جمعیت شناسی استان چهارمحال و بختیاری جمعیت استان چهارمحال و بختیاری در سرشماری سال ۱۳۹۵ برابر ۹۴۷، ۷۶۳ نفر در ۲۳۴٬۶۱۲ خانوار و بُعد خانواری ۳٫۸۱ نفر بوده است؛ و از این جهت ۱٫۱۹ درصد جمعیت کل کشور را شامل می شود. شهرهای شهرکرد، بروجن، لردگان، فرخ شهر، فارسان و هفشجان به ترتیب بزرگ ترین شهرهای بالای بیست هزار نفر این استان می باشند.
... [مشاهده متن کامل]
نرخ رشد جمعیت در چهارمحال و بختیاری در حال حاضر کمتر از رشد کل کشور مانده است، میانگین رشد جمعیت استان چهارمحال و بختیاری در دورهٔ پنج سالهٔ ۱۳۸۵ تا ۱۳۹۰ با اختلاف ۰٫۴۲ درصدی نسبت به کل کشور، ۰٫۸۷ درصد بود. میانگین کل ایران، ۱٫۲۹ درصد می باشد. متوسط رشد سالانه شهری ۳/۳۳ درصد ولی متوسط رشد سالانه روستایی ۲/۱۱ - درصد شده است که بیانگر کاهش جمعیت روستاها در طی سالیان اخیر می باشد.
در حدود ۶۰ درصد مردم در شهرها زندگی می کنند. ۵۲۱٬۰۷۱ نفر در شهرها، ۳۷۲٬۷۴۶ در روستاها و ۱٬۴۴۶ نفر عشایر می باشند که این خود بیانگر افزایش شهرنشینی می باشد. تراکم نسبی جمعیت در این استان با ۱۶۴۲۱ کیلومتر مربع مساحت، در حدود ۵۵ نفر در هر کیلومتر مربع می باشد. در سرشماری ۱۳۹۰، درصد باسوادی مردمان چهارمحال و بختیاری به ۸۲٫۵ درصد رسید.
اولین سرشماری رسمی کشور در سال ۱۳۳۵ صورت گرفته است و از آن زمان تا آخرین سرشماری در سال ۱۳۹۵، جمعیت استان چهارمحال و بختیاری از ۲۷۳٬۰۳۲ نفر به ۹۴۷٬۷۶۳ نفر رسیده است.
این استان دارای هویت قومی شامل لر بختیاری، ترک قشقایی و فارس هستند.
طی پژوهشی که شرکت پژوهشگران خبره پارس به سفارش شورای فرهنگ عمومی در سال ۸۹ انجام داد و براساس یک بررسی میدانی و یک جامعه آماری از میان ساکنان ۲۸۸ شهر و حدود ۱۴۰۰ روستای سراسر کشور، درصد اقوامی که در این نظر سنجی نمونه گیری شد در استان چهارمحال و بختیاری به قرار زیر بود:
اکثریت ( بیش از ۷۳ درصد ) جمعیت استان را بختیاری ها تشکیل می دهد. در ۷ شهرستان از ۱۲ شهرستان این استان شامل شهرستان های اردل، کوهرنگ، فارسان، کیار، لردگان، خانمیرزا و فلارد گویش بختیاری رایج است.
در شهرستان های شهرکرد و بروجن، فارس ها و ترک های قشقایی در کنار هم ساکن هستند و در شهرستان های سامان و بن، فقط زبان ترکی قشقایی یا همان ترکی چهارمحالی رایج است. لازم بذکر است در شهرستان فرخشهر، مردم تنها به زبان فارسی لهجه دار سخن می کنند.
... [مشاهده متن کامل]
نرخ رشد جمعیت در چهارمحال و بختیاری در حال حاضر کمتر از رشد کل کشور مانده است، میانگین رشد جمعیت استان چهارمحال و بختیاری در دورهٔ پنج سالهٔ ۱۳۸۵ تا ۱۳۹۰ با اختلاف ۰٫۴۲ درصدی نسبت به کل کشور، ۰٫۸۷ درصد بود. میانگین کل ایران، ۱٫۲۹ درصد می باشد. متوسط رشد سالانه شهری ۳/۳۳ درصد ولی متوسط رشد سالانه روستایی ۲/۱۱ - درصد شده است که بیانگر کاهش جمعیت روستاها در طی سالیان اخیر می باشد.
در حدود ۶۰ درصد مردم در شهرها زندگی می کنند. ۵۲۱٬۰۷۱ نفر در شهرها، ۳۷۲٬۷۴۶ در روستاها و ۱٬۴۴۶ نفر عشایر می باشند که این خود بیانگر افزایش شهرنشینی می باشد. تراکم نسبی جمعیت در این استان با ۱۶۴۲۱ کیلومتر مربع مساحت، در حدود ۵۵ نفر در هر کیلومتر مربع می باشد. در سرشماری ۱۳۹۰، درصد باسوادی مردمان چهارمحال و بختیاری به ۸۲٫۵ درصد رسید.
اولین سرشماری رسمی کشور در سال ۱۳۳۵ صورت گرفته است و از آن زمان تا آخرین سرشماری در سال ۱۳۹۵، جمعیت استان چهارمحال و بختیاری از ۲۷۳٬۰۳۲ نفر به ۹۴۷٬۷۶۳ نفر رسیده است.
این استان دارای هویت قومی شامل لر بختیاری، ترک قشقایی و فارس هستند.
طی پژوهشی که شرکت پژوهشگران خبره پارس به سفارش شورای فرهنگ عمومی در سال ۸۹ انجام داد و براساس یک بررسی میدانی و یک جامعه آماری از میان ساکنان ۲۸۸ شهر و حدود ۱۴۰۰ روستای سراسر کشور، درصد اقوامی که در این نظر سنجی نمونه گیری شد در استان چهارمحال و بختیاری به قرار زیر بود:
اکثریت ( بیش از ۷۳ درصد ) جمعیت استان را بختیاری ها تشکیل می دهد. در ۷ شهرستان از ۱۲ شهرستان این استان شامل شهرستان های اردل، کوهرنگ، فارسان، کیار، لردگان، خانمیرزا و فلارد گویش بختیاری رایج است.
در شهرستان های شهرکرد و بروجن، فارس ها و ترک های قشقایی در کنار هم ساکن هستند و در شهرستان های سامان و بن، فقط زبان ترکی قشقایی یا همان ترکی چهارمحالی رایج است. لازم بذکر است در شهرستان فرخشهر، مردم تنها به زبان فارسی لهجه دار سخن می کنند.
