جمالی اردستانی فضل الله

دانشنامه آزاد فارسی

جَمالی اردستانی، فضل الله ( ـ ۸۷۹ق)
(یا: جَمالُ الدّین اَرْدستانی) معروف به پیر جمالی و سیدالعاشقین. اطلاع چندانی از زندگی او نداریم. در اردستان اصفهان زاده شد و در عهد شاهرخ فرزند تیمور، به دست ترکان به بردگی رفت. از دورۀ تحصیل و استادان او نیز آگاهی کافی نداریم. آثار بسیاری به نظم و نثر پدید آورد که شمار سروده های او را گاه تا ۵۰هزار بیت نوشته اند. جمالی در سمرقند به دیدار الغ بیگ تیموری رفت و در طریقت، دست ارادت به پیر مرتضی علی اردستانی داد که با هفت واسطه، شجره نامۀ خود را به سهروردی صوفی می رسانید. ابوسعید علوی بزغشی نیز، در شمار مریدان او بود و سرانجام به خلافتِ او رسید. سلسلۀ پیر جمالیه به واسطۀ همو، از طریقت سهروردیه منشعب شد و به همین واسطه، در شمار یکی از چهارده سلسلۀ منشعب از طریقت معروفیه قرار گرفت. از آثارش: مثنوی کشف الارواح در تفسیر عرفانی قصۀ یوسف؛ مثنوی بیان الحقایق فی احوال سیدالمرسلین؛ منظومه مرآت الاِفراد؛ منظومۀ روح القدس؛ استقامت نامه؛ تنبیه الغافلین به نظم و نثر؛ مهرافروز؛ ناظر و منظور.

پیشنهاد کاربران

بپرس