جمعره

لغت نامه دهخدا

( جمعرة ) جمعرة. [ ج َ ع َ رَ ] ( ع اِ ) پشته درشت بلند یا سنگ توده بلند. ( از اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ). رجوع به جمعد شود.

جمعرة. [ ج َ ع َ رَ ] ( ع مص )گرد آوردن گوش وقت گزیدن. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ): جمعر الحمار جمعرة؛ گرد آورد خر گوش خود را وقت گزیدن. || گرد گردانیدن. ( منتهی الارب ).

پیشنهاد کاربران

بپرس