جنات عدن

پاسخ فرد من به این پرسش اینست که بهشت و جهنم دنیوی بهمراه همدیگر در طی این سفر بسیار طولانی و دایره وار دنیوی، مقطعی، نزولی و صعودی محتوای کیهان یا جهان بین دو بهشت برین متوالی به تعداد یکهفتم ( برای این دنیا به شکل این آسمان و زمین و هرآنچه که بین آنهاست ) و یا به عبارتی دیگر دقیقن به تعداد یکهفتم کلیه ی کنگره های سلسله دایره وار دهّر ها در مدارات، مراتب یا درجات فراوان تکاملی بین دو حد دنیوی؛ یکی نهایت نقصان و امکان اخس در پائین ترین حالت نشئگی طبیعی و دیگری نهایت کمال و امکان اشرف دنیوی در بالاترین حالت نشئگی طبیعی قبل از وقع آخرین مهبانگ و بازگشت به همان نظام احسن و اشرف آفرینش سرمدی، مبدئی یا اولیه، تکرار میگردند و هر بار یک درجه به شدت جنبه های خوبی و زیبایی و تعادل و هماهنگی بهشتی افزوده میشود و هر بار به اندازه همان درجه از شدت جنبه های جهنمی آن کاسته میگردد.
واژه ی قرآنی عدن و معادل تورائی آن با حروف لاتین به شکل eden و واژه ی دیگر قرآنی یعنی مائده با حروف لاتین به شکل maede با اندکی تغییر و جایگزینی حروف با اعداد، تقارن آئینه ای ( چپ و راست ) همدیگرند.
54514 و 131545 :
13 باضافه 1 مساوی با 14 و جمع رقمی این دو کلمه ی عددی ( عدن یا اِدِن و مائده ) مساوی با عدد 19.
پیشوند ede به احتمال قریب به یقین همان واژه ی فراباستانی و فارسی ایده به شکل تفکیکی ای ده که مخفف 《این 10》 بوده به این معنا که هر فرد انسانی دارای 10 بُعد انسانیست مشتمل بر 5 بُعد مردانه و 5 بُعد زنانه و 545 یعنی چهار تا برای یک فرد انسانی از یک جنس ( جنس خود وی ) و پنج تا از جنس مقابل .
محاسبات پیچیده ی رشاد خلیفه بر روی این راز ساده سرپوش گذاشته.

- Dar al Akhire
با تلفظ های : جنّت ال اَدَن یا عدن ؛ فردوس ؛ جنّتُ الماوا؛ جنّت ان ناایم یا نعیم ؛ دار المکامه یا مقامه؛ دار السلام ؛ دار ال آخره.
در داستان خواب معراج و سفر در آسمان ها، پیامبر اسلام بهمراه جبرئیل پس از ورود به آسمان هفتم و رسیدن به درخت انتهایی سیدارت ( Sidrat al Munteha ) و در آنجا دَم در بهشت یک پیر مرد با ریش و موهای بلند و سفید می بیند که زیر درخت روی یک سنگ ساکت نشسته است و به او سلام میکند و جوابی از لبان وی نمیشنود و سپس از جبرئیل می پرسد که این مرد کهنسال کیست و جبرئیل در پاسخ سوال جواب میدهد که این جد بزرگ شما و ایسا و موساست یعنی آبراهام حنیفا پدر ایسماایل و ایسّاک و پدر بزرگ ایساو و جاکوب که بدون امر و خواست الله و بدون اطلاع من در لسان مردم ساکن سرزمین دنیوی خود شما و قبل از تولد تان به ترتیب به شکل های موسی، عیسی، ابراهیم الحنیفه، اسماعیل، اسحاق، عیسو و یعقوب تغییر لفظ و خط و خال یافته اند.
سپس از در بهشت عبور میکنند و روی بام آسمان هفتم عرش الله را مشاهده مینماید که بر روی آن خود الله جلوس نکرده بلکه دو بره ی معصوم و بیگناه و سفید پشم روی آن در صلح و صفا و آرامش در کنار هم خوابیده اند. از جبرئیل می پرسد که این دو بره کیستند؟. در پاسخ میشنود که یکی از ایندو نرینه است و همان عیسی ابن مریم میباشد که در دنیای ملکی خونش روی صلیب ریخته شده بابت شستن و پاک کردن گناهان عدیده ی شما ها آدمیزاده ها و دیگری مادینه و نیمزوج ملکوتی ویست که در یک دنیای دیگر در طول دنیای شما خونش برای شستن و پاک کردن گناهان حوا زاده ها ریخته خواهد شد. . . . .
بد پنداران میگویند که پیامبر پس از بازگشتن از آن سفر معراج و خاتمه ی روئیا و بیدار شدن از خواب بطور پنهانی پیرو دین ایسا شده بوده باشد.
و گویا بعدا بعضی از کنجکاوان و بازیگوشان و سخن چینان از آئیشه پرسیده بوده باشند که آیا همسر تان الله را با چشمان سر خود دیده است؟. و آئیشه با لحنی خشم آگین به آنان جواب داده: نگاه های ما انسان ها در الله محو میشوند و بر نمیگردند، اما او همه ی نگاه های ما را تا ریشه میبیند.
امیدوارم که مرا به بزرگواری خویش ببخشائید از اینکه اندکی:
ایسا وار از هر گول و گولیاد و آدم و آدمکی بیزار و/ محمّد آسا از هر دیو و دد و غول و جن و جنکی ملولم و انسانم آرزوست/!.