�جماعت تبلیغ� شیعه یا اهل سنت نمی شناسد هر مذهبی می تواند در این گروه تبلیغ شرکت کند لذا با توجه به عدم دخالت جماعت تبلیغ در مسائل سیاسی یا اختلافات مذهبی ، این جنبش را می توان یکی از عجایب دوران مدرن دانست. جماعت تبلیغ هیچ مذهب و عقیده اسلامی خاصی را تبلیغ نمی کند و اصول شش گانه آن حاوی مشترکات مذاهب اسلامی است.
... [مشاهده متن کامل]
اصول این حرکت بر شش صفت بنا شده است: اول کلمه طیبه لااله الاالله و محمد رسول الله /دوم: نماز /سوم: علم و ذکر /چهارم: اکرام مسلم/ پنجم: اخلاص نیت/ ششم: دعوت و تبلیغ.
یک گروهی تبلیغی کاملا ساده که بدون هیچ گونه استفاده از ابزارآلات و رسانه های مدرن و یا تامین مالی و پشتیبانی سیاسی و حکومتی، توانسته با سرعتی شگفت آور در اکثر مناطق دنیا گسترش پیدا کرده، به یک جنبش جهانی تبدیل شده و میلیون ها نفر عضو در سرتاسر دنیا جذب کند.
منبع: گفتگو با حجت الاسلام سید مهدی علیزاده موسوی در سایت حوزه دات نت
برخی اصول که رهبران جماعت بر آن تاکید دارند عبارتند از:
۱. نفی دخالت بر سیاست؛
۲. خودسازی از طریق ریاضت به عنوان پیش شرط تبلیغ؛
۳. دیگرسازی انفرادی به روش وعظ؛
۴. قایل بودن به نقش ایمان؛
۵. نفی اختلاف بین فرق اسلامی و پرهیز از طرح مسائل تفرقه انگیز؛
۶. آزادی حضور علاقه مندان به برنامه های جماعت از کلیه فرق اسلامی؛
۷. احساس تکلیف نسبت به سرنوشت کفار؛
۸. پرهیز از تجمل گرایی؛
۹. نفی استفاده از رسانه ها و وسایل ارتباطی جدید.
منبع: محمد رضا حافظ نیا، وضعیت ژئوپلیتیکی پنجاب در پاکستان ، تهران ۱۳۷۹ ش، ص۲۲۹ـ ۲۳۰.
... [مشاهده متن کامل]
اصول این حرکت بر شش صفت بنا شده است: اول کلمه طیبه لااله الاالله و محمد رسول الله /دوم: نماز /سوم: علم و ذکر /چهارم: اکرام مسلم/ پنجم: اخلاص نیت/ ششم: دعوت و تبلیغ.
یک گروهی تبلیغی کاملا ساده که بدون هیچ گونه استفاده از ابزارآلات و رسانه های مدرن و یا تامین مالی و پشتیبانی سیاسی و حکومتی، توانسته با سرعتی شگفت آور در اکثر مناطق دنیا گسترش پیدا کرده، به یک جنبش جهانی تبدیل شده و میلیون ها نفر عضو در سرتاسر دنیا جذب کند.
منبع: گفتگو با حجت الاسلام سید مهدی علیزاده موسوی در سایت حوزه دات نت
برخی اصول که رهبران جماعت بر آن تاکید دارند عبارتند از:
۱. نفی دخالت بر سیاست؛
۲. خودسازی از طریق ریاضت به عنوان پیش شرط تبلیغ؛
۳. دیگرسازی انفرادی به روش وعظ؛
۴. قایل بودن به نقش ایمان؛
۵. نفی اختلاف بین فرق اسلامی و پرهیز از طرح مسائل تفرقه انگیز؛
۶. آزادی حضور علاقه مندان به برنامه های جماعت از کلیه فرق اسلامی؛
۷. احساس تکلیف نسبت به سرنوشت کفار؛
۸. پرهیز از تجمل گرایی؛
۹. نفی استفاده از رسانه ها و وسایل ارتباطی جدید.
منبع: محمد رضا حافظ نیا، وضعیت ژئوپلیتیکی پنجاب در پاکستان ، تهران ۱۳۷۹ ش، ص۲۲۹ـ ۲۳۰.