جلالی چیمه، محمّد (چیمۀ کاشان ۱۳۲۹ش)
جلالی چیمه، محمّد
(مشهور به م. سحر) شاعر ایرانی. تحصیلات متوسطه را به ترتیب در تهران، نطنز و کاشان گذراند و در رشتۀ علوم طبیعی دیپلم گرفت. پس از آن در رشتۀ بازیگری و کارگردانی تئاتر در دانشکدۀ هنرهای زیبای دانشگاه تهران تحصیل کرد. در ۱۳۵۹ش برای ادامۀ تحصیل در رشته های جامعه شناسی، ادبیات و تئاتر به پاریس رفت. در آن جا با نشریۀ طنزآمیز آهنگر که در لندن و به کوشش منوچهر محجوبی منتشر می شد، همکاری کرد. از آغاز شکل گیری کانون نویسندگان ایران در تبعید در ۱۳۶۱، به پیشنهاد و درخواست غلامحسین ساعدی به کانون پیوست و چندین دوره از اعضای فعال هیئت دبیران بود. وی همچنین در بازیگری و اجرای چند نمایش نامه همکاری داشته، و نیز در زمینۀ شعر و ادب فارسی و هنر ایران در دانشکدۀ زبان های شرقی پاریس تدریس کرده است. از آثار اوست: یاد آر ز شمع مُرده یار (با امضای م. ج، پاریس، ۱۳۵۸)؛ به یاد میهن خونین (با امضای الف. روشنا، پاریس ۱۳۶۰)؛نمایش نامۀ منظوم حزب توده در بارگاه خلیفه (پاریس، ۱۳۶۱)؛ غزلواره ها (پاریس ۱۳۶۲)؛ در بهار و بی باران (پاریس، ۱۳۶۲)؛ شب نامه ها (لندن، ۱۳۶۷)؛ دیدار با کدامین فرد است (سوئد، ۱۳۷۰)؛ قمار در محراب (پاریس، ۱۳۷۹)؛ صدای زنگ حضور (لندن، ۱۳۸۲)؛ بازسرایی بخش های گم شدۀ منظومۀ سندبادنامه (تهران، ۱۳۸۱)؛ گزیدۀ متن کلاسیک بودایی جا ته که (تهران، ۱۳۸۴) با همکاری محمدجعفر محجوب.
جلالی چیمه، محمّد
(مشهور به م. سحر) شاعر ایرانی. تحصیلات متوسطه را به ترتیب در تهران، نطنز و کاشان گذراند و در رشتۀ علوم طبیعی دیپلم گرفت. پس از آن در رشتۀ بازیگری و کارگردانی تئاتر در دانشکدۀ هنرهای زیبای دانشگاه تهران تحصیل کرد. در ۱۳۵۹ش برای ادامۀ تحصیل در رشته های جامعه شناسی، ادبیات و تئاتر به پاریس رفت. در آن جا با نشریۀ طنزآمیز آهنگر که در لندن و به کوشش منوچهر محجوبی منتشر می شد، همکاری کرد. از آغاز شکل گیری کانون نویسندگان ایران در تبعید در ۱۳۶۱، به پیشنهاد و درخواست غلامحسین ساعدی به کانون پیوست و چندین دوره از اعضای فعال هیئت دبیران بود. وی همچنین در بازیگری و اجرای چند نمایش نامه همکاری داشته، و نیز در زمینۀ شعر و ادب فارسی و هنر ایران در دانشکدۀ زبان های شرقی پاریس تدریس کرده است. از آثار اوست: یاد آر ز شمع مُرده یار (با امضای م. ج، پاریس، ۱۳۵۸)؛ به یاد میهن خونین (با امضای الف. روشنا، پاریس ۱۳۶۰)؛نمایش نامۀ منظوم حزب توده در بارگاه خلیفه (پاریس، ۱۳۶۱)؛ غزلواره ها (پاریس ۱۳۶۲)؛ در بهار و بی باران (پاریس، ۱۳۶۲)؛ شب نامه ها (لندن، ۱۳۶۷)؛ دیدار با کدامین فرد است (سوئد، ۱۳۷۰)؛ قمار در محراب (پاریس، ۱۳۷۹)؛ صدای زنگ حضور (لندن، ۱۳۸۲)؛ بازسرایی بخش های گم شدۀ منظومۀ سندبادنامه (تهران، ۱۳۸۱)؛ گزیدۀ متن کلاسیک بودایی جا ته که (تهران، ۱۳۸۴) با همکاری محمدجعفر محجوب.
wikijoo: جلالی_چیمه،_محمد_(چیمه_کاشان_۱۳۲۹ش)