اتیوپی با نام رسمی جمهوری دموکراتیک خلق اتیوپی ( به امهری: የኢትዮጵያ ሕዝባዊ ዲሞክራሲያዊ ሪፐብሊክ، Ye - Ītyōṗṗyā Həzbāwī Dīmōkrāsīyāwī Rīpeblīk ) یک دولت سوسیالیستی بود که از ۱۹۸۷ تا ۱۹۹۱ در اتیوپی و اریتره کنونی وجود داشت.
... [مشاهده متن کامل]
جمهوری دموکراتیک خلق اتیوپی در فوریه ۱۹۸۷ پس از تصویب قانون اساسی ۱۹۸۷ در رفراندوم ملی به عنوان یک دولت تک حزبی مارکسیست–لنینیست تأسیس شد. درگ، حکومت نظامی که از سال ۱۹۷۴ بر اتیوپی به عنوان یک دولت موقت حکومت می کرد، برای انتقال به حکومت غیرنظامی برنامه ریزی کرد و در سال ۱۹۸۴ پس از پنج سال تأسیس جمهوری سوسیالیستی را اعلام کرد. حزب کارگران اتیوپی در همان سال به عنوان یک حزب پیشتاز به رهبری منگیستو هایله ماریام، رئیس درگ تأسیس شد. درگ با اعلام تأسیس جمهوری دموکراتیک خلق اتیوپی منحل شد اما تا سپتامبر که دولت جدید روی کار آمد، سه ماه پس از انتخابات عمومی ژوئن، به صورت دوفاکتو به اداره کشور ادامه داد. اعضای بازمانده درگ بر کشور تسلط داشتند. منگیستو رئیس جمهور اتیوپی و هم دبیرکل حزب کارگران اتیوپی بود.
دولت جمهوری دموکراتیک خلق اتیوپی بسیار متمرکز بوده است و با ساختار قدرت دوفاکتوی مشابه سایر دولت های کمونیستی بود. قوه مقننه، شنگوی ملی، به طور صوری بالاترین ارگان قدرت دولتی بود. رئیس جمهور به عنوان رئیس کشور و رئیس دولت با اختیارات اجرایی و دادگذاری گسترده ای خدمت می کرد. رئیس جمهور به عنوان رئیس شورای دولتی که بین جلسات شنگو فعالیت داشت، خدمت می کرد. در عمل، اصول سانترالیسم دموکراتیک به این معنی بود که شنگو چیزی بیش از تصمیماتی که قبلاً توسط حزب کارگران اتیوپی و پلیتبورو گرفته شده بود، انجام نمی داد. منگیستو هم به عنوان رئیس جمهور و هم رهبر حزب، یک دیکتاتور صوری بود. او و اعضای بازمانده درگ، دولت نظامی موقت سوسیالیستی اتیوپی، بر پلیتبوروی حزب کارگران اتیوپی تسلط داشته و آن را کنترل می کردند. قانون اساسی تمام آزادی های شخصی را تضمین می کرد، اما دولت در عمل تقریباً هیچ توجهی به آن ها نداشت.
جمهوری دموکراتیک خلق اتیوپی، دولت تازه تأسیس این کشور، وارث مسائلی بود که اتیوپی را در دوران درگ ویران کرد، از جمله این مسائل؛ قحطی ۱۹۸۳–۱۹۸۵، اتکا به کمک های خارجی و افول جنبش جهانی کمونیستی بود. اتحاد جماهیر شوروی در سال ۱۹۹۰ به حمایت از جمهوری دموکراتیک خلق اتیوپی پایان داد و درگیری های داخلی نظیر جنگ داخلی اتیوپی و جنگ استقلال اریتره باعث شد که اقتدار حزب کارگران اتیوپی به طور فزاینده ای توسط شبه نظامیان قومی و گروه های ضد دولتی به چالش کشیده شود. در ماه مه ۱۹۹۱، منگیستو، رئیس جمهور جمهوری دموکراتیک خلق اتیوپی به تبعید گریخت. رژیم سوسیالیستی اتیوپی فقط یک هفته بعد از تواری منگیستو دوام آورد تا اینکه جبهه دموکراتیک انقلابی خلق اتیوپی وارد آدیس آبابا شد و انحلال جمهوری دموکراتیک خلق اتیوپی را اعلام و دولت انتقالی اتیوپی را جایگزین آن کرد.
