درباره قوم سکاها
سکاها گروهی از مردمان ایرانی شرقی کوچ نشین بودند که در استپ اوراسیا و حوضه تاریم از سده ۹ پیش از میلاد تا سده ۵ پس از میلاد زندگی می کردند. سکاها ارتباط نزدیکی با اسکیث ها داشتند، و هر دو گروه بخشی از فرهنگ های سکایی گسترده تر را تشکیل می دادند. با این حال، آن ها از اسکیث ها با ویژگی های جغرافیایی و فرهنگی خاص خود متمایز می شوند. زبان های سکایی بخشی از شاخه سکایی، شاخه ای از زبان های ایرانی شرقی را تشکیل می دادند.
... [مشاهده متن کامل]
لینک اول پایین قرار می دهم
ژنتیک
براساس پژوهش های ژنتیکی صورت گرفته بر اسکلت های باقی مانده از سکاها در منطقه سیبری، کشور روسیه، هاپلوگروپ بخش عمده مردان سکایی متعلق به هاپلوگروپ R1a - z93 است، که این هاپلوگروپ عموماً در مردمان هندواروپایی رایج بوده و طی مهاجرت آریایی ها پخش شده است. این هاپلوگروپ بیشتر در نواحی شرقی ایران رایج است.
لینک دوم پایین قرار می دهم
زبان سکایی باستان
زبان سکایی که امروزه در زمره زبان های ایرانی شرقی دسته بندی می شود، به زبان ایرانی نیای زبان های سکاها گفته می شود. سکاها از هزارهٔ اول پیش از میلاد تا هزارهٔ اول میلادی، منطقهٔ وسیعی را از کناره های دریای سیاه تا مرزهای چین در تصرف داشتند. این قبایل در نوشته های پارسی باستان - saka، در منابع یونانی skuthai نامیده شده اند. واژه سکا، در زمان و مکان، کاربرد بسیار گسترده ای دارد، [۲] و سرزمین آن ها چنان پهناور و دارای تیره های گوناگون بود که به گزارش هرودوت، سکاهای فرادریا برای دانستن زبان آنان که در دوردست شرقی ( خوارزم و سغد ) می زیستند، نیاز به ترجمه داشته و در سرزمین خود برای گذر یک کاروان از دهانه ولگا در دریای کاسپین تا کوهستان اورال نیاز به هفت ترجمان برای هفت زبان بود. به گفته ماکس مولر این زبان ها می تواند دربرگیرنده زبان تاتارها، اسلاوها و فین - اوگری ها، از ساکنان سرزمین سکاها باشد. گرچه گویا هرودوت از شرقی ترین سکاها در شمال رود زرد، در نزدیکی دشت اوردوس چین و جنوب سیبری ( نیاکان شیونگ نو یا خیون ) تا کوهستان آلتای خبری نداشته است. زبان قبایل سکایی غربی را که در دورهٔ باستان در مناطق شمال دریای سیاه و در همسایگی یونانی ها می زیستند، اسکولوتی است که امروزه بیشتر با نام یونانی آن، اسکیتی می نامند. در کتیبه های پارسی باستان از چهار دسته قبایل سکائی زیر نام برده شده است: سکاهای تیزخود، سکاهای آن سوی سغد، سکاهای هوم نوش، سکاهای فرا دریا ( آن سوی دریای سیاه ) .
لینک سوم پایین قرار می دهم
سکاها گروهی از مردمان ایرانی شرقی کوچ نشین بودند که در استپ اوراسیا و حوضه تاریم از سده ۹ پیش از میلاد تا سده ۵ پس از میلاد زندگی می کردند. سکاها ارتباط نزدیکی با اسکیث ها داشتند، و هر دو گروه بخشی از فرهنگ های سکایی گسترده تر را تشکیل می دادند. با این حال، آن ها از اسکیث ها با ویژگی های جغرافیایی و فرهنگی خاص خود متمایز می شوند. زبان های سکایی بخشی از شاخه سکایی، شاخه ای از زبان های ایرانی شرقی را تشکیل می دادند.
