جلبک قرمز

جلبک قرمز یکی از قدیمی ترین گروه های جلبک های یوکاریوت است که با وجود ۵٫۰۰۰ تا ۶٫۰۰۰ گونه از بزرگترین گروه ها می باشد. این گروه از چندسلولی های هستند که در اقیانوس ها رشد می کنند و بخش قابل توجهی از این گروه را جلبک دریایی تشکیل می دهد. منابع قابل توجه دیگری نیز وجود دارند که تعداد گونه های این گروه را تا ۱۰٫۰۰۰ گونه می دانند.
جلبک های قرمز گروه بزرگی را تشکیل می دهند و تقریباً تمامی آن ها به استثناء چند نمونه، دریازی هستند و در اعماق دریا جایی که نور و روشنایی کمتر باشد، یافت می شوند. جلبک های قرمز تقریباً ظاهری شبیه به گیاهانی دارند که می توانند در نور بسیار کم یا تاریکی هم فتوسنتز کنند.
جلبک های قرمز دارای مشخصات و ویژگی های بخصوصی است که از آنها می توان به وجود سلول های یوکاریوتی بدون وجود تاژک و میانک، استفاده از نشاسته فلوریدن به عنوان غذا، استفاده از فیکوبیلی پروتئین در رنگدانه ها ( که موجب قرمز شدن رنگ آنها می شود ) و انجام فتوسنتز بدون داشتن شبکه آندوپلاسمی خارجی اشاره نمود. اکثر جلبک های قرمز علاوه بر پرسلولی بودن، میکروسکپی و دریایی می باشند و از تولید مثل جنسی استفاده می کنند. [ ۱]
برخی از گونه های جلبک های قرمز در دیواره خود رسوبات فراوانی از کربنات کلسیم ایجاد می کنند و شکلی آهکی به خود می گیرند. رنگینه های جلبک های قرمز شامل مقدار زیادی «فیکواریترین» ( رنگ قرمز ) است که با رنگینه های دیگر، رنگ این جلبک را قرمز می سازد. البته نباید فراموش کرد که رنگ این جلبک ها همیشه قرمز نیست و به علت وجود رنگینه های مختلف دیگر مانند قهوه ای، سیاه یا سبز و آبی با طرح های گوناگون دیگری از این رنگ ها قابل مشاهده هستند. جلبک های قرمز از نظر پیچیدگی و تکامل دستگاه های رویشی به پای جلبک های قهوه ای نمی رسند اما برخی از این جلبک ها از نظر تولید مثل جنسی و چرخه زندگی بسیار پیچیده هستند و می توان گفت که از این جهت به پیشرفت های تکاملی بیشتری نسبت به جلبک های قهوه ای رسیده اند.