جم، مناره
مناره ای در منطقه شهرک، در ولایت غور و در 215 کیلومتری شرق هرات. این مناره در مجاورت رودخانه های هریرود و جام قرار گرفته و با ارتفاع 65 متر دومین مناره آجری بلند جهان است. این بنا به دلیل طراحی ویژه، کاشی کاری، خطاطی کوفی و ناصحی خاص آن مشهور است. مناره جم در سال 2003 توسط یونسکو در فهرست میراث فرهنگی جهانی ثبت شد. در کنار مناره قبرستان کلیمیان قرار دارد که نشان دهنده سکونت جمعیتی از این قومیت در نزدیکی مناره است. این مناره خشتی بر پایه یک هشت ضلعی ساخته شده و دارای دو بالکن چوبی و یک ناقوس است. مناره جم از بسیاری جهات شبیه مناره غزنی است که توسط شاه مسعود سوم ساخته شده. این بنا همچنین الهام بخش اصلی برای ساخت مناره قطب در هندوستان بوده. مناره جم در سال 1194 توسط سلطان غیاث الدین از سلاطین غوریان بنا نهاده شده است. این مناره در نزدیکی شهر فیروزکوه قرار دارد که به عقیده برخی مورخین پایتخت غوریان بوده است. امپراطوری غوریان در قرن های 12 و 13م بر افغانستان، بخشی از ایران کنونی و هند فرامانروایی داشتند. مناره برای یادآوری و نکوداشت پیروزی سلطان معزالدین، برادر سلطان غیاث الدین بر پادشاه هندوستان ساخته شد. در آن روزگاران ساخت این مناره ها نشانی از پیروزی اسلام در آسیای مرکزی به شمار می آمده است. گفته شده که این مناره در کنار مسجد جمعه فیروزکوه قرار داشته که قبل از حمله مغول ها توسط سیل از بین رفته است. مناره برای سال ها فراموش شده بود تا در سال 1886 توسط محقق انگلیسی توماس هولدیچبه دنیا معرفی شد. باستان شناسان فرانسوی تحقیقات کاملی را بر روی مناره انجام دادند. تا دهه 1970 میلادی تلاش های زیادی در جهت کند کردن روند فرسایش مناره انجام پذیرفت. پس از یورش نیروهای شوروی تمامی این تلاش ها متوقف شد. در سال 2012 یونسکو مجدداً تلاش برای حفظ و نقشه برداری از مناره را آغاز کرد. تصاویر و نقشه های زیادی از داخل و خارج مناره برای بازسازی آن تهیه شده است. با این وجود قرار داشتن مناره در منطقه ای دورافتاده، عدم تأمین مالی، ناپایداری سیاسی و حساسیت در رابطه با حضور عوامل خارجی در منطقه حفظ این بنا را دشوار کرده است. در حال حاظر این مناره با خطر فرسایش، نفوذ آب، زلزله، سیلاب و حفاری های غیر قانونی برای پیدا کردن دفینه ها مواجه است.
مناره ای در منطقه شهرک، در ولایت غور و در 215 کیلومتری شرق هرات. این مناره در مجاورت رودخانه های هریرود و جام قرار گرفته و با ارتفاع 65 متر دومین مناره آجری بلند جهان است. این بنا به دلیل طراحی ویژه، کاشی کاری، خطاطی کوفی و ناصحی خاص آن مشهور است. مناره جم در سال 2003 توسط یونسکو در فهرست میراث فرهنگی جهانی ثبت شد. در کنار مناره قبرستان کلیمیان قرار دارد که نشان دهنده سکونت جمعیتی از این قومیت در نزدیکی مناره است. این مناره خشتی بر پایه یک هشت ضلعی ساخته شده و دارای دو بالکن چوبی و یک ناقوس است. مناره جم از بسیاری جهات شبیه مناره غزنی است که توسط شاه مسعود سوم ساخته شده. این بنا همچنین الهام بخش اصلی برای ساخت مناره قطب در هندوستان بوده. مناره جم در سال 1194 توسط سلطان غیاث الدین از سلاطین غوریان بنا نهاده شده است. این مناره در نزدیکی شهر فیروزکوه قرار دارد که به عقیده برخی مورخین پایتخت غوریان بوده است. امپراطوری غوریان در قرن های 12 و 13م بر افغانستان، بخشی از ایران کنونی و هند فرامانروایی داشتند. مناره برای یادآوری و نکوداشت پیروزی سلطان معزالدین، برادر سلطان غیاث الدین بر پادشاه هندوستان ساخته شد. در آن روزگاران ساخت این مناره ها نشانی از پیروزی اسلام در آسیای مرکزی به شمار می آمده است. گفته شده که این مناره در کنار مسجد جمعه فیروزکوه قرار داشته که قبل از حمله مغول ها توسط سیل از بین رفته است. مناره برای سال ها فراموش شده بود تا در سال 1886 توسط محقق انگلیسی توماس هولدیچبه دنیا معرفی شد. باستان شناسان فرانسوی تحقیقات کاملی را بر روی مناره انجام دادند. تا دهه 1970 میلادی تلاش های زیادی در جهت کند کردن روند فرسایش مناره انجام پذیرفت. پس از یورش نیروهای شوروی تمامی این تلاش ها متوقف شد. در سال 2012 یونسکو مجدداً تلاش برای حفظ و نقشه برداری از مناره را آغاز کرد. تصاویر و نقشه های زیادی از داخل و خارج مناره برای بازسازی آن تهیه شده است. با این وجود قرار داشتن مناره در منطقه ای دورافتاده، عدم تأمین مالی، ناپایداری سیاسی و حساسیت در رابطه با حضور عوامل خارجی در منطقه حفظ این بنا را دشوار کرده است. در حال حاظر این مناره با خطر فرسایش، نفوذ آب، زلزله، سیلاب و حفاری های غیر قانونی برای پیدا کردن دفینه ها مواجه است.
wikijoo: جم،_مناره