جنات عدن

دانشنامه اسلامی

[ویکی شیعه] جَنّات عَدْن به معنای باغ ها و بهشت های جاودان، نام یکی از بهشت ها یا شهری در بهشت است. مفسران معتقدند «جنات عدن» بر سایر باغ های بهشت برتری دارد. پیامبر اسلام در روایتی، جنات عدن را این گونه توصیف می کند که نه هیچ چشمی مانند آن را دیده و نه به قلب کسی تصور آن خطور کرده است. با این حال برخی آیات، توصیفاتی محسوس از این بهشت داشته اند. از گروه های مختلفی همچون پیامبران، صدیقان، شهیدان، مومنان و مجاهدان به عنوان ساکنان جنات عدن یاد شده است.
کلمه «جنات» جمع کلمه «جَنّة» به معنای باغ ها و بهشت ها است و کلمه «عَدْن» به معنای اقامت و استقرار داشتن آمده است. مفسران، «عدن» در قرآن را به معنای ابدیت و جاویدان بودن دانسته و تعبیر «جنات عدن» را به بهشت های جاودانگی معنا کرده اند. تعبیر «جنات عدن» ۱۱ بار در قرآن کریم آمده و در همه موارد به صورت جمع استفاده شده است. این تعبیر هم در سور ه های مکی و هم سوره های مدنی وجود دارد. برخی مفسران معتقدند «جنات عدن» بر سایر باغ های بهشت برتری دارد.
در مورد «جنات عدن» دو قول وجود دارد:

دانشنامه آزاد فارسی

پیشنهاد کاربران

نام های هفت آسمان مندرج در قرآن با حروف لاتین و به زبان آلمانی به ترتیب زیر می باشند:
- Jannat al Adan
- Firdaws
- Jannat ul Mawa
- Jannat an Naim
- Dar al Maqame
- Dar al Salam
...
[مشاهده متن کامل]

- Dar al Akhire
با تلفظ های : جنّت ال اَدَن یا عدن ؛ فردوس ؛ جنّتُ الماوا؛ جنّت ان ناایم یا نعیم ؛ دار المکامه یا مقامه؛ دار السلام ؛ دار ال آخره.
در داستان خواب معراج و سفر در آسمان ها، پیامبر اسلام بهمراه جبرئیل پس از ورود به آسمان هفتم و رسیدن به درخت انتهایی سیدارت ( Sidrat al Munteha ) و در آنجا دَم در بهشت یک پیر مرد با ریش و موهای بلند و سفید می بیند که زیر درخت روی یک سنگ ساکت نشسته است و به او سلام میکند و جوابی از لبان وی نمیشنود و سپس از جبرئیل می پرسد که این مرد کهنسال کیست و جبرئیل در پاسخ سوال جواب میدهد که این جد بزرگ شما و ایسا و موساست یعنی آبراهام حنیفا پدر ایسماایل و ایسّاک و پدر بزرگ ایساو و جاکوب که بدون امر و خواست الله و بدون اطلاع من در لسان مردم ساکن سرزمین دنیوی خود شما و قبل از تولد تان به ترتیب به شکل های موسی، عیسی، ابراهیم الحنیفه، اسماعیل، اسحاق، عیسو و یعقوب تغییر لفظ و خط و خال یافته اند.
سپس از در بهشت عبور میکنند و روی بام آسمان هفتم عرش الله را مشاهده مینماید که بر روی آن خود الله جلوس نکرده بلکه دو بره ی معصوم و بیگناه و سفید پشم روی آن در صلح و صفا و آرامش در کنار هم خوابیده اند. از جبرئیل می پرسد که این دو بره کیستند؟. در پاسخ میشنود که یکی از ایندو نرینه است و همان عیسی ابن مریم میباشد که در دنیای ملکی خونش روی صلیب ریخته شده بابت شستن و پاک کردن گناهان عدیده ی شما ها آدمیزاده ها و دیگری مادینه و نیمزوج ملکوتی ویست که در یک دنیای دیگر در طول دنیای شما خونش برای شستن و پاک کردن گناهان حوا زاده ها ریخته خواهد شد. . . . .
بد پنداران میگویند که پیامبر پس از بازگشتن از آن سفر معراج و خاتمه ی روئیا و بیدار شدن از خواب بطور پنهانی پیرو دین ایسا شده بوده باشد.
و گویا بعدا بعضی از کنجکاوان و بازیگوشان و سخن چینان از آئیشه پرسیده بوده باشند که آیا همسر تان الله را با چشمان سر خود دیده است؟. و آئیشه با لحنی خشم آگین به آنان جواب داده: نگاه های ما انسان ها در الله محو میشوند و بر نمیگردند، اما او همه ی نگاه های ما را تا ریشه میبیند.
امیدوارم که مرا به بزرگواری خویش ببخشائید از اینکه اندکی:
ایسا وار از هر گول و گولیاد و آدم و آدمکی بیزار و/ محمّد آسا از هر دیو و دد و غول و جن و جنکی ملولم و انسانم آرزوست/!.

بهشت جاودان