جمهوری خلق بنین ( فرانسوی: République populaire du Bénin ; گاهی اوقات به معنای واقعی کلمه جمهوری مردمی بنین ترجمه می شود ) یک دولت سوسیالیستی واقع در خلیج گینه در قاره آفریقا بود که در سال ۱۹۹۰ به بنین امروزی تبدیل شد. جمهوری خلق در ۳۰ نوامبر ۱۹۷۵ پس از کودتای ۱۹۷۲ در جمهوری داهومی تأسیس شد.
عملاً تا ۱ مارس ۱۹۹۰ با تصویب قانون اساسی جدید و لغو مارکسیسم - لنینیسم در این کشور در سال ۱۹۸۹ ادامه یافت. [ ۱] [ ۲] [ ۳]
در 26 اکتبر 1972، نیروهای مسلح به رهبری فرمانده ماتیو کرکو، دولت را در یک کودتا سرنگون کردند، قانون اساسی را به حالت تعلیق درآوردند و مجلس ملی و شورای ریاست جمهوری را منحل کردند. در 30 نوامبر 1972، سخنرانی اصلی سیاست جدید استقلال ملی را منتشر کرد. مدیریت سرزمینی اصلاح شد، شهرداران و معاونان جایگزین ساختارهای سنتی ( رؤسای روستاها، صومعه ها، کشیش های جاندارانگاری و غیره ) شدند. در 30 نوامبر 1974، در برابر مجمعی از سرشناسان حیرت زده در شهر آبومی، او سخنرانی کرد و پیوستن رسمی دولت خود را به مارکسیسم - لنینیسم اعلام کرد. دولت او به اتحاد جماهیر شوروی نزدیکتر شد، اما به دنبال حفظ روابط خوب با کشورهای غربی بود. حزب انقلابی خلق بنین که به عنوان یک حزب پیشتاز طراحی شده بود، در همان روز با تنها حزب قانونی کشور ایجاد شد. سال اول دولت با پاکسازی در دستگاه دولتی همراه بود. پرزیدنت کرکو نمایندگان مختلف رژیم سیاسی سابق را محکوم و گاهاً اعدام کرد. در 30 نوامبر 1975، با اولین سالگرد سخنرانی آبومی، کرکو نام کشور را به بنین تغییر داد، نام آن از امپراتوری بنین که زمانی در نیجریه همسایه ( جنوب مرکزی ) شکوفا شده بود، نامگذاری شد. روز ملی برای 30 نوامبر تعیین شده است که به سه روز سال های 1972، 1974 و 1975 اشاره دارد.
در سال 1974، تحت تأثیر انقلابیون جوان - "لیگوئرها" - دولت برنامه سوسیالیستی را آغاز کرد: ملی کردن بخش های استراتژیک اقتصاد، اصلاح سیستم آموزشی، ایجاد تعاونی های کشاورزی و ساختارهای جدید دولت محلی، و یک کمپین. ریشه کن کردن نیروهای فئودالی از جمله قبیله گرایی.
در ژانویه 1977، تلاش برای کودتا به نام عملیات میگو به رهبری مزدور باب دنارد و با حمایت فرانسه، گابن و مراکش شکست خورد و به سخت شدن رژیمی که رسماً در حال حرکت به سوی حکومت بود کمک کرد. قانون اساسی در 26 آگوست همان سال تصویب شد و در اصل 4 آمده بود:
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفعملاً تا ۱ مارس ۱۹۹۰ با تصویب قانون اساسی جدید و لغو مارکسیسم - لنینیسم در این کشور در سال ۱۹۸۹ ادامه یافت. [ ۱] [ ۲] [ ۳]
در 26 اکتبر 1972، نیروهای مسلح به رهبری فرمانده ماتیو کرکو، دولت را در یک کودتا سرنگون کردند، قانون اساسی را به حالت تعلیق درآوردند و مجلس ملی و شورای ریاست جمهوری را منحل کردند. در 30 نوامبر 1972، سخنرانی اصلی سیاست جدید استقلال ملی را منتشر کرد. مدیریت سرزمینی اصلاح شد، شهرداران و معاونان جایگزین ساختارهای سنتی ( رؤسای روستاها، صومعه ها، کشیش های جاندارانگاری و غیره ) شدند. در 30 نوامبر 1974، در برابر مجمعی از سرشناسان حیرت زده در شهر آبومی، او سخنرانی کرد و پیوستن رسمی دولت خود را به مارکسیسم - لنینیسم اعلام کرد. دولت او به اتحاد جماهیر شوروی نزدیکتر شد، اما به دنبال حفظ روابط خوب با کشورهای غربی بود. حزب انقلابی خلق بنین که به عنوان یک حزب پیشتاز طراحی شده بود، در همان روز با تنها حزب قانونی کشور ایجاد شد. سال اول دولت با پاکسازی در دستگاه دولتی همراه بود. پرزیدنت کرکو نمایندگان مختلف رژیم سیاسی سابق را محکوم و گاهاً اعدام کرد. در 30 نوامبر 1975، با اولین سالگرد سخنرانی آبومی، کرکو نام کشور را به بنین تغییر داد، نام آن از امپراتوری بنین که زمانی در نیجریه همسایه ( جنوب مرکزی ) شکوفا شده بود، نامگذاری شد. روز ملی برای 30 نوامبر تعیین شده است که به سه روز سال های 1972، 1974 و 1975 اشاره دارد.
در سال 1974، تحت تأثیر انقلابیون جوان - "لیگوئرها" - دولت برنامه سوسیالیستی را آغاز کرد: ملی کردن بخش های استراتژیک اقتصاد، اصلاح سیستم آموزشی، ایجاد تعاونی های کشاورزی و ساختارهای جدید دولت محلی، و یک کمپین. ریشه کن کردن نیروهای فئودالی از جمله قبیله گرایی.
در ژانویه 1977، تلاش برای کودتا به نام عملیات میگو به رهبری مزدور باب دنارد و با حمایت فرانسه، گابن و مراکش شکست خورد و به سخت شدن رژیمی که رسماً در حال حرکت به سوی حکومت بود کمک کرد. قانون اساسی در 26 آگوست همان سال تصویب شد و در اصل 4 آمده بود:
wiki: جمهوری خلق بنین