جلال شباهنگی ( ۲۴ آذر ۱۳۱۴ – ۲۶ مرداد ۱۴۰۲ ) گرافیست، نقاش، مجسمه ساز و همچنین استاد دانشکده هنرهای زیبا دانشگاه تهران و عضو پیوستهٔ فرهنگستان هنر ایران بود.
شباهنگی فارغ التحصیل دانشگاه ایالتی سن خوزه در ایالت کالیفرنیا آمریکا است و دارای درجهٔ کارشناسی ارشد طراحی گرافیک و نقاشی معاصر و کارشناسی تبلیغات گرافیکی از این دانشگاه است.
... [مشاهده متن کامل]
او در سال ۱۳۴۷ به عضویت هیئت علمی دانشکدهٔ هنرهای زیبا درآمد و در سال ۱۳۸۱ بازنشسته شد. وی در کنار بیش از سی و اندی سال تدریس در سطوح مختلف به عنوان استاد و دانشیار در دانشگاه تهران، در دیگر دانشگاه ها و دانشکده های هنر از جمله شاهد، شریعتی، سوره و الزهرا نیز تدریس داشته و از پیشروترین استادان و هنرمندان در عرصه هنر نقاشی و گرافیک دوران معاصر محسوب می شود. او عضو شورای تحصیلات تکمیلی گروه هنرهای تجسمی دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران و همچنین عضو و نماینده دانشگاه تهران در طرح و برنامه ریزی وزارت علوم، تحقیقات و فناوری در بخش هنر و عضو پیوستهٔ فرهنگستان هنر بود.
جلال شباهنگی به ساخت حجم های شیشه ای معروف به Blowing Glass در ایران و مورانو ایتالیا پرداخته که حاصل کارهای او مجموعه ای ویژه در حوزهٔ حجم سازی به حساب می آید و طرفداران ویژه ای در تمام دنیا دارد.
در آثار شباهنگی سه واژهٔ باغ و دشت و درخت به عنوان نشانه های واحد از ریتم و ساختار، ترکیب دو ساحت عینی و غیر عینی و روابط عمودی و افقی و نحوهٔ قرارگرفتن فضای مثبت و منفی را جلوه گرند. او در آثار نقاشی اش با استفادهٔ ویژه از الوارهای رنگی نرم و نگاه ویژه و متمایز دید در پرسپکتیو، و باور بلوغ یافته ای که از تجربه های متعدد و متنوعش بر می آید، درجستجوی عناصر در عین تجلی، به ارزش درونی عناصر توجه می کند. وفاداری و اصرار ویژه به روش و بیانی خاص، نشانه های متمایز این هنرمند است و بیانی دراماتیک و شاعرانه و موسیقی دل انگیز سرزمین و جهان ویژه ترجمان عاطفی و تصویری وی از جهان است.
آنچه که در آثار او بیش از همه جلب توجه می کند، فضا و منظری است که به طور پیوسته در بسیاری از آثار وی به عنوان مضمون استفاده می شود. به بیان دقیق تر، موضوع فضا و منظر کویری خواهد بود که یکی از عناصر مشخص و متمایزکنندهٔ آثار شباهنگی است. درواقع در این خصوص او یک نقاش مؤلف است. کویر در آثار او سنگین نیست، برعکس، یک زیبای شفاف است. از این جهت گاهی احساس می شود که با سنت نقاشی ایرانی هم ارتباط می گیرد. گویا خاک در افلاک است. هبوط و عروج در هم امتزاج یافته اند. شاید این شفافیت کم نظیر نقاشی های او به دلیل تجربهٔ وی با شیشه باشد. کارهای شیشهٔ او مولفانه است. به خصوص هنگامی که او شروع به این کار کرد. به همین دلیل نقاشی ها از شفافیت و سیالیت برخوردارند. نور و رنگ در خدمت این مضامین قرار می گیرند. نور نقش مهمی را در انتقال احساس در این نقاشی ها ایفا می کند. یکی دیگر از ویژگی های کویرهای شباهنگی، رنگ های آنهاست.
