جلیلی، ابوالفضل (ساوه ۱۳۳۶ش)
جلیلی، ابوالفضل
کارگردان سینمای ایران. فیلم هایش غالباً ساده و بدون پرداخت دقیق بصری اند، دکوپاژ مشخصی ندارند و معمولاً براساس یک طرح کلی سر و شکل می گیرند. او تحصیلاتش را در رشتۀ کارگردانی و بازیگری در دانشکدۀ هنرهای دراماتیک (۱۳۵۵) ناتمام رها کرد، اما پیش از آن در سینمای آزاد ایران (۱۳۵۲) چند فیلم کوتاه ۸ میلی متری ساخته بود. برخی از فیلم های سینمایی اوست : میلاد (۱۳۶۲)، بهار (۱۳۶۴)، گال (۱۳۶۵)، رقص خاک (۱۳۷۰)، دُت ، یعنی دختر (۱۳۷۲)، یک داستان واقعی (۱۳۷۴)، دان (۱۳۷۶)، دلبران (۱۳۷۹)، ابجد (۱۳۸۲)، و حافظ (۱۳۸۵). نوع فیلم سازی جلیلی در مدت یک دهه، توجه داوران جشنواره های اروپایی را به خود جلب کرد و بسیاری از فیلم های او موفق به دریافت جایزه شدند. جایزۀ نقره ای بهترین فیلم نامه برای گال از جشنوارۀ فیلم های تلویزیونی فیپا ـ کن (۱۳۶۷)، جایزۀ جشنوارۀ ونیز و جشنوارۀ نانت برای دُت ، یعنی دختر (۱۳۷۴) و جایزۀ جشنوارۀ نانت برای یک داستان واقعی (۱۳۷۵) تعدادی از جوایزی است که به فیلم های جلیلی تعلق گرفته است.
جلیلی، ابوالفضل
کارگردان سینمای ایران. فیلم هایش غالباً ساده و بدون پرداخت دقیق بصری اند، دکوپاژ مشخصی ندارند و معمولاً براساس یک طرح کلی سر و شکل می گیرند. او تحصیلاتش را در رشتۀ کارگردانی و بازیگری در دانشکدۀ هنرهای دراماتیک (۱۳۵۵) ناتمام رها کرد، اما پیش از آن در سینمای آزاد ایران (۱۳۵۲) چند فیلم کوتاه ۸ میلی متری ساخته بود. برخی از فیلم های سینمایی اوست : میلاد (۱۳۶۲)، بهار (۱۳۶۴)، گال (۱۳۶۵)، رقص خاک (۱۳۷۰)، دُت ، یعنی دختر (۱۳۷۲)، یک داستان واقعی (۱۳۷۴)، دان (۱۳۷۶)، دلبران (۱۳۷۹)، ابجد (۱۳۸۲)، و حافظ (۱۳۸۵). نوع فیلم سازی جلیلی در مدت یک دهه، توجه داوران جشنواره های اروپایی را به خود جلب کرد و بسیاری از فیلم های او موفق به دریافت جایزه شدند. جایزۀ نقره ای بهترین فیلم نامه برای گال از جشنوارۀ فیلم های تلویزیونی فیپا ـ کن (۱۳۶۷)، جایزۀ جشنوارۀ ونیز و جشنوارۀ نانت برای دُت ، یعنی دختر (۱۳۷۴) و جایزۀ جشنوارۀ نانت برای یک داستان واقعی (۱۳۷۵) تعدادی از جوایزی است که به فیلم های جلیلی تعلق گرفته است.
wikijoo: جلیلی،_ابوالفضل_(ساوه_۱۳۳۶ش)