جلال الدین چاولی. [ ج َ لُدْ د ن ِ ] ( اِخ ) ( اتابک ) پس از خمارتکین ازطرف سلاجقه به اتابکی فارس رسید و تا سال 510 هَ. ق. در این مقام باقی بود و مکرر با بازماندگان ملوک شبانکاره زدوخورد کرد و از جمله با نظام الدین یحیی بن حسنویه و پسران او جنگها نمود و عاقبت در 510 در ضمن گیرودار با نظام الدین محمود پسر نظام الدین یحیی ، رعافی بر او عارض شده جان سپرد. ( تاریج مغول ص 381 ).
