند. [ ۱] تراکم جمعیت کمتر به معنای پراکندگی شهری با فواصل طولانی تر بین مکان ها است. هزینه کم استفاده باعث ازدحام ترافیک شد که حمل و نقل قدیمی را غیرجذاب یا غیرعملی کرد و شرایط را برای ترافیک و پراکندگی بیشتر ایجاد کرد. سیستم استفاده از خودرو «به طور فزاینده ای قادر به بیرون راندن» انواع دیگری از نوع حمل و نقل مانند پیاده روی، دوچرخه سواری، اتوبوس و قطار شد. [ ۲] این روند به تغییراتی در شکل شهری و الگوهای زندگی منجر شد که فرصت کمی برای افراد بدون خودرو فراهم می کرد. [ ۳]
برخی از دولت ها با سیاست ها و مقرراتی با هدف معکوس کردن وابستگی به خودرو از طریق افزایش تراکم شهری، تشویق توسعه کاربری مختلط، کاهش فضای اختصاص داده شده به خودروهای شخصی، افزایش پیاده راهوری، حمایت از دوچرخه سواری و سایر وسایل نقلیه جایگزین مشابه در اندازه و سرعت، و حمل ونقل عمومی واکنش نشان داده اند. [ ۴] در سطح جهانی، برنامه ریزی شهری در تلاش برای افزایش سهم حمل و نقل عمومی و حمل و نقل غیر موتوری و دور شدن از توسعه حمل و نقل خصوصی در حال تحول است. شهرهایی مانند هنگ کنگ یک سیستم حمل و نقل عمومی بسیار یکپارچه ایجاد کردند که به طور مؤثر استفاده از حمل و نقل خصوصی را کاهش داده. [ ۵] برخلاف سفرهای شخصی با خودرو، اشتراک و اجاره خودرو، که در آن مردم به جای داشتن خودرو می توانند به راحتی برای چند ساعت خودرو اجاره کنند، به عنوان یک عنصر مهم برای حمل ونقل شهری در حال ظهور است. [ ۶]
wiki: جنبش بدون خودرو