... [مشاهده متن کامل]
لینک اول پایین قرار می دهم
ژنتیک
براساس پژوهش های ژنتیکی صورت گرفته بر اسکلت های باقی مانده از سکاها در منطقه سیبری، کشور روسیه، هاپلوگروپ بخش عمده مردان سکایی متعلق به هاپلوگروپ R1a - z93 است، که این هاپلوگروپ عموماً در مردمان هندواروپایی رایج بوده و طی مهاجرت آریایی ها پخش شده است. این هاپلوگروپ بیشتر در نواحی شرقی ایران رایج است.
لینک دوم پایین قرار می دهم
زبان سکایی باستان
زبان سکایی که امروزه در زمره زبان های ایرانی شرقی دسته بندی می شود، به زبان ایرانی نیای زبان های سکاها گفته می شود. سکاها از هزارهٔ اول پیش از میلاد تا هزارهٔ اول میلادی، منطقهٔ وسیعی را از کناره های دریای سیاه تا مرزهای چین در تصرف داشتند. این قبایل در نوشته های پارسی باستان - saka، در منابع یونانی skuthai نامیده شده اند. واژه سکا، در زمان و مکان، کاربرد بسیار گسترده ای دارد، [۲] و سرزمین آن ها چنان پهناور و دارای تیره های گوناگون بود که به گزارش هرودوت، سکاهای فرادریا برای دانستن زبان آنان که در دوردست شرقی ( خوارزم و سغد ) می زیستند، نیاز به ترجمه داشته و در سرزمین خود برای گذر یک کاروان از دهانه ولگا در دریای کاسپین تا کوهستان اورال نیاز به هفت ترجمان برای هفت زبان بود. به گفته ماکس مولر این زبان ها می تواند دربرگیرنده زبان تاتارها، اسلاوها و فین - اوگری ها، از ساکنان سرزمین سکاها باشد. گرچه گویا هرودوت از شرقی ترین سکاها در شمال رود زرد، در نزدیکی دشت اوردوس چین و جنوب سیبری ( نیاکان شیونگ نو یا خیون ) تا کوهستان آلتای خبری نداشته است. زبان قبایل سکایی غربی را که در دورهٔ باستان در مناطق شمال دریای سیاه و در همسایگی یونانی ها می زیستند، اسکولوتی است که امروزه بیشتر با نام یونانی آن، اسکیتی می نامند. در کتیبه های پارسی باستان از چهار دسته قبایل سکائی زیر نام برده شده است: سکاهای تیزخود، سکاهای آن سوی سغد، سکاهای هوم نوش، سکاهای فرا دریا ( آن سوی دریای سیاه ) .
لینک سوم پایین قرار می دهم
چنین اسمی به جمهوری خود مختار ساکا وجود ندارد
جمهوری ساخا
با ترجمه متن انگلیسی به فارسی
ساخا ، [ a ] رسماً جمهوری ساخا ( یاکوتیا ) ، [ b ] یکی از جمهوری های روسیه و بزرگترین واحد فدرال روسیه از نظر مساحت است. این جمهوری در خاور دور روسیه ، در امتداد اقیانوس منجمد شمالی ، با جمعیتی بالغ بر یک میلیون نفر واقع شده است. ساخا نیمی از مساحت ناحیه فدرال خاور دور خود را تشکیل می دهد و بزرگترین بخش کشوری جهان است که بیش از 3, 083, 523 کیلومتر مربع ( 1, 190, 555 مایل مربع ) را پوشش می دهد. یاکوتسک ، که سردترین شهر بزرگ جهان است، پایتخت و بزرگترین شهر آن است.
