جلود
لغت نامه دهخدا
جلود. [ ج ُ ] ( ع اِ ) ج ِ جِلد. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). رجوع به جلد شود.
جلود. [ ج َ / ج َل ْ وَ ] ( اِخ ) دیهی است در بحر. در مراصد آمده : جلود بر وزن قبول بلده ای است در افریقیه و یا دیهی است در شام. و فیروزآبادی گوید: دهی است در اندلس و بعضی گفته اند: جلود بر وزن جعفر نام یکی از بطون قبیله ازد است. ( الذریعه ) ( ریحانة الادب ج 1 ص 272 ). و رجوع به معجم البلدان شود.
فرهنگ فارسی
دیهی است در بحر . در مراصد آمده جلود بر وزن قبول بلده ایست در افریقیه و یا دیهی است در شام و فیروز آبادی گوید : دهی است در اندلس و بعضی گفته اند: جلود بر وزن جمفر نام یکی از بطون قبیله ازد است .
فرهنگ عمید
دانشنامه اسلامی
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید