جمهره النسب

دانشنامه اسلامی

[ویکی نور] جمهرة النسب، اثر ابومنذر هشام بن محمد بن سائب کلبی (متوفی 204ق)، شیعی‎مذهب، از قدیمی‎ترین‎ کتاب‎های مفصل در دسترس پیرامون علم انساب می‎باشد که به زبان عربی نوشته شده و با تحقیق ناجی حسن عرضه شده است.
ابن خلکان در مورد کتاب و نویسنده آن، به ستایش پرداخته است: «کان من أعلم الناس بعلم الأنساب و له کتاب الجمهرة فی النسب و هو من محاسن الکتب فی هذا الفن و کان من الحفاظ المشهور». ابن قتیبه نیز او را اعلم مردم در علم انساب می‎داند. ابن ندیم نیز می‎نویسد که اسحاق موصلی می‎گفت: سه نفر را دیدم که هنگام دیدن سه نفر خوار و زبون می‎شوند: هیثم بن عدی هنگام دیدن هشام کلبی و علویه هنگام دیدن مخارق و ابونواس هنگام دیدن ابوالعتاهیه. یاقوت حموی که در نقل خبر غریب از ابن کلبی از طعن نسبت به او خودداری می‎کند، وی را دارای حجتی قوی دانسته و به دفاع از او می‎پردازد.
آنچه به اهمیت کتاب اشاره دارد، آن است که همگان معترفند‎ که نویسنده آن در انساب و تاریخ جزیرة العرب پیش از اسلام، اهل فن و از بزرگان بوده و دیگران خوشه‎چین اویند؛ آثار او که بالغ بر ۱۵۰ کتاب است و بیشتر درباره تاریخ است، به این امر گواهی می‎دهد.
کتاب با مقدمه محقق آغاز و مطالب در سه جزء، تنظیم و ارائه شده است. روش نگارش در این کتاب به روش مبسوط بوده و نقش زیادی در شکل‎گیری اولیه انساب‎نگاری داشته و مطالب آن از سوی انساب‎نگاران پس از آن،‎ به‎ دفعات‎ مورد ارجاع قرار گرفته است‎؛ به‎ همین‎ دلیل در بین کتب انساب از اعتبار زیادی برخوردار می‎باشد.
در مقدمه محقق، توضیح مختصری پیرامون کتاب داده شده است.
مؤلف، مطالب را بر اساس طبقات شش‎گانه نسب عرب شامل: شعب، قبیله، عماره، بطن، فخذ و فصیله تقسیم‎بندی کرده است. وی ابتدا شعوب عرب شامل شعب معد بن عدنان، شعب مضر بن نزار، شعب الیاس بن مضر و مدرکة بن الیاس را برشمرده و سپس به قبایل پرداخته و از قبیله کنانة بن مدرکه آغاز نموده، آنگاه به‎ترتیب عماره‎ها و بطون و فخذها و فصیله‎ها را ذکر نموده است. از عماره‎ها ابتدا عماره فهر بن مالک را که همان «قریش» دانسته، ذکر نموده و بطون مربوط به آن را برشمرده و در ادامه از فخذها ابتدا فخذ هشام بن عبدمناف و از فصیله‎ها ابتدا فصیله عبدالله بن عبدالمطلب را ذکر کرده است؛ به این ترتیب وی سعی نموده به‎نحوی به نسب پیامبر(ص) نقش محوریت داده و با قصد تکریم ایشان، آگاهانه سعی نموده تا در صدد ذکر نسب ایشان در ابتدا و در کمترین فاصله از صدر کتاب برآید؛ به این ترتیب روشی را بنا نهاده که تا دیگران نیز از آن پیروی کرده و همیشه نسب پیامبر(ص) را مقدم بدارند.

پیشنهاد کاربران

بپرس