شباهنگی فارغ التحصیل دانشگاه ایالتی سن خوزه در ایالت کالیفرنیا آمریکا است و دارای درجهٔ کارشناسی ارشد طراحی گرافیک و نقاشی معاصر و کارشناسی تبلیغات گرافیکی از این دانشگاه است.
... [مشاهده متن کامل]
او در سال ۱۳۴۷ به عضویت هیئت علمی دانشکدهٔ هنرهای زیبا درآمد و در سال ۱۳۸۱ بازنشسته شد. وی در کنار بیش از سی و اندی سال تدریس در سطوح مختلف به عنوان استاد و دانشیار در دانشگاه تهران، در دیگر دانشگاه ها و دانشکده های هنر از جمله شاهد، شریعتی، سوره و الزهرا نیز تدریس داشته و از پیشروترین استادان و هنرمندان در عرصه هنر نقاشی و گرافیک دوران معاصر محسوب می شود. او عضو شورای تحصیلات تکمیلی گروه هنرهای تجسمی دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران و همچنین عضو و نماینده دانشگاه تهران در طرح و برنامه ریزی وزارت علوم، تحقیقات و فناوری در بخش هنر و عضو پیوستهٔ فرهنگستان هنر بود.
جلال شباهنگی به ساخت حجم های شیشه ای معروف به Blowing Glass در ایران و مورانو ایتالیا پرداخته که حاصل کارهای او مجموعه ای ویژه در حوزهٔ حجم سازی به حساب می آید و طرفداران ویژه ای در تمام دنیا دارد.
در آثار شباهنگی سه واژهٔ باغ و دشت و درخت به عنوان نشانه های واحد از ریتم و ساختار، ترکیب دو ساحت عینی و غیر عینی و روابط عمودی و افقی و نحوهٔ قرارگرفتن فضای مثبت و منفی را جلوه گرند. او در آثار نقاشی اش با استفادهٔ ویژه از الوارهای رنگی نرم و نگاه ویژه و متمایز دید در پرسپکتیو، و باور بلوغ یافته ای که از تجربه های متعدد و متنوعش بر می آید، درجستجوی عناصر در عین تجلی، به ارزش درونی عناصر توجه می کند. وفاداری و اصرار ویژه به روش و بیانی خاص، نشانه های متمایز این هنرمند است و بیانی دراماتیک و شاعرانه و موسیقی دل انگیز سرزمین و جهان ویژه ترجمان عاطفی و تصویری وی از جهان است.
آنچه که در آثار او بیش از همه جلب توجه می کند، فضا و منظری است که به طور پیوسته در بسیاری از آثار وی به عنوان مضمون استفاده می شود. به بیان دقیق تر، موضوع فضا و منظر کویری خواهد بود که یکی از عناصر مشخص و متمایزکنندهٔ آثار شباهنگی است. درواقع در این خصوص او یک نقاش مؤلف است. کویر در آثار او سنگین نیست، برعکس، یک زیبای شفاف است. از این جهت گاهی احساس می شود که با سنت نقاشی ایرانی هم ارتباط می گیرد. گویا خاک در افلاک است. هبوط و عروج در هم امتزاج یافته اند. شاید این شفافیت کم نظیر نقاشی های او به دلیل تجربهٔ وی با شیشه باشد. کارهای شیشهٔ او مولفانه است. به خصوص هنگامی که او شروع به این کار کرد. به همین دلیل نقاشی ها از شفافیت و سیالیت برخوردارند. نور و رنگ در خدمت این مضامین قرار می گیرند. نور نقش مهمی را در انتقال احساس در این نقاشی ها ایفا می کند. یکی دیگر از ویژگی های کویرهای شباهنگی، رنگ های آنهاست.
