جمهوری اول کره ( کره ای: 제۱공화국; لاتین نویسی اصلاح شده: Jeil Gonghwaguk; lit. "جمهوری اول" ) یک دولت مستقر در کره جنوبی بین سال های ۱۹۴۸ تا ۱۹۶۰ بود و با کمک دولت ایالات متحده آمریکا و دولت نظامی ارتش ایالات متحده آمریکا در کره ایجاد شد، که این منطقه را از سال ۱۹۴۵ تا ۱۹۴۸ کنترل می کرد. فیلیپین کره جنوبی را در ۱۵ اوت ۱۹۴۸به رسمیت شناخت. جمهوری اول در ۱۵ اوت ۱۹۴۸ با ایسونگمن ری به عنوان اولین رئیس جمهور کره جنوبی شد. همانند دولت های بعدی از خود، خود را حاکم سراسر شبه جزیره کره اعلام کرد، اگر چه آن ها فقط در منطقه ای از جنوب موازی ۳۸ قدرت داشت. تأیید حکومت رئی به دنبال انتخابات مجلس قانون اساسی کره جنوبی، ۱۹۴۸ از تاریخ ۱۰ مه ۱۹۴۸. اولین قانون اساسی کشور توسط اولین مجلس ملی در ۱۷ ژوئیه ایجاد شد. این سیستم یک رئیس جمهور قدرتمند ایجاد کرد که به طور غیرمستقیم توسط مجلس ملی انتخاب می شد و تا انقلاب آوریل در سال ۱۹۶۰ منجر به استعفای ایسونگمن ری وایجاد جمهوری دوم کره شد.
... [مشاهده متن کامل]
برای آگاهی از تاریخ شبه جزیرهٔ کره پیش از جدایی دو کره، نگاه کنید به کرهٔ شمالی.
در پی جنگ جهانی دوم، سربازان شوروی و آمریکا به ترتیب، بخش های شمالی و جنوبی کشور را به کنترل خود درآوردند. با وجود به رسمیت شناخته شدن اولیهٔ کرهٔ متحد در کنفرانس قاهره، خصومت فزایندهٔ جنگ سرد، سرانجام به تشکیل دو دولت جداگانه - با ایدئولوژی های مختص خود - و تقسیم کره به دو موجودیت سیاسی مجزا، منجر شد؛ کرهٔ شمالی و کرهٔ جنوبی. در شمال، یک پارتیزان ضد ژاپن و فعال سابق کمونیست به نام کیم ایل سونگ و در جنوب، یک رهبر سیاسی دست راستی و تبعیدی، به نام سینگمان ری به عنوان رئیس جمهوری به قدرت رسیدند.
در ۲۵ ژوئن سال ۱۹۵۰ کرهٔ شمالی با هجوم به کرهٔ جنوبی، جنگ کره را آغاز کرد. سرانجام و پس از پیشرفت های زیاد از هر دو طرف، جنگ به بن بست رسید. صلح موقت سال ۱۹۵۳ که البته هیچ گاه توسط کرهٔ جنوبی امضاء نشد، شبه جزیره را در امتداد منطقهٔ بی طرف در نزدیکی خط مرزی در حدود عرض جغرافیایی ۳۸ درجه به دو نیم تقسیم کرد. تاکنون هیچ معاهدهٔ صلحی امضاء نشده و دو کشور از نظر حقوقی هنوز در جنگ هستند.
... [مشاهده متن کامل]
برای آگاهی از تاریخ شبه جزیرهٔ کره پیش از جدایی دو کره، نگاه کنید به کرهٔ شمالی.
در پی جنگ جهانی دوم، سربازان شوروی و آمریکا به ترتیب، بخش های شمالی و جنوبی کشور را به کنترل خود درآوردند. با وجود به رسمیت شناخته شدن اولیهٔ کرهٔ متحد در کنفرانس قاهره، خصومت فزایندهٔ جنگ سرد، سرانجام به تشکیل دو دولت جداگانه - با ایدئولوژی های مختص خود - و تقسیم کره به دو موجودیت سیاسی مجزا، منجر شد؛ کرهٔ شمالی و کرهٔ جنوبی. در شمال، یک پارتیزان ضد ژاپن و فعال سابق کمونیست به نام کیم ایل سونگ و در جنوب، یک رهبر سیاسی دست راستی و تبعیدی، به نام سینگمان ری به عنوان رئیس جمهوری به قدرت رسیدند.
در ۲۵ ژوئن سال ۱۹۵۰ کرهٔ شمالی با هجوم به کرهٔ جنوبی، جنگ کره را آغاز کرد. سرانجام و پس از پیشرفت های زیاد از هر دو طرف، جنگ به بن بست رسید. صلح موقت سال ۱۹۵۳ که البته هیچ گاه توسط کرهٔ جنوبی امضاء نشد، شبه جزیره را در امتداد منطقهٔ بی طرف در نزدیکی خط مرزی در حدود عرض جغرافیایی ۳۸ درجه به دو نیم تقسیم کرد. تاکنون هیچ معاهدهٔ صلحی امضاء نشده و دو کشور از نظر حقوقی هنوز در جنگ هستند.