... [مشاهده متن کامل]
ریشه شناسی
نام مستعار Yakut از اصطلاح Evenk Yako ( همچنین yoqo ، �oqa یا �oka ) گرفته شده است، که اصطلاحی بود که Evenks برای توصیف سخا استفاده می کرد. این به نوبه خود توسط روس ها برداشت شد. یوکاغیرها ، دیگر مردم همسایه در سیبری ، از نام مستعار yoqol ~ yoqod - ~ yoqon - ( Tundra Yukaghir ) یا yaqal ~ yaqad - ~ yaqan - ( Kolyma Yukaghir ) استفاده می کنند.
خود - نامی ساخا ( Sakha ) ممکن است از همان ریشه ( * jaqa > Sakha که در پی تغییرات منظم صدا در مسیر توسعه زبان یاکوت ایجاد شده است ) باشد که نام های خارجی Evenk و Yukaghir برای یاکوت ها دارند. دولگان ها که زبانشان خویشاوند نزدیک زبان یاکوت است ، آن را هاکا تلفظ می کنند .
مردم ترک ساخا یا یاکوت ها ممکن است در اوایل قرن نهم یا اواخر قرن شانزدهم در این منطقه ساکن شده باشند، اگرچه به احتمال زیاد چندین مهاجرت در آنجا صورت گرفته است. آنها به دلیل فشار بوریاتس، یک گروه مغولی، از اطراف دریاچه بایکال به سمت شمال و به سمت لنا میانی مهاجرت کردند.
ساخاها جایگزین جمعیت های بسیار کوچک تری شدند که پیش از آن با شکار و گله داری گوزن شمالی زندگی می کردند و اقتصاد دامداری آسیای مرکزی را معرفی کردند. جمعیت های بومی پالئوسیبرین و تونگوس تا قرن هفدهم عمدتاً در ساخاها جذب شدند.
فتح روسیه
شکست خانات سیبیر به سمت شرق حرکت کرد . تیگین ، پادشاه ساخای خانگالاسکی ، در ازای یک پیمان نظامی که شامل جنگ علیه شورشیان بومی تمام آسیای شمال شرقی ( مگادان ، چوکوتکا ، کامچاتکا و ساخالین ) بود، سرزمینی را برای اسکان روس ها اعطا کرد . کول، پادشاه ساخای مگینو - خانگالاسکی ، با اجازه دادن به اولین ساخت موانع، توطئه ای را برای ساخا آغاز کرد.
در اوت ۱۶۳۸، دولت مسکو یک واحد اداری جدید با مرکز اداری لنسکی اوستروگ ( قلعه لنسکی ) ، شهر آینده یاکوتسک ، که توسط پیوتر بکتوف در سال ۱۶۳۲ تأسیس شده بود، تشکیل داد.
همچنین اعتقاد بر این است که ورود مهاجران روسی به منطقه دورافتاده روسکویه اوستیه در دلتای ایندیگرکا به قرن هفدهم میلادی برمی گردد. فرمانداری سیبری در سال 1708 به عنوان بخشی از امپراتوری روسیه تأسیس شد.
مهاجران روسی در قرن هجدهم شروع به تشکیل جامعه ای کردند که برخی از آداب و رسوم ساخا را پذیرفت و اغلب یاکوتیانی ( Якутя́не ) یا مهاجران اولیه لنا ( ленские старожилы ) نامیده می شدند. با این حال، هجوم مهاجران بعدی تا قرن بیستم خود را در جریان اصلی روسیه جذب کرد.
لینک منبع. پایین قرار می دهم
جمهوری ساخا
با ترجمه متن انگلیسی به فارسی
ساخا ، [ a ] رسماً جمهوری ساخا ( یاکوتیا ) ، [ b ] یکی از جمهوری های روسیه و بزرگترین واحد فدرال روسیه از نظر مساحت است. این جمهوری در خاور دور روسیه ، در امتداد اقیانوس منجمد شمالی ، با جمعیتی بالغ بر یک میلیون نفر واقع شده است. ساخا نیمی از مساحت ناحیه فدرال خاور دور خود را تشکیل می دهد و بزرگترین بخش کشوری جهان است که بیش از 3, 083, 523 کیلومتر مربع ( 1, 190, 555 مایل مربع ) را پوشش می دهد. یاکوتسک ، که سردترین شهر بزرگ جهان است، پایتخت و بزرگترین شهر آن است.
