آسمان رنگ پیکری که از او
روز روشن ستاره تابان است
چون عروسان ببسته زیور لیک
زیور دست پادشاهان است
خورشش آب و آتش است ولیک
آتشش زیر آب پنهان است
اشک خون بارد و بخنده مدام
تازه روی و سپیددندانست
جمله تن شد زبان که روز دغا
شاه را مادح و ثناخوانست.
( مجمع الفصحاء ج 1 ص 183 ).