جلالی

[ویکی فقه] جلالی (ابهام زدایی). جلالی ممکن است اشاره به اشخاص و شخصیت های ذیل باشد: • سید محمد رضا جلالی حسینی ، از عالمان و محققان و نسخه شناسان معاصر• سید محمدتقی جلالی حسینی، از علمای معاصر شیعه• سید محمدحسین جلالی حسینی، از پژوهش گران و نویسندگان ایرانی معاصر، مقیم شیکاگو و از اعضای خاندان بزرگ طباطبایی یزدی• عباس جلالی ، از علمای معاصر شیعه
...

جلالی (مشهد). جلالی روستایی در دهستان میان ولایت بخش مرکزی شهرستان مشهد استان خراسان رضوی ایران است.
بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۹۵ جمعیت این روستا ۷۸۴ نفر ( ۱۸۹خانوار ) بوده است. [ ۱]
نام دیگر آن بلوچ خانه ( Baluch Khaneh ) یا بلوچ آباد ( Baluchabad ) می باشد. چون این روستای مهاجرنشین، توسط مهاجران بلوچ استان سیستان و بلوچستان بنیاد نهاده شده، به بلوچ خانه یا بلوچ آباد شهرت یافته است.
چون نام یکی از طوایف مهاجر نیمروز ( جلالی ) بود، نام روستا نیز از بلوچ خانه به جلالی تغییر یافت. تشابه آن با نام روستای تاریخی جلالی در دهستان کنویست، باعث شده که آن روستا به نام ( جلالیه ) تغییر نام یابد.
در ایران تنها ۳ روستا به نام جلالی وجود دارد:
۱. جلالی: از توابع دهستان احمدی بخش احمدی شهرستان حاجی آباد استان هرمزگان.
۲. جلالی: از توابع دهستان زهک بخش مرکزی شهرستان زهک استان سیستان و بلوچستان.
۳. جلالی: از توابع دهستان میان ولایت بخش مرکزی شهرستان مشهد استان خراسان رضوی.
پس از پیروزی انقلاب، مدت کوتاهی نام آن به ( بلوچ آباد خمینی ) تغییر داده شد، اما به دلیل عدم پذیرش این تغییر نام از سوی وزارت کشور، دوباره به همان نام پیشین ( جلالی ) بازگشت.
روستای جلالی، به عنوان یکی از روستاهایی که در آغاز روزگار پهلوی در منطقه میان ولایت مشهد پدید آمد، به دلیل برخورداری از شرایط مناسب جغرافیایی و آب و هوای معتدل و زمین حاصلخیز توانست به یکی از کانون های مهم جمعیتی مهاجران نیمروزی در حریم کلان شهر مشهد تبدیل شود. با آن که این آبادی در میان ده ها دهکده تاریخی شهرستان مشهد، از پیشینه تاریخی برخوردار نیست، اما دوره پیشرفت تدریجی خود را از یک بافت سنتی پیوسته و با استفاده از مصالح و سبک معماری سنتی شمال خراسان آغاز نمود تا به عنوان یک زیستگاه دائمی و تکیه گاه امن ساکنان خویش مبدل گردد. هسته اولیه آن، که ۴۵۰۲ کیلومتر مربع وسعت داشته و ۸٪ بافت کالبدی روستا را تشکیل می دهد، در مرکز آن واقع شده و دارای بافت فشرده و ارگانیک بوده و دسترسی معابر محدود و به شکل نامنظم می باشد و اغلب واحدهای مسکونی گنبدی شکل آن نیمه مخروبه هستند.
در مرحله اول توسعه، که از سال ۱۳۳۰ تا ۱۳۴۲ به درازا انجامید، گسترش در جهت شمال هسته اولیه و بدون گسستگی شکل گرفته و معابر دسترسی کم عرض و مسکن تخریبی بخشی از ویژگی های آن می باشد. این مرحله ۱۵۴۷۸ متر مربع وسعت داشته و ۲۷٪ فضای کالبدی دهکده را به خود اختصاص داده است.

جَلالی
طایفۀ کرد ایران، از طوایف چادرنشین شهرستان ماکو، متشکل از ۲,۲۳۸ خانوار، مرکب از تیره های اتایلو، علم حولی، جنی کانلو، قندکانلو، قزلباش، ساکان، مصرکانلو، حصوخلف، خلکانلو، بلخکانلو. سردسیر این طایفه در کوهستان های مرزی ایران و ترکیه و گرمسیر آنان در حوالی رودخانۀ ارس و بعضی اراضی مرزی ایران با جمهوری خودمختار نخجوان قرار دارد. گروه هایی از این مردم در روستاهایی از دهستان های چایبار سار شمالی و جنوبی، اواجیق، چالدران و قلعۀ دره سی اسکان گرفته اند. به نظر می رسد که این مردم، بازماندگان جلالیانی هستند که در دورۀ شاه عباس از عثمانی به ایران مهاجرت کرده بودند. در ۱۳۰۹ـ۱۳۱۰ش صدها خانوار جلالی به دستور دولت وقت از ماکو به همدان و قزوین تبعید شدند و به اجبار در تعدادی از روستا ها استقرار یافتند. این تبعیدشدگان پس از استعفای پهلوی اول از سلطنت ایران دوباره به ماکو بازگشتند و چادرنشینی را ازسر گرفتند.