... [مشاهده متن کامل]
ریشه شناسی
نام مستعار Yakut از اصطلاح Evenk Yako ( همچنین yoqo ، �oqa یا �oka ) گرفته شده است، که اصطلاحی بود که Evenks برای توصیف سخا استفاده می کرد. این به نوبه خود توسط روس ها برداشت شد. یوکاغیرها ، دیگر مردم همسایه در سیبری ، از نام مستعار yoqol ~ yoqod - ~ yoqon - ( Tundra Yukaghir ) یا yaqal ~ yaqad - ~ yaqan - ( Kolyma Yukaghir ) استفاده می کنند.
خود - نامی ساخا ( Sakha ) ممکن است از همان ریشه ( * jaqa > Sakha که در پی تغییرات منظم صدا در مسیر توسعه زبان یاکوت ایجاد شده است ) باشد که نام های خارجی Evenk و Yukaghir برای یاکوت ها دارند. دولگان ها که زبانشان خویشاوند نزدیک زبان یاکوت است ، آن را هاکا تلفظ می کنند .
مردم ترک ساخا یا یاکوت ها ممکن است در اوایل قرن نهم یا اواخر قرن شانزدهم در این منطقه ساکن شده باشند، اگرچه به احتمال زیاد چندین مهاجرت در آنجا صورت گرفته است. آنها به دلیل فشار بوریاتس، یک گروه مغولی، از اطراف دریاچه بایکال به سمت شمال و به سمت لنا میانی مهاجرت کردند.
ساخاها جایگزین جمعیت های بسیار کوچک تری شدند که پیش از آن با شکار و گله داری گوزن شمالی زندگی می کردند و اقتصاد دامداری آسیای مرکزی را معرفی کردند. جمعیت های بومی پالئوسیبرین و تونگوس تا قرن هفدهم عمدتاً در ساخاها جذب شدند.
فتح روسیه
شکست خانات سیبیر به سمت شرق حرکت کرد . تیگین ، پادشاه ساخای خانگالاسکی ، در ازای یک پیمان نظامی که شامل جنگ علیه شورشیان بومی تمام آسیای شمال شرقی ( مگادان ، چوکوتکا ، کامچاتکا و ساخالین ) بود، سرزمینی را برای اسکان روس ها اعطا کرد . کول، پادشاه ساخای مگینو - خانگالاسکی ، با اجازه دادن به اولین ساخت موانع، توطئه ای را برای ساخا آغاز کرد.
در اوت ۱۶۳۸، دولت مسکو یک واحد اداری جدید با مرکز اداری لنسکی اوستروگ ( قلعه لنسکی ) ، شهر آینده یاکوتسک ، که توسط پیوتر بکتوف در سال ۱۶۳۲ تأسیس شده بود، تشکیل داد.
همچنین اعتقاد بر این است که ورود مهاجران روسی به منطقه دورافتاده روسکویه اوستیه در دلتای ایندیگرکا به قرن هفدهم میلادی برمی گردد. فرمانداری سیبری در سال 1708 به عنوان بخشی از امپراتوری روسیه تأسیس شد.
مهاجران روسی در قرن هجدهم شروع به تشکیل جامعه ای کردند که برخی از آداب و رسوم ساخا را پذیرفت و اغلب یاکوتیانی ( Якутя́не ) یا مهاجران اولیه لنا ( ленские старожилы ) نامیده می شدند. با این حال، هجوم مهاجران بعدی تا قرن بیستم خود را در جریان اصلی روسیه جذب کرد.
لینک منبع. پایین قرار می دهم
سرزمینی در شمال خاوری روسیه نزدیک قطب شمال بوده سردترین منطقه مسکونی جهان به حساب می اید زبان مردم نیز تورکی ساکایی بوده و از بازماندگان ساکا ها می باشند وانها ثابت می کنند که ساکاها تورک بودند