جلیلی، جهانگیر (تهران ۱۲۸۸ـ همان جا ۱۳۱۸ش)
رمان نویس ایرانی. پس از طی دورۀ متوسطه در کالج امریکایی تهران به تحصیل زبان انگلیسی در دانشگاه پرداخت. سپس در وزارت دارایی به کار مشغول شد. در آثارش، با رمانتیسمی تیره و نومیدانه، ورطه های اخلاقی ـ اجتماعیِ پیشِ روی زنان و جوانان عصر رضاشاه را تصویر کرده است. در داستان هایش تأثیر قلم محمدمسعود به طور محسوس نمایان است. شعر نیز می سرود. با خودکشی به زندگی خود خاتمه داد. از آثارش: من هم گریه کردم (۱۳۱۱)؛ از دفتر خاطرات (۱۳۱۳)؛ کاروان عشق.
رمان نویس ایرانی. پس از طی دورۀ متوسطه در کالج امریکایی تهران به تحصیل زبان انگلیسی در دانشگاه پرداخت. سپس در وزارت دارایی به کار مشغول شد. در آثارش، با رمانتیسمی تیره و نومیدانه، ورطه های اخلاقی ـ اجتماعیِ پیشِ روی زنان و جوانان عصر رضاشاه را تصویر کرده است. در داستان هایش تأثیر قلم محمدمسعود به طور محسوس نمایان است. شعر نیز می سرود. با خودکشی به زندگی خود خاتمه داد. از آثارش: من هم گریه کردم (۱۳۱۱)؛ از دفتر خاطرات (۱۳۱۳)؛ کاروان عشق.