سید جلال الدین کَزّازی شناخته شده با نام میرجلال الدین کزّازی ( زادهٔ ۲۸ دی ۱۳۲۷ در کرمانشاه ) استاد دانشگاه، شاعر، نویسنده، مترجم، شاهنامه پژوه و ادیبِ ایرانی است. او از چهره های ماندگار فرهنگ و ادب ایران در پنجمین همایش چهره های ماندگار به سال ۱۳۸۴ است. وی مشهور به بهره گیری از واژه های پارسی سره در نوشته ها و گفتار خود است. کزّازی عضو هیئت امنای بنیاد فردوسی است.
... [مشاهده متن کامل]
سید جلال الدین کزّازی در ۲۸ دی ۱۳۲۷ در کرمانشاه و در خانواده ای اصالتاً اهل روستای کزاز در استان مرکزی به دنیا آمد که برای ساخت حوزهٔ علمیه به کرمانشاه مهاجرت کرده بودند. پدرش سید محمود نام داشت و جد پدری اش سید حسین کزّازی رئیس ادارهٔ معارف کرمانشاه بود. جلال الدین کزّازی از همان دوران کودکی به فرهنگ و ادبیات ایران علاقهٔ زیادی نشان می داد. این علاقه در دوران استادی و کهن سالی از ویژگی های سبک نوشتاری و تدریس وی بود.
دورهٔ دبستان را در مدرسه آلیانس کرمانشاه گذرانید و از سالیان دانش آموزی با زبان و ادب فرانسوی آشنایی یافت. سپس دورهٔ دبیرستان را در مدرسهٔ رازی کرمانشاه به فرجام آورد و آنگاه برای ادامهٔ تحصیل در رشتهٔ زبان و ادب فارسی به تهران آمد.
کزّازی در دانشکدهٔ ادبیات فارسی و علوم انسانی دانشگاه تهران دوره های گوناگون آموزشی را سپری کرد. وی در سال ۱۳۵۱ خورشیدی مدرک کارشناسی در رشتهٔ زبان و ادب فارسی از دانشگاه تهران را به دست آورد و به سال ۱۳۷۱، پایان نامهٔ دکترای خود را با نام نمادشناسی در شاهنامه نوشت.
وی عضو هیئت علمی در دانشکدهٔ ادبیات فارسی و زبان های خارجی وابسته به دانشگاه علامه طباطبایی بود. او افزون بر زبان فرانسوی که از سالیان خُردی با آن آشنایی یافته است، با زبان های اسپانیایی و آلمانی و انگلیسی نیز آشناست و تاکنون ده ها کتاب و نزدیک به سیصد مقاله نوشته است و در همایش ها و بزم های علمی و فرهنگی بسیاری در ایران و کشورهای دیگر سخنرانی کرده است.
دکتر کزّازی علاوه بر فعالیت تخصصی و دانشگاهی خود، در نهادها و مؤسساتی چون بنیاد فردوسی، پژوهشکدهٔ فرهنگ و هنر اسلامی، آکادمی علم و… به تربیت دانش پژوهان و علاقه مندان به فرهنگ و ادب فارسی می پردازد.
وی از سال ۱۳۷۳ تا ۱۳۷۶ به آموزگاری ایران شناسی و زبان فارسی در اسپانیا سرگرم بوده است.
... [مشاهده متن کامل]
سید جلال الدین کزّازی در ۲۸ دی ۱۳۲۷ در کرمانشاه و در خانواده ای اصالتاً اهل روستای کزاز در استان مرکزی به دنیا آمد که برای ساخت حوزهٔ علمیه به کرمانشاه مهاجرت کرده بودند. پدرش سید محمود نام داشت و جد پدری اش سید حسین کزّازی رئیس ادارهٔ معارف کرمانشاه بود. جلال الدین کزّازی از همان دوران کودکی به فرهنگ و ادبیات ایران علاقهٔ زیادی نشان می داد. این علاقه در دوران استادی و کهن سالی از ویژگی های سبک نوشتاری و تدریس وی بود.
دورهٔ دبستان را در مدرسه آلیانس کرمانشاه گذرانید و از سالیان دانش آموزی با زبان و ادب فرانسوی آشنایی یافت. سپس دورهٔ دبیرستان را در مدرسهٔ رازی کرمانشاه به فرجام آورد و آنگاه برای ادامهٔ تحصیل در رشتهٔ زبان و ادب فارسی به تهران آمد.
کزّازی در دانشکدهٔ ادبیات فارسی و علوم انسانی دانشگاه تهران دوره های گوناگون آموزشی را سپری کرد. وی در سال ۱۳۵۱ خورشیدی مدرک کارشناسی در رشتهٔ زبان و ادب فارسی از دانشگاه تهران را به دست آورد و به سال ۱۳۷۱، پایان نامهٔ دکترای خود را با نام نمادشناسی در شاهنامه نوشت.
وی عضو هیئت علمی در دانشکدهٔ ادبیات فارسی و زبان های خارجی وابسته به دانشگاه علامه طباطبایی بود. او افزون بر زبان فرانسوی که از سالیان خُردی با آن آشنایی یافته است، با زبان های اسپانیایی و آلمانی و انگلیسی نیز آشناست و تاکنون ده ها کتاب و نزدیک به سیصد مقاله نوشته است و در همایش ها و بزم های علمی و فرهنگی بسیاری در ایران و کشورهای دیگر سخنرانی کرده است.
دکتر کزّازی علاوه بر فعالیت تخصصی و دانشگاهی خود، در نهادها و مؤسساتی چون بنیاد فردوسی، پژوهشکدهٔ فرهنگ و هنر اسلامی، آکادمی علم و… به تربیت دانش پژوهان و علاقه مندان به فرهنگ و ادب فارسی می پردازد.
وی از سال ۱۳۷۳ تا ۱۳۷۶ به آموزگاری ایران شناسی و زبان فارسی در اسپانیا سرگرم بوده است.
