( جلوبة ) جلوبة. [ ج َ ب َ ] ( ع اِ ) آنچه از شهر بشهر برند بفروختن از اسب و جز آن. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). || شتران نر یا شتری که بر آن متاع قوم بار کنند. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ). واحد و جمع در آن یکسان است. و بندرت تاء بدان ملحق گردد چنانکه بر فروقة و ملولة ندرتاً ملحق میشودزیرا آنها فعول بمعنی فاعلند. ( از اقرب الموارد ).
فرهنگ فارسی
آنچه از شهر بشهر برند بفروختن از اسب و جز آن یا شتران نر یا شتری که بر آن متاع قوم بار کنند .
