جلال مقدّم ( ۱۳۰۸ – ۲۹ فروردین ۱۳۷۵ ) منتقد، هنرپیشه، فیلم نامه نویس و کارگردان فیلم ایرانی بود.
وی اوایل دهه ۱۳۳۰ همکاری با مطبوعات سینمایی را آغاز کرد و در سال ۱۳۳۷ فیلم نامهجنوب شهر را نوشت. او پس از سال ۱۳۴۷ مشاور مهندس رضا قطبی رئیس وقت رادیو و تلویزیون ایران بود.
... [مشاهده متن کامل]
او در دوران فعالیت اش نگارش فیلمنامه ۷ فیلم سینمایی را به انجام رساند. همچنین طی سال های ۱۳۴۵ تا ۱۳۶۵ هشت فیلم سینمایی را کارگردانی کرد. او پس از کارگردانی فیلم چمدان در سال ۱۳۶۵ دیگر فیلمی نساخت و فعالیت سینمایی را تنها در عرصه بازیگری دنبال کرد. او در ۱۷ فیلم سینمایی به ایفای نقش پرداخت.
سعید راد از او به عنوانِ دبیر انشاء خود در مقطعِ اول دبیرستان در مدرسه شاپور تجریش ( نام دیگر: رشید یاسمی ) ، موزه سینما کنونی، یاد می کند. همچنین در ادامه می گوید با توجه به دوستی اش با فرخ ساجدی و متناسب با آن، بازیِ ساجدی در فیلم پنجره ( ساختهٔ جلال مقدم ) توانسته در صحنهٔ فیلم برداری فرصت دیدار او را دوباره بدست بیاورد. با او گپ و گفتی می کند و به خاطرش می اندازد که او دبیر انشاء وی بوده است و مقدم در جواب به طنز پاسخ می دهد: "حالا خُب که چی؟!".
جلال مقدم که از آلزایمر رنج می برد در اسفند ماه سال ۱۳۷۴ بر اثر سانحهٔ رانندگی در خیابان کریمخان زند تهران، به بیمارستان منتقل شد و پس از ۶۰ روز کما، در تاریخ ۲۹ فروردین ۱۳۷۵ درگذشت.
وی اوایل دهه ۱۳۳۰ همکاری با مطبوعات سینمایی را آغاز کرد و در سال ۱۳۳۷ فیلم نامهجنوب شهر را نوشت. او پس از سال ۱۳۴۷ مشاور مهندس رضا قطبی رئیس وقت رادیو و تلویزیون ایران بود.
... [مشاهده متن کامل]
او در دوران فعالیت اش نگارش فیلمنامه ۷ فیلم سینمایی را به انجام رساند. همچنین طی سال های ۱۳۴۵ تا ۱۳۶۵ هشت فیلم سینمایی را کارگردانی کرد. او پس از کارگردانی فیلم چمدان در سال ۱۳۶۵ دیگر فیلمی نساخت و فعالیت سینمایی را تنها در عرصه بازیگری دنبال کرد. او در ۱۷ فیلم سینمایی به ایفای نقش پرداخت.
سعید راد از او به عنوانِ دبیر انشاء خود در مقطعِ اول دبیرستان در مدرسه شاپور تجریش ( نام دیگر: رشید یاسمی ) ، موزه سینما کنونی، یاد می کند. همچنین در ادامه می گوید با توجه به دوستی اش با فرخ ساجدی و متناسب با آن، بازیِ ساجدی در فیلم پنجره ( ساختهٔ جلال مقدم ) توانسته در صحنهٔ فیلم برداری فرصت دیدار او را دوباره بدست بیاورد. با او گپ و گفتی می کند و به خاطرش می اندازد که او دبیر انشاء وی بوده است و مقدم در جواب به طنز پاسخ می دهد: "حالا خُب که چی؟!".
جلال مقدم که از آلزایمر رنج می برد در اسفند ماه سال ۱۳۷۴ بر اثر سانحهٔ رانندگی در خیابان کریمخان زند تهران، به بیمارستان منتقل شد و پس از ۶۰ روز کما، در تاریخ ۲۹ فروردین ۱۳۷۵ درگذشت.
