جمع بین الصلاتین

[ویکی فقه] به خواندن دو نماز واجب یومیه بدون فاصله جمع بین الصلاتین گفته می شود.
فاصله نینداختن بین نماز ظهر و عصر یا مغرب و عشا را جمع بین الصلاتین می گویند.

جمع بین الصلاتین در کلمات فقها
عنوان یاد شده در کلمات فقها دو اطلاق دارد: یکی خواندن نماز ظهر و عصر، یا مغرب و عشا در وقت مشترک؛ با تأخیر نماز اوّل تا پایان وقت فضیلتش و خواندن آن با نماز بعدی در اوّل وقت فضیلتش، یا با تعجیل نماز دوم و خواندن آن با نماز اوّل در آغاز وقت فضیلت آن. و دیگری، خواندن نماز ظهر و عصر یا مغرب و عشا در پی هم بدون فاصله انداختن بین آن دو به نافله.
بنابر اطلاق نخست، جمع بین دو نماز با تأخیر یا تقدیم یکی از دو نماز و خواندن آن دو، در وقت فضیلت دیگری، محقق می شود، هرچند در وسط، نافله بخواند؛ برخلاف اطلاق دوم، که با خواندن نافله در وسط دو نماز، جمع تحقق نمی یابد.

کاربرد جمع بین الصلاتین در فقه
از این عنوان در بابهای طهارت ، صلات و حج سخن گفته اند.

جمع بین الصلاتین در سفر و حضر
...