جَلی، ابوتراب (دزفول ۱۲۷۸ـ تهران ۱۳۷۷ش)
جَلی، ابوتراب
شاعر، طنزسرا، روزنامه نگار. فرزند ملاحسین متخلص به فقیر نخستین قصیده اش را در ۱۰سالگی سرود. تحصیلات ابتدایی را در اهواز گذراند، سپس برای ادامۀ تحصیل به عراق رفت و پس از بازگشت در اراک با روزنامۀ عراق همکاری کرد. به جرم نوشتن برخی مقاله های انتقادی زندانی شد. پس از آزادی، با تبعیدی خوادخواسته به عراق کوچید. در ۱۳۲۳، به تهران بازگشت و برای روزنامۀ چلنگر مطلب می نوشت. تا آخرین شمارۀ توفیق (۱۳۵۰ش) با آن همکاری کرد و اشعارش با نام های مستعار نجفی، خوشه چین، زنجیر در آن نشریه چاپ می شد. در ۱۳۳۱، سردبیر نشریۀ شب چراغ شد. پس از پیروزی انقلاب اسلامی، در روزنامۀ نهیب آزادی می نوشت و سپس به نویسندگان گل آقا پیوست. از جمله آثار او مثنوی های کتاب علی (ع)، کتاب ابراهیم (ع)، کتاب موسی (ع) است که در ۱۳۶۱ در یک مجموعه به چاپ رسید.
جَلی، ابوتراب
شاعر، طنزسرا، روزنامه نگار. فرزند ملاحسین متخلص به فقیر نخستین قصیده اش را در ۱۰سالگی سرود. تحصیلات ابتدایی را در اهواز گذراند، سپس برای ادامۀ تحصیل به عراق رفت و پس از بازگشت در اراک با روزنامۀ عراق همکاری کرد. به جرم نوشتن برخی مقاله های انتقادی زندانی شد. پس از آزادی، با تبعیدی خوادخواسته به عراق کوچید. در ۱۳۲۳، به تهران بازگشت و برای روزنامۀ چلنگر مطلب می نوشت. تا آخرین شمارۀ توفیق (۱۳۵۰ش) با آن همکاری کرد و اشعارش با نام های مستعار نجفی، خوشه چین، زنجیر در آن نشریه چاپ می شد. در ۱۳۳۱، سردبیر نشریۀ شب چراغ شد. پس از پیروزی انقلاب اسلامی، در روزنامۀ نهیب آزادی می نوشت و سپس به نویسندگان گل آقا پیوست. از جمله آثار او مثنوی های کتاب علی (ع)، کتاب ابراهیم (ع)، کتاب موسی (ع) است که در ۱۳۶۱ در یک مجموعه به چاپ رسید.