جمهوری اول فرانسه ( فرانسوی: Première République ) ، با نام رسمی جمهوری فرانسه ( République française ) طی دوران انقلاب فرانسه در ۲۱ سپتامبر ۱۷۹۲ تأسیس شد. مدت عمر جمهوری اول، تا زمان اعلام امپراتوری اول در ۱۸ مه ۱۸۰۴ توسط ناپلئون بناپارت ادامه داشت، اگرچه شکل حکومت چندین بار تغییر کرد.
... [مشاهده متن کامل]
مهم ترین اتفاقات این دوران اعلان الغای سلطنت، تشکیل کنوانسیون ملی فرانسه و آغاز حکومت وحشت، دوران ترمیدور و تأسیس دیرکتوار، کودتای هجدهم برومر و تأسیس نظام کنسولی و به قدرت رسیدن ناپلئون و در نهایت تأسیس امپراتوری اول فرانسه بود.
در زمان حکومت مجلس قانونگذاری، که قبل از اعلام جمهوری اول در قدرت بود، فرانسه درگیر جنگ با پروس و اتریش بود. در ژوئیه ۱۷۹۲، دوک بروانشوایک، فرمانده ارتش اتریش و پروس، مانیفست برانشوایک خود را منتشر کرد و تهدید کرد که اگر مویی از سر پادشاه فرانسه، لوئی شانزدهم، وارد شود، پاریس را نابود خواهد کرد.
این تهدید خارجی آشفتگی سیاسی فرانسه را در بحبوحه انقلاب فرانسه تشدید کرد و شور و احساس فوریت را در میان جناح های مختلف عمیق تر کرد. در شورش ۱۰ اوت ۱۷۹۲، شهروندان در کاخ تویلری شورش کردند و ششصد نفر از نگهبانان سوئیسی مخصوص پادشاه را کشتند و خواهان برکناری پادشاه شدند.
ترس دوباره از اقدام ضدانقلابی باعث خشونت بیشتر شد و در هفته اول سپتامبر ۱۷۹۲، اوباش پاریسی ها به زندان های شهر نفوذ کردند و بیش از نیمی از زندانیان، از جمله اشراف، روحانیون، و زندانیان سیاسی، و همچنین جنایتکاران عادی، مانند روسپی ها و دزدان کوچک را کشتند. بسیاری از قربانیان در سلول های خود به قتل رسیدند یا زخمی شدند و مورد تجاوز قرار گرفتند. این روز به کشتار سپتامبر معروف شد.
در نتیجه افزایش خشونت مردم و بی ثباتی سیاسی سلطنت مشروطه جدید، یک حزب متشکل از شش عضو مجلس قانونگذاری فرانسه وظیفه نظارت بر انتخابات را بر عهده گرفت. کنوانسیون حاصل از این انتخابات با دو هدف لغو سلطنت و تدوین قانون اساسی جدید آغاز به کار کرد.
اولین اقدام این کنوانسیون العام جمهوری و سلب همه قدرت های سیاسی از شخص پادشاه بود. مدتی بعد لویی شانزدهم، که در آن زمان یک شهروند معلوم با نام خانوادگی کاپت بود، به دلیل جرم خیانت بزرگ در دسامبر ۱۷۹۲ محاکمه شد. در ۱۶ ژانویه ۱۷۹۳ او محکوم و در ۲۱ ژانویه اعدام شد.
... [مشاهده متن کامل]
مهم ترین اتفاقات این دوران اعلان الغای سلطنت، تشکیل کنوانسیون ملی فرانسه و آغاز حکومت وحشت، دوران ترمیدور و تأسیس دیرکتوار، کودتای هجدهم برومر و تأسیس نظام کنسولی و به قدرت رسیدن ناپلئون و در نهایت تأسیس امپراتوری اول فرانسه بود.
در زمان حکومت مجلس قانونگذاری، که قبل از اعلام جمهوری اول در قدرت بود، فرانسه درگیر جنگ با پروس و اتریش بود. در ژوئیه ۱۷۹۲، دوک بروانشوایک، فرمانده ارتش اتریش و پروس، مانیفست برانشوایک خود را منتشر کرد و تهدید کرد که اگر مویی از سر پادشاه فرانسه، لوئی شانزدهم، وارد شود، پاریس را نابود خواهد کرد.
این تهدید خارجی آشفتگی سیاسی فرانسه را در بحبوحه انقلاب فرانسه تشدید کرد و شور و احساس فوریت را در میان جناح های مختلف عمیق تر کرد. در شورش ۱۰ اوت ۱۷۹۲، شهروندان در کاخ تویلری شورش کردند و ششصد نفر از نگهبانان سوئیسی مخصوص پادشاه را کشتند و خواهان برکناری پادشاه شدند.
ترس دوباره از اقدام ضدانقلابی باعث خشونت بیشتر شد و در هفته اول سپتامبر ۱۷۹۲، اوباش پاریسی ها به زندان های شهر نفوذ کردند و بیش از نیمی از زندانیان، از جمله اشراف، روحانیون، و زندانیان سیاسی، و همچنین جنایتکاران عادی، مانند روسپی ها و دزدان کوچک را کشتند. بسیاری از قربانیان در سلول های خود به قتل رسیدند یا زخمی شدند و مورد تجاوز قرار گرفتند. این روز به کشتار سپتامبر معروف شد.
در نتیجه افزایش خشونت مردم و بی ثباتی سیاسی سلطنت مشروطه جدید، یک حزب متشکل از شش عضو مجلس قانونگذاری فرانسه وظیفه نظارت بر انتخابات را بر عهده گرفت. کنوانسیون حاصل از این انتخابات با دو هدف لغو سلطنت و تدوین قانون اساسی جدید آغاز به کار کرد.
اولین اقدام این کنوانسیون العام جمهوری و سلب همه قدرت های سیاسی از شخص پادشاه بود. مدتی بعد لویی شانزدهم، که در آن زمان یک شهروند معلوم با نام خانوادگی کاپت بود، به دلیل جرم خیانت بزرگ در دسامبر ۱۷۹۲ محاکمه شد. در ۱۶ ژانویه ۱۷۹۳ او محکوم و در ۲۱ ژانویه اعدام شد.
