جمال الدّین کَجَجی، امیربیگ ( ـ دژ الموت ۹۸۳ق)
دولتمرد و شاعر ایرانی. خاندان او از مردم کجج/کججان در نزدیکی تبریز بودند. جمال الدین دو سال در بغداد وزیر غازی خان بود و با او به هرات رفت و وزیر هرات شد (از ۹۳۶ تا ۹۳۹). پس از آن به وزارت شاه طهماسب اول صفوی رسید و سردفتر اوراجه نویسان (دفتر کل محاسبات) و مستوفیان و مُهردار دربار وی شد. در ۹۵۷ از وزارت برکنار و زندانی شد. پس از رهایی از بند او را به شیراز فرستادند و او در آن جا به مطالعۀ علم تسخیر کواکب پرداخت. شاه طهماسب دوباره او را دربند کرد و غزالی مشهدی به فرمان شاه اشعاری در هجو او سرود. پس از رهایی دوباره از زندان، تولیت آستان قدس رضوی و چندی وزارت استان خراسان را به او دادند، اما به سبب برخی کارهای ناشایست، این بار تا پایان عمر زندانی شد.
دولتمرد و شاعر ایرانی. خاندان او از مردم کجج/کججان در نزدیکی تبریز بودند. جمال الدین دو سال در بغداد وزیر غازی خان بود و با او به هرات رفت و وزیر هرات شد (از ۹۳۶ تا ۹۳۹). پس از آن به وزارت شاه طهماسب اول صفوی رسید و سردفتر اوراجه نویسان (دفتر کل محاسبات) و مستوفیان و مُهردار دربار وی شد. در ۹۵۷ از وزارت برکنار و زندانی شد. پس از رهایی از بند او را به شیراز فرستادند و او در آن جا به مطالعۀ علم تسخیر کواکب پرداخت. شاه طهماسب دوباره او را دربند کرد و غزالی مشهدی به فرمان شاه اشعاری در هجو او سرود. پس از رهایی دوباره از زندان، تولیت آستان قدس رضوی و چندی وزارت استان خراسان را به او دادند، اما به سبب برخی کارهای ناشایست، این بار تا پایان عمر زندانی شد.