جلال الدین قراطایی

جَلال الدّین قَراطایی ( ـ۶۵۲ق)
وزیر دولت سلجوقیان آناتولی . برده ای یونانی بود. در ۶۱۲ق به دستگاه سلجوقیان آسیای صغیر راه یافت . قراطایی از سلطنت کیکاوس اول تا پادشاهی کیقباد اول سلجوقی براثر لیاقت های خود از بردگی به امیری رسید، اما در سلطنت کیخسرو دوم ، از دربار اخراج شد. پس از چندی ، کیخسرو از کردۀ خود پشیمان شد و او را به دربار فراخواند. در روزگار کیکاوس فرزند کیخسرو، جلال الدین به وزارت رسید. با وجود این که در جنگ میان کیکاوس و برادر او قلچ ارسلان چهارم ، قراطایی سردار سپاه کیکاوس بود و قلچ ارسلان را شکست داد، اما چون وزیر هر سه برادر، کیکاوس و قلچ ارسلان و کیقباد، بود آن ها را به دوستی فراخواند. قراطایی ، امیری دانش دوست بود، مدرسه ها و خانقاه های فراوانی در آناتولی دایر کرد. مدرسۀ بویوک قراطایی را به دستور او برآوردند. همچنین آرامگاه عمر سهروردی در بغداد به کوشش او ساخته شد. با مولوی دوستی بسیار نزدیک داشت و مولوی چندین نامه به او نوشته و درخواست هایی از او کرده است . رساله ای به نام مدح فقر و ذم دنیا به نام او از عربی به فارسی برگردانده شده است.