جماش. [ ج ِ ] ( ع اِ ) آنچه میان نورد و دیوار سر چاه باشد. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ).
جماش. [ ج َ ] ( اِمص ) شوخی. || فریبندگی. || مستی. || درشتی. || ( اِ ) عربده. || ( ص ) شوخ. || مست. || آرایش کننده و فریبنده. بعضی گویند به این معنی عربی است. ( برهان ). از عربی جَمّاش ، یعنی مردی است پیش آینده بزنان ، گویا که طلب میکند زهار سترده از ایشان. ( حاشیه برهان چ معین از شرح قاموس ). در فارسی بمعانی مذکور آمده :
من چنین زار از آن جماش درم
همچو آتش میان داش درم.
رودکی ( ازیادداشت مؤلف ).
رجوع به جَمّاش شود.جماش. [ ج َم ْ ما ] ( مص ) ملاقات دوستان به پنهانی. ( ناظم الاطباء ). دوستان را در پنهانی دیدن. ( برهان ).
جماش. [ ج َم ْ ما ] ( ع ص ) رجل جماش ؛ مرد متعرض زنان ، کان یطلب الرکب الجمیش. ( منتهی الارب ) ( ذیل اقرب الموارد از قاموس ). || شوخ. دلربا. دلفریب.فسونکار. فسونساز. ( فرهنگ فارسی معین ) :
که با یاران جماش آن دل افروز
بعزم صید بیرون آمد آن روز.
نظامی.
بهم کرده کنیزی چند جماش غلام وقت خود کای خواجه خوش باش.
نظامی.
نخستین گفت کز خود بر حذر باش چو گاو شتربه زآن شیر جماش.
نظامی.
ز شیرین کاری آن نقش جماش فروبسته زبان و دست نقاش.
نظامی.
خیمه بیرون بر که جماشان بادفرش دیبا در چمن گسترده اند.
سعدی.
نه صورتی است مزخرف عبارت سعدی چنانکه بر در گرمابه میکند نقاش
که برقعی است مرصع بلعل و مروارید
فروگذاشته بر روی شاهد جماش.
سعدی.
غلام نرگس جماش آن سهی سروم که از شراب غرورش بکس نگاهی نیست.
حافظ.
- نرگس جماش :فغان که نرگس جماش شیخ شهر امروز
نظر بدردکشان از سر حقارت کرد.
حافظ.
|| مست. ( فرهنگ فارسی معین ).