... [مشاهده متن کامل]
جمهوری دموکراتیک خلق اتیوپی در فوریه ۱۹۸۷ پس از تصویب قانون اساسی ۱۹۸۷ در رفراندوم ملی به عنوان یک دولت تک حزبی مارکسیست–لنینیست تأسیس شد. درگ، حکومت نظامی که از سال ۱۹۷۴ بر اتیوپی به عنوان یک دولت موقت حکومت می کرد، برای انتقال به حکومت غیرنظامی برنامه ریزی کرد و در سال ۱۹۸۴ پس از پنج سال تأسیس جمهوری سوسیالیستی را اعلام کرد. حزب کارگران اتیوپی در همان سال به عنوان یک حزب پیشتاز به رهبری منگیستو هایله ماریام، رئیس درگ تأسیس شد. درگ با اعلام تأسیس جمهوری دموکراتیک خلق اتیوپی منحل شد اما تا سپتامبر که دولت جدید روی کار آمد، سه ماه پس از انتخابات عمومی ژوئن، به صورت دوفاکتو به اداره کشور ادامه داد. اعضای بازمانده درگ بر کشور تسلط داشتند. منگیستو رئیس جمهور اتیوپی و هم دبیرکل حزب کارگران اتیوپی بود.
دولت جمهوری دموکراتیک خلق اتیوپی بسیار متمرکز بوده است و با ساختار قدرت دوفاکتوی مشابه سایر دولت های کمونیستی بود. قوه مقننه، شنگوی ملی، به طور صوری بالاترین ارگان قدرت دولتی بود. رئیس جمهور به عنوان رئیس کشور و رئیس دولت با اختیارات اجرایی و دادگذاری گسترده ای خدمت می کرد. رئیس جمهور به عنوان رئیس شورای دولتی که بین جلسات شنگو فعالیت داشت، خدمت می کرد. در عمل، اصول سانترالیسم دموکراتیک به این معنی بود که شنگو چیزی بیش از تصمیماتی که قبلاً توسط حزب کارگران اتیوپی و پلیتبورو گرفته شده بود، انجام نمی داد. منگیستو هم به عنوان رئیس جمهور و هم رهبر حزب، یک دیکتاتور صوری بود. او و اعضای بازمانده درگ، دولت نظامی موقت سوسیالیستی اتیوپی، بر پلیتبوروی حزب کارگران اتیوپی تسلط داشته و آن را کنترل می کردند. قانون اساسی تمام آزادی های شخصی را تضمین می کرد، اما دولت در عمل تقریباً هیچ توجهی به آن ها نداشت.
جمهوری دموکراتیک خلق اتیوپی، دولت تازه تأسیس این کشور، وارث مسائلی بود که اتیوپی را در دوران درگ ویران کرد، از جمله این مسائل؛ قحطی ۱۹۸۳–۱۹۸۵، اتکا به کمک های خارجی و افول جنبش جهانی کمونیستی بود. اتحاد جماهیر شوروی در سال ۱۹۹۰ به حمایت از جمهوری دموکراتیک خلق اتیوپی پایان داد و درگیری های داخلی نظیر جنگ داخلی اتیوپی و جنگ استقلال اریتره باعث شد که اقتدار حزب کارگران اتیوپی به طور فزاینده ای توسط شبه نظامیان قومی و گروه های ضد دولتی به چالش کشیده شود. در ماه مه ۱۹۹۱، منگیستو، رئیس جمهور جمهوری دموکراتیک خلق اتیوپی به تبعید گریخت. رژیم سوسیالیستی اتیوپی فقط یک هفته بعد از تواری منگیستو دوام آورد تا اینکه جبهه دموکراتیک انقلابی خلق اتیوپی وارد آدیس آبابا شد و انحلال جمهوری دموکراتیک خلق اتیوپی را اعلام و دولت انتقالی اتیوپی را جایگزین آن کرد.
