جمار

لغت نامه دهخدا

جمار. [ ج َ ] ( ع اِ ) جماعت. ( منتهی الارب ). گروهی از مردم که در جایی گرد آیند. ( فرهنگ فارسی معین ).

جمار. [ ج ِ ] ( ع اِ ) ج ِ جمرة. سنگریزه ها. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ) :
پس از میقات حج و طوف کعبه
جمار و سعی و لبیک و مصلی.
خاقانی.
- جمارالحج ؛ سنگریزه هایی را گویند که بدانها رمی شود. ( منتهی الارب ). رجوع به جمرات شود.
- جمار ثلاث ؛ رمی سه سنگ ریزه که از مناسک حج است. رجوع به جمرات شود.
- || ( اصطلاح عرفان ) جمار ثلاث نزد صوفیه عبارت است از نفس ، طبع و عادت. رجوع به کشاف اصطلاحات الفنون در ذیل کلمه حج شود.

جمار. [ ج ُم ْ ما ] ( ع اِ ) پیه خرمابن. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). جامور. ( اقرب الموارد ). مغز تنه درخت خرما. ( فرهنگ فارسی معین ). || جوانه های نوک شاخه خرما. ( فرهنگ فارسی معین ). ج ، جمارات. ( از اقرب الموارد ).

جمار. [ ج َم ْ ما ] ( اِ ) مغز درخت خرما باشد و آنرا پیه خرما و دل خرما هم گویند و عربان شحم النخلة و قلب النخلة خوانند. ( برهان ).

فرهنگ فارسی

( اسم ) جمع جمره سنگریزه ها.
مغز درخت خرما باشد و آنرا پیه خرما و دل خرما هم گویند و عربان شحم النخله و قلب النخله خوانند .

فرهنگ معین

(جَ ) [ ع . ] (اِ. ) گروهی از مردم که در جایی گرد آیند، جماعت .
(جَ ) [ ع . ] (اِ. ) جِ جمره ، سنگریزه ها.

فرهنگ عمید

=جمره

پیشنهاد کاربران

بپرس