ریاست عالیه جمعیت کمک به جذامیان را فرح پهلوی، در چهار چوب مسئولیت های وی به عنوان ملکه ایران قبول کرد. جمعیت کمک به جذامیان فعالیت های گوناگونی در زمینه پزشکی و درمان و رفاه جذامیان بر عهده داشت و جمعیت کمک به جذامیان سال ها توسط عبدالحسین راجی که در سال ۱۲۸۱ زاده شد و در تاریخ ۱۳۵۱ در گذشت اداره می شد.
... [مشاهده متن کامل]
جلال شیرازی مؤسس درمانگاه جذام ایران باعث شد تا جامعه جذامی از میان برود
مدت کوتاهی پس از ازدواج فرح با محمد رضا شاه پهلوی، عبدالحسین راجی، وزیر سابق بهداری از فرح پهلوی در خواست که ریاست جمعیت کمک به جذامیان را به پذیرد. فرح پهلوی به بازدید مرکز جذامیان تبریز یا جذام خانه بابا باغی رفت. شرایط جذامیان در آن زمان در ایران نامناسب بود. شمار کمی مرکز درمان جذام در ایران وجود داشت که توسط کشیش های مسیحی و راهبه ها اداره می شد. از سر تا سر ایران بیماران جذامی به حرم امام رضا می رفتند و برای سلامتشان دعا می کردند و طلب شفا می نمودند. از آن جا که زائران زیادی برای زیارت حرم امام رضا به مشهد می آمدند این بیماران از راه گدایی زندگی می گذراندند و در سطح شهر پخش بودند. مقامات اداره شهر سه کیلومتر دور از مشهد مرکز جذامیان به نام آسایشگاه محرابخانه ایجاد کردند. در این آسایشگاه بیش از ۹۰۰ بیمار جذامی زندگی می کرد و بیش از ۱۸۰ کودک سالم از مادران جذامی بدون امکانات تحصیلی زندگی می کردند.
برای بهبود دادن به وضعیت جذامیان در ایران نخست لیستی از همه جذامیان در ایران تهیه شد. سپس پراکندگی و شماره آنان در سطح کشور بررسی شد. سازمان جهانی بهداشت پیشنهاد کرد که بیماران جذامی در محل زندگی و محیط آشنای خود درمان شوند ولی اهالی روستا یا شهرها آن را نپذیرفتند. سپس قرار بر این شد که برای بیماران جذامی شهرک بسازند و آن ها را در آن شهرک سکنی دهند و با کمک به آن ها به تدریج بیماران به توانند از نظر نیازهای زندگی خودکفا بشوند. با این راه حل دولت خواست که به مردم نشان دهد که بیمار جذامی مانند مردم سالم می تواند سازنده باشد.
در سال ۱۳۴۰ فرح پهلوی از آسایشگاه محرابخان در سه کیلومتری مشهد بازدید کرد. پس از چند سال که فرح پهلوی از آسایشگاه محرابخان دیدن کرد در آسایشگاه ۹۰۰ بیمار جذامی با ۱۸۰ کودک سالمشان زندگی می کردند. روزگار جذامیان بهتر شده بود. در ساختمان اصلی جذامخانه همه وسایل مدرن و پیشرفته وجود داشت. در دستشویی هاو شیر آب ها با نور باز و بسته می شد. وحشت مردم نیز کمتر شده بودو با آکاهی رسانی گسترده جمعیت کمک به جذامیان مردم دریافتند که بیماری جذام سرایت نمی کند. شمار بیماران جذامی در کشور شناخته شده بود و در برخی بیمارستان ها، بیمار جذامی را بستری و درمان می کردند. هر چند یک بار چند جراح سویسی به ایران می آمدند و جراحی های ترمیمی و عمل پیوندهای گوناگون روی چهره و دست های جذامی ها انجام می شد.
... [مشاهده متن کامل]
جلال شیرازی مؤسس درمانگاه جذام ایران باعث شد تا جامعه جذامی از میان برود
مدت کوتاهی پس از ازدواج فرح با محمد رضا شاه پهلوی، عبدالحسین راجی، وزیر سابق بهداری از فرح پهلوی در خواست که ریاست جمعیت کمک به جذامیان را به پذیرد. فرح پهلوی به بازدید مرکز جذامیان تبریز یا جذام خانه بابا باغی رفت. شرایط جذامیان در آن زمان در ایران نامناسب بود. شمار کمی مرکز درمان جذام در ایران وجود داشت که توسط کشیش های مسیحی و راهبه ها اداره می شد. از سر تا سر ایران بیماران جذامی به حرم امام رضا می رفتند و برای سلامتشان دعا می کردند و طلب شفا می نمودند. از آن جا که زائران زیادی برای زیارت حرم امام رضا به مشهد می آمدند این بیماران از راه گدایی زندگی می گذراندند و در سطح شهر پخش بودند. مقامات اداره شهر سه کیلومتر دور از مشهد مرکز جذامیان به نام آسایشگاه محرابخانه ایجاد کردند. در این آسایشگاه بیش از ۹۰۰ بیمار جذامی زندگی می کرد و بیش از ۱۸۰ کودک سالم از مادران جذامی بدون امکانات تحصیلی زندگی می کردند.
برای بهبود دادن به وضعیت جذامیان در ایران نخست لیستی از همه جذامیان در ایران تهیه شد. سپس پراکندگی و شماره آنان در سطح کشور بررسی شد. سازمان جهانی بهداشت پیشنهاد کرد که بیماران جذامی در محل زندگی و محیط آشنای خود درمان شوند ولی اهالی روستا یا شهرها آن را نپذیرفتند. سپس قرار بر این شد که برای بیماران جذامی شهرک بسازند و آن ها را در آن شهرک سکنی دهند و با کمک به آن ها به تدریج بیماران به توانند از نظر نیازهای زندگی خودکفا بشوند. با این راه حل دولت خواست که به مردم نشان دهد که بیمار جذامی مانند مردم سالم می تواند سازنده باشد.
در سال ۱۳۴۰ فرح پهلوی از آسایشگاه محرابخان در سه کیلومتری مشهد بازدید کرد. پس از چند سال که فرح پهلوی از آسایشگاه محرابخان دیدن کرد در آسایشگاه ۹۰۰ بیمار جذامی با ۱۸۰ کودک سالمشان زندگی می کردند. روزگار جذامیان بهتر شده بود. در ساختمان اصلی جذامخانه همه وسایل مدرن و پیشرفته وجود داشت. در دستشویی هاو شیر آب ها با نور باز و بسته می شد. وحشت مردم نیز کمتر شده بودو با آکاهی رسانی گسترده جمعیت کمک به جذامیان مردم دریافتند که بیماری جذام سرایت نمی کند. شمار بیماران جذامی در کشور شناخته شده بود و در برخی بیمارستان ها، بیمار جذامی را بستری و درمان می کردند. هر چند یک بار چند جراح سویسی به ایران می آمدند و جراحی های ترمیمی و عمل پیوندهای گوناگون روی چهره و دست های جذامی ها انجام می